Stichting Wakker Dier onsmakelijk bezig

Enige tijd geleden kwam er een bericht van stichting Wakker Dier dat supermarktketen C1000 zou stoppen met hun zogenaamde kilo-knaller-aanbiedingen. Dit zou komen door een serie van negatieve reclameboodschappen van de stichting, althans dat beweerde de stichting. C1000 beweert dat dit niet klopt, ze zouden zijn overgestapt van twee keer per week een aanbieding naar één keer per week een aanbieding en dat zouden ze geheel uit eigen beweging gedaan hebben. Beide kampen preken uiteraard voor eigen parochie (wij van WC-eend ...). Het verschil is dat de stichting Wakker Dier, net als de meeste belangenorganistaties en lobby-groeperingen denkt het gelijk aan hun zijde te hebben en te moeten optreden als het morele geweten van de natie en uit naam van iedereen te spreken. Door een organisatie onder druk te zetten met dit soort middelen willen ze hun wil opleggen aan de rest van de wereld, in dit geval het uitbannen van goedkoop vlees.

Dat het grote publiek hier geen boodschap (letterlijk) aan heeft, bleek het afgelopen weekend maar weer eens. C1000 had rollades in de aanbieding; een kilo voor € 2,50 in plaats van € 7,48. Hoezo C1000 is gestopt met de kilo-knallers? Deze rollades vlogen sneller weg dan de maagdelijkheid van vele meisjes in dit land toen de Amerikanen en Canadezen ons in 1945 kwamen bevrijden. Sommige mensen liepen met vijf, zes rollades de winkel uit. Al vrij snel werd er een limiet van twee per persoon ingesteld en vrij kort daarna waren ze helemaal uitverkocht. Dit was vrijdag. Op zaterdag kwam er nieuwe aanvoer, maar die was nog sneller uitverkocht. Je mag hieruit concluderen dat er een grote behoeffte is aan goedkoop vlees.

De definitie van goedkoop vlees, volgens stichting Wakker Dier, is een prijs per kilo die onder de gemiddelde prijs van één kilo kattenvoer ligt, namelijk € 4,12. Ze hebben gekozen voor kattenvoer omdat hier meerdere soorten (132 maar liefst) van te kiezen zijn bij de supermarkten en dat dit met hun aanbod van vlees niet het geval is. Daar hebben ze alleen de goedkoopste variant van in de schappen liggen. Zoals met veel belangenorganisaties het geval is, is enige logica vaak ver te zoeken, zo ook in dit geval. Omdat de stichting Wakker Dier hun eigen punt koste wat kost wil bewijzen, kiezen ze voor volslagen arbitrair vergelijkingsmateriaal als een kilo kattenvoer. Het idee daarachter is dat wij, de argeloze consumenten, het belachelijk moeten vinden dat we minder betalen voor het vlees dat we voor onszelf kopen dan voor het voer voor onze katten.

Op het eerste gezicht en voor wie niet verder nadenkt, hierin schuilt ook de kracht van de boodschap, zou je inderdaad kunnen stellen dat het niet normaal is, dat de aanbiedings-kiloprijs van consumptievlees lager is dan de gemiddelde kiloprijs van kattenvoer. De oplettende lezer zal echter meteen al zien dat de vergelijking op verschillende punten mank gaat. In de eerste plaats wordt er een aanbieding vergeleken met een gemiddelde prijs. Dat is appels met peren vergelijken. Zoals hierboven al gemeld, is de normale prijs van (in dit geval) een kilo rollade € 7,48. Dat lijkt mij een redelijke prijs en het gaat richting het dubbele van de gemiddelde prijs van een kilo kattenvoer. Het tweede wat er niet klopt is dat één product, het stuk vlees, vergeleken wordt met voer dat uit verschillende samenstellingen bestaat. Zo wordt een kilo kip vergeleken met kip, tonijn, zalm, eend, rund en wat er al niet meer in kattenvoer verwerkt zit. Dat is geen appels met peren vergelijken, dat is appels met peren, pruimen, perziken, bananen en kiwi's vergelijken.

