Römer. Met C-O-C-K.
Iedere dinsdagavond bespreekt Luc van Lier een hoogte- of dieptepunt van het Nederlandse medialandschap. Vandaag een in memoriam voor Piet Römer.
Er is een Amsterdammer doodgegaan. Vannacht. In zijn slaap. Piet Römer. Daarmee komt een einde aan een glansrijke carrière. Ik zag het in de nieuwstracker, toen ik thuis kwam van een broodje kaas in zo'n Amsterdamse broodjestent waar Piet noch veel van zijn creaties zouden hebben misstaan.
Vroeg van school. Zonder wat tegenwoordig een startkwalificatie heet. Poosje de toneelschool gedaan. Ook snel weer mee gestopt. Maar wát een talent! In 1952, hij was toen pakweg 25, zijn eerste toneelrol. En in 1957 zijn eerste televisierol, in de serie "Varen is fijner dan je denkt". Grote doorbraak in de vroege jaren 60. Stiefbeen en Zoon, waarin hij op meesterlijke wijze de rol van de zoon vertolkte. Mooi ook zijn hoofdrol in Het Schaep Met De Vijf Poten (het origineel uit 1969, niet de remake uit tweeduizendzoveel, waarin hij overigens in het vervolg 't Spaense Schaep nog een klein gastrolletje speelde), als barman die ook een aardig potje bleek te kunnen zingen. Met Leen Jongewaard en Adèle Bloemendaal mooie noteringen in de hitparade, met nummers als We benne op de wereld om mekaar te helpen, nietwaar? Prachtig onvervalst Amsterdams accent, markante kop.
Jongere generaties kennen Piet Römer natuurlijk als inspecteur De Cock (met C-O-C-K) in de televisieserie Baantjer, die gedurende 12 jaar voor RTL werd gemaakt. Een ietwat brommerige rechercheur, maar absoluut met het hart op de goede plaats. Alweer prachtig en herkenbaar neergezet.
Kortom, Piet Römer was onlosmakelijk verbonden met enkele van de allerbeste televisieseries die ons land heeft gekend. Daarnaast is Römer het toneel altijd trouw gebleven. In 2000 speelde hij de vader in het drama Festen, en onlangs stond hij nog met zijn kleindochter Nienke op de planken.
Naar verluidt behalve een groot artiest ook een heel aardige man. En veel van zijn nazaten verdienden inmiddels ook hun sporen bij de televisie of op het toneel. Ik hoop, dat zij het werk van hun vader en opa op een mooie manier zullen blijven voortzetten.
Piet Römer ruste in vrede.
