Je komt voor de hospiteeravond? Kom binnen!
Hospiteeravonden zijn eigenlijk altijd ongemakkelijk. Ik heb het geluk gehad er maar één te hebben moeten doorstaan en hoe graag ik ook zou willen dat mijn onweerstaanbare charme mij boven de rest uit deed steken, heeft het meer te maken dat in het betreffende huis een vriendin van me woonde die mij per se in dat huis wilde hebben en haar overige huisgenoten daar van overtuigd had. Ik wist van haar voorkeur niet af, dus ik was eigenlijk in de waan dat ik mezelf gewoon ontzettend goed kon presenteren. Een talent dat ik nooit gedacht had te hebben. En waarschijnlijk dus ook niet heb.
Maar gisterenavond waren de rollen omgedraaid. In mijn studentenhuis kwamen twee kamers vrij en dus moest er naarstig op zoek worden gegaan naar nieuwe bewoners. Precies een week geleden hadden we ook al een hospiteeravond geregeld. Er hadden zich drie mensen aangemeld, waarvan er twee afzeiden op het laatste moment. Met een krat bier en een fles wijn wachtten mijn huisgenoot en ik op de derde kandidaat. Deze kwam niet opdagen. Ach ja, uit teleurstelling hebben we korte metten gemaakt met de drank en uiteindelijk een erg leuke avond zonder potentiële nieuwe huisgenoten gehad.
Gisterenavond dus de herkansing. Volgens de lijst zouden er maar liefst elf gegadigden komen. Een goede oogst. Wederom bier ingeslagen en wat wijn, ten eerste om zelf op te drinken en ten tweede om een gezellige en huiselijke sfeer te creëren onder de gasten. Natuurlijk kwam zo ongeveer iedereen net na elkaar binnen zodat we allebei eigenlijk het eerste halfuur nauwelijks tijd hadden om te praten, omdat we constant mensen aan het rondleiden waren. Een carrière in de makelaardij is overigens niet voor mij weggelegd. Tijdens het rondleiden was ik meer verontschuldigend voor de geringe afmetingen van de beschikbare kamers, de staat van de keuken en over de badkamer zei ik: "Blijf vooral niet te lang kijken, dat verpest de avond alleen maar." Mooier maken dan dat het is, dat kan ik niet.
Uiteindelijk was toch iedereen dan binnen en kon het praten beginnen. De sfeer is altijd vreemd op avonden als deze. Men probeert indruk te maken, maar vooral niet over te komen alsof er indruk gemaakt wordt. Iedereen deed alsof het volstrekt normaal was wanneer er gevraagd wordt naar hobby's en de meest vreemde dingen naar boven komen. Zaken als kitesurfen, persoonlijk nog nooit iemand het daadwerkelijk zien doen, zijn blijkbaar heel normale hobby's, en ook wintersporten werd vaak genoemd. Dat vond ik vreemd, omdat ik dat niet bepaald onder een hobby vind vallen. Iets wat je een keer per jaar doet (met uitzondering van de skihallen) is in mijn ogen geen hobby. Ik noem als hobby toch zeker ook niet "kerstdineren" of "paaseieren zoeken"?
Dat de prioriteiten met betrekking tot belangrijke eigenschappen van een nieuwe bewoner tussen mijn huisgenoot en mijzelf erg uiteen liepen werd wel duidelijk. Ik vond het belangrijk dat iemand zich verantwoordelijk kon gedragen en niet te veel troep zou maken. Hij vond het belangrijk dat ze dikke tieten had, en een mooi gezichtje. Je hebt mannen en mannen, zullen we maar zeggen. Uiteindelijk zijn we tot een goed compromis gekomen door twee mensen te kiezen die allebei wel uitstraalden een nette huisgenoot te zullen zijn, en één ervan had ook nog eens dikke tieten, aldus mijn huisgenoot. Ik persoonlijk heb daar niet zo op gelet. Ik wist haar naam tenminste nog.
