Géén politieke column
Hoe kan ik op 12 september, de dag van de verkiezingen, nou een column schrijven die niet over politiek gaat? Maar als ik in de tracker kijk, dan zijn de politieke columns al oververtegenwoordigd, dus wat moet ik daar nog aan toevoegen? Vanmiddag heeft mijn lief me opgehaald van mijn werk en zijn we wezen stemmen. En nu staat de hele avond de televisie aan met alle prognoses. Toch ga ik niet over politiek schrijven. Dat hebben al zo veel columnisten gedaan, die er bovendien nog veel zinniger dingen over kunnen zeggen dan ik. Dus geen politiek van mijn hand.
Het wordt nu echt wel herfst, vind je ook niet? De bomen beginnen te verkleuren, de eerste blaadjes dwarrelen voorzichtig en aarzelend naar beneden. Vanmorgen moest ik al vroeg de deur uit, om kwart over zeven, en het was nog schemerig. Een paraplu bleek nodig en een jas was evenmin een overbodige luxe.
Tjonge, die PVV kan wel inpakken. Men is inmiddels gewend aan het cynisme van Geert, hij heeft zijn vroegere stokpaardje ‘nee’ zeggen tegen moslims ingeruild voor ‘nee’ zeggen tegen de Europese Unie. Geert Wilders heeft altijd oog voor de beperkingen, de onmogelijkheden, maar komt nou niet bepaald met zinnige oplossingen. We hadden nooit aan de euro moeten beginnen, maar nu kunnen we niet meer terug. Ik zag een interview met Geert waarin hij wel duidelijk stelt wat hij niét wil, maar de oplossingen die hij biedt, zijn niet te realiseren. Of zitten Henk en Ingrid lekker aan de Costa del Sol en zullen de Nederlandse verkiezingen hun een zorg zijn?
Vanmiddag ging ik in mijn pauze even naar het pleintje waar ik zo graag op een bankje zit te mijmeren in de zon. Sigaretje, flesje drinken, de warmte van de zon op mijn lijf, heerlijk. Vandaag viel het een beetje tegen. De bankjes voelden nog licht klam aan van de buien van vanmorgen en ik deed de rits van mijn jas dicht tot aan mijn keel. Eigenlijk werd ik er een beetje somber van. Die zomer is toch veel te snel voorbijgegaan? Ja, we hebben nog steeds mooie dagen, maar ’s avonds moet toch echt de lamp wel aan na het achtuurjournaal.
Diederik Samsom heeft het echt heel goed gedaan. Groot feest bij de PvdA. Hij mag ook heel tevreden zijn over zijn campagne. Nu vertelt hij zichtbaar aangedaan hoe blij hij is met de resultaten. Nog steeds een voorlopige prognose, 40 zetels, maar een fantastisch resultaat. De VVD heeft nog net één zetel meer, maar de PvdA heeft zichzelf wel weer op de kaart weten te zetten!
Wat heb ik op mijn werk de laatste weken toch genoten van het mooie weer. Lekker met de kinderen naar buiten, waterspelletjes, zandbak, slippers, korte broek en hemdje. Maar dat is nu voorbij. Ik moet me elk jaar weer even overgeven aan het najaar. Ik wil er nog niet aan. Elk jaar moet ik weer slikken als het daglicht afneemt.
Wat vind ik het toch jammer, dat de VVD bovenaan staat met 41 zetels. De VVD doet mij altijd denken aan Baywatch. Een serie die te zien was op de Nederlandse televisie eind vorige eeuw en aan het begin van deze eeuw. Het gaat in deze serie om een groepje strandwachten die in hun dagelijks leven te kampen krijgen met gevaren gerelateerd aan het strand en andere activiteiten in Californië. Drenkelingen moeten gered worden, maar ook worden de onderlinge relaties tussen de strandwachten uitgediept. Het opvallendste van deze serie is het feit dat er alleen maar mooie mensen te zien zijn. De strandwachten, mannelijk en vrouwelijk, hebben prachtige lijven, maar ook de mensen die op het strand liggen, zijn allemaal slank, gespierd en mooi. De drenkelingen die uit de zee worden gered, zijn ook stuk voor stuk beeldschoon. Als er onder water gefilmd wordt, is er zelfs geen bruin visje te bekennen, nee, allemaal prachtig gekleurd. Dat is de VVD. Mensen, die nooit problemen hebben gehad op gezondheidsgebied, mensen die met een gouden lepel in hun mond geboren zijn, of mensen die enorm carrière hebben kunnen maken, omdat ze over een gezond verstand beschikken, omdat ze doorzettingsvermogen hebben, maar óók omdat ze geen tegenslagen hebben gekend in hun leven, stemmen op de VVD. ‘Dat geld is van mij, ik werk er hard voor, ik betaal belasting, waarom zou ik voor de zwakkere in onze samenleving moeten betalen?’ Omdat dat humaan is. Niet alle uitkeringstrekkers zijn lui en te beroerd om te werken. Of maken misbruik van de WAO. Alsof dat nog überhaupt mogelijk is, anno 2012. Maar wat, als deze mensen in de aanloop naar hun carrière getroffen waren geweest door een ernstige ziekte? Of een zwaar gehandicapt kind hadden gekregen? Het valt mij zó vaak op, dat mensen die ik ken die VVD stemmen vaak keihard zijn ten opzichte van de zwakkeren in de maatschappij.
Helaas: niet alle mensen zijn fysiek en mentaal in staat om veertig uur keihard te werken. Ik ben een humanist en ben van mening dat we de zwakkeren in de samenleving moeten helpen. Gelukkig ben ik goed gezond, ik heb een baan voor veertig uur, mijn man en ik hebben het financieel heel goed, maar toch ben ik geen aanhanger van de VVD. Dat kan ik niet verenigen met het feit dat ik christen ben en humanist.
Herfst. Storm, regen, maar ook vaak prachtige dagen. De bomen in volle goudgele glorie, waar de blauwe lucht zo prachtig tegen afsteekt, frisse lucht. Ja, als ik de zomer gevoelsmatig afsluit, dan kan ik me overgeven aan de herfst. Dat is toch ook wel fascinerend aan Nederland: die wisseling van seizoenen.
De ChristenUnie had ik ook meer zetels gegund. Vroeger stemde ik altijd op de ChristenUnie. Nu niet meer. Niet dat de ChristenUnie veranderd is; ik ben veranderd. Veel aspecten van deze partij draag ik een warm hart toe. Een humane partij, vanuit het geloof. ‘Heb uw naaste lief als uzelf en God boven alles’, de belangrijkste Bijbeltekst die er is. Een samenvatting van de tien geboden. Toch is mijn leven dermate veranderd, dat ik deze partij niet meer aanhang, maar er wel veel sympathie voor koester.
Najaarsstormen hangen ons boven het hoofd. Ook zonnige najaarsdagen. Ons land is in een roerige periode aanbeland. Wat gaat het worden? Hoe gaan we het redden qua crisis? Gaat het langzaam de goede kant op met ons land? Hoe het ook zij: na regen komt zonneschijn. Na de herfst en de winter wordt het altijd weer lente, een tijd van belofte.
Het is me gelukt. Op de avond van de verkiezingen heb ik het gewoon over het weer gehad. Niet nóg een column over politiek!
