Bedrogen door Fyra
Vanaf volgend jaar moeten we de Fyra in, als Randstedelijke lange-afstandsreiziger. Nou ja, als het aan de NS ligt. Want met de gewone trein is het vanaf volgend jaar een gebed zonder end. Tussen Amsterdam en Rotterdam. Tussen Schiphol en het Zuiden. Naar België. Nee, we moeten in de Fyra. Want dat is een goed alternatief. Zegt de NS. Sneller. Zegt de NS. Jammer, dat die Fyra wel een duur alternatief is. Een retourtje van Amsterdam naar Breda is dan opeens dik 8 euro duurder. Dus je mag kiezen tussen langer onderweg, vaker overstappen en wachten op je aansluiting of meer betalen. In al die gevallen ben je als passagier de verliezer. Of qua portemonnee, of qua tijd.
En die Fyra, is die eigenlijk wel een serieus te nemen alternatief?
Nee.
De afgelopen twee weken heb ik vijf keer de Fyra gebruikt. Een keer een enkeltje van Amsterdam naar Rotterdam, en twee keer een retourtje naar Breda. De kwaliteit was bedroevend.
Mijn enkeltje naar Rotterdam leverde 20 minuten vertraging op. En een van de keren naar Breda bleek in Amsterdam dat mijn trein wegens materieelgebrek was opgeheven, en moest ik dus een half uur wachten op de volgende. Kortom, twee van de vijf ritten waren te laat. Een punctualiteit van een beschamende 60 procent, dus. En als je kijkt naar mijn reisdagen, dan is het vervoer slechts één van de drie dagen tot mijn tevredenheid geweest. Een betreurenswaardige score van 33 procent.
De Fyra is sneller dan de gewone trein. Nou ja, soms dan... Leuk en aardig, maar als je -op weg naar een belangrijke afspraak- toch nog extra vroeg op pad moet, omdat je er de klok op gelijk kan zetten dat de Fyra te laat is, kan iemand mij even vertellen, wat er dan van mijn duurbetaalde tijdwinst overblijft?
Nou?
En dat je bij vertraging geld terug kan krijgen, en dat de regeling van de Fyra minder gierig is dan die van de NS, dat is slechts een schrale troost. Trouwens, over geld terug gesproken...
Op een van mijn reizen stond ik dus braaf op tijd op het perron. Op het elektrische bord verscheen het bericht, dat mijn Fyra met vijf minuten vertraging zou vertrekken. Klopte niet. Want op dat moment vertelde de stationsomroeper het slechte nieuws. Mijn trein zou helemaal niet rijden. Ik moest met de volgende, een half uur later. Tijd voor een klein rondje veldwerk, in de hal van het Amsterdamse Centraal Station. Op naar zo'n informatiebalie in de hal. Met de vraag, of die mevrouw in dat hokje een geld-terug-bij-vertragingsformulier voor de Fyra had. Nee. Had ze niet. Trouwens, bij een vertraging van een half uur had ik helemaal geen recht op geld terug, vertelde ze me. Zonder formulier droop ik af. De mevrouw had het mis. Want bij een half uur vertraging heb je wel degelijk recht op een vergoeding. Ik was dus volkomen fout ingelicht. De nietsvermoedende reiziger laat zich dus zijn schadevergoeding door de neus boren.
Het is een regelrechte schande, dat passagiers die zich op een station bij een informatiebalie melden, verkeerd worden voorgelicht over een wezenlijke zaak. Moet ik dat nu verregaande onzorgvuldigheid noemen, of oplichting?
Hoe dan ook, ik voelde mij bedrogen. Bedrogen door Fyra.
