Here I am baby
Bij tijd en wijle krijg ik de geest. De dategeest om precies te zijn. Dan bedenk ik me dat een kat met een hardnekkig plasprobleem en twee puberende edoch zindelijke kinderen ontegenzeggelijk een rijk bezit zijn. Maar dat het misschien ook best weer eens aardig zou zijn om een man in mijn leven te hebben. Alleen is ook maar alleen. Zeggen zij die het weten kunnen op een toon waar het mededogen vanaf druipt. Dat doen ze net zo vaak tot ik zelf bijna begin te geloven in de ondraaglijke sneuheid van mijn bestaan. Om altijd juist op dat moment door mijn liefhebbende ouders de genadeklap uitgedeeld te krijgen: je wordt er ook niet jonger op kind.’
Ik las deze week dat singles anno 2010 te veel eisen stellen aan een eventuele nieuwe geliefde. Dat vinden we zelf tenminste, bleek uit onderzoek. Navraag leerde echter dat ook mijn vrienden niet kunnen ontkennen dat ik wat aan de kieskeurige kant ben. Al blijven ze hoopvol bellen na elke date. Om nog voor ik mijn ‘hij is heus heel leuk en lief en aardig-rijtje’ heb opgerateld te roepen: ‘ik voel een maar!’ Die er steevast is. En meestal betrekking heeft op vlinders, gevoel en andere ongrijpbare zaken. Waaraan ik iets minder waarde zou kunnen hechten, volgens diezelfde vrienden. En dat ik het misschien eens een kans moet geven. Het is ook alweer bijna Kerstmis tenslotte.
Over Kerst gesproken; de Nederlandse single ontvangt dit jaar het liefst een date tijdens de feestdagen. Favoriet op alleenstaande lijstjes. Ver voor sokken, lingerie en restjes uit het kerstpakket. Ik moest er zelf even goed over nadenken, want ik ben dol op kerstpakketten. Maar vooruit, voor een beetje leuk gebouwde man onder mijn boom lever ik ‘m in dit jaar. Je moet er wat voor over hebben. Meteen een handige tip trouwens voor alle mensen die nog geen passend cadeau hebben gevonden voor hun vrijgezelle achterneef of voor die eenzame buurvrouw. Zo helpen we elkaar, moet u maar denken.
Frappant vind ik wel dat vrouwen nog steeds liever bejaagd worden dan dat ze zelf op jacht gaan. Ik moet bekennen dat ik ook jaren heb gevonden dat een man de eerste stap moet zetten. Jullie willen jagen heren? Jaag! Dat is heel lang mijn motto geweest. Tot ik er achter kwam dat ik helemaal niets heb met jagers. Die zijn in mijn ogen opvallend vaak gezegend met een aanzienlijke plaat voor het hoofd en een welhaast dwangmatige aandachtsbehoefte. En ik wil nu juist een fijngevoelige en bescheiden man. Die, zo werd mij laatst geduldig uitgelegd door een heer met verstand van zaken, nooit en te nimmer op mij af zal komen. Die gevonden wil worden. Door mij misschien wel. Maar dat zullen we nooit weten als ik niet het voortouw neem. Want op hem kunnen we wachten tot Sint Juttemis. Of tot in de pruimentijd. Dat is wel heel lang met een eenzame kerst in het achterhoofd.
Daarom heb ik besloten het roer drastisch om te gooien. Vanaf vandaag help ik mijn prins om mij te vinden. Het jachtseizoen is geopend. Een waarschuwing is alleen op zijn plaats vrees ik. Een scherpschutter ben ik nooit geweest en zal ik vermoedelijk ook niet meer worden. Ik reken op jullie medewerking.