Het derde wat niet klopt is de berekening van die gemiddelde prijs. Waar ze niet op gelet hebben, is de inhoud van het kattenvoer. Als je een blikje kattenvoer met bijvoorbeeld kip koopt, zit daar namelijk niet alleen maar kip in. Een blik op de etiketten in de schappen van de supermarkt leert dat in een duur blikje kattenvoer met kipfilet van het merk Sheba "dierlijke producten, waarvan minimaal 45% kip (waarvan minimaal 26% kipfilet)" zit. De niet-kipfilet stukjes kip in kattenvoer zijn stukjes kip die niemand zou kopen als je ze in de winkel te koop aanbiedt. We noemen dat ook wel slachtafval. De gemiddelde prijs moet dus minimaal gehalveerd worden. Veel van de blikjes kattenvoer waar kip inzit bevat echter slechts 4% kip. Net zoals er vaak maar 4% zalm, tonijn, rund of andere lekkernij in een blikje zit. Voor het gemak heeft Wakker Dier die resterende 96% ook maar in het gemiddelde meegenomen. Ja, zo kan ik ook hoog uitkomen. Als ik een kilo kipfilet bij C1000 koop, dan krijg ik ook een kilo kipfilet en geen kilo vlees waar minimaal 45% kip, waarvan minimaal 26% kipfilet in verwerkt zit. Bovendien, waar denken ze bij Wakker dier dat het vlees in kattenvoer vandaan komt?

De meest logische conclusie die hier uit te trekken valt, is niet zozeer dat de prijs van het vlees te laag is, maar dat die van kattenvoer echt gruwelijk te hoog is. Dat blijkt al uit het feit dat er blikjes van het eerder genoemde merk Sheba te koop zijn met een prijs van € 1,23 per 100 gram oftewel € 12,30 per kilo. Dat is drie keer zo hoog als de gemiddelde prijs van een kilo! Voor die prijs koop je bijna een kilo varkenshaas!! Aangezien het een gemiddelde prijs is, betekent dit dat er ook blikjes te koop zijn, die enorm veel goedkoper zijn. En inderdaad, er zijn blikjes te koop voor € 0,17, omgerekend € 1,70 per kilo. Ook dáár zit slechts 4% kip in. Kennelijk laten veel eigenaren van katten zich gemakkelijk naaien en zijn ze bereid (te)veel voor het voer van hun geliefde huisdier te betalen. Dit verklaart ook meteen het grote aanbod van verschillende soorten kattenvoer. Het is namelijk een goudmijn en producenten zijn er als de kippen bij om daar een graantje van mee te pikken.

Is dit een pleidooi voor de bio-industrie? Nee, absoluut niet!! Het welzijn van dieren vind ik erg belangrijk. Wat mij betreft betalen we allemaal wat meer voor een stukje vlees en geven we de dieren daardoor een beter leven. Of eigenlijk omgekeerd, we moeten zorgen voor een beter leven voor de dieren, waardoor we wat meer voor ons vlees moeten betalen. Minder vlees eten behoort ook tot de mogelijkheden. Het uitbannen van plof-kippen, kistkalveren en andere uitwassen mag van mij vandaag nog beginnen. Megastallen mogen gesloopt of verboden worden ter verbetering van het dierenwelzijn. Daar moet de stichting Wakker Dier zich ook hard voor maken. Maar dan wel op basis van eerlijke informatie en niet met naar misleiding ruikende vergelijkingen. Wakker Dier komt op voor het dier en is tegen de bio-industrie. In de ogen van de meeste mensen hebben ze hierdoor meteen gelijk, waardoor men ook niet verder nadenkt over hoe de boodschap gebracht wordt en of het allemaal wel klopt. En dus kunnen ze de publieke opinie makkelijk bespelen. Dat is ook veel makkelijker en werkt nou eenmaal veel sneller dan de mentaliteit van de consumenten en producenten proberen te veranderen door langdurig uit te moeten leggen waarom de bio-industrie slecht is, zodat de mensen welbewust kunnen beslissen wat voor vlees ze willen eten of produceren. In plaats daarvan proberen ze met doorzichtige acties snel te scoren en lijken ze er nog mee weg te komen ook. Daar krijg ik een vieze smaak van in mijn mond. Veel viezer dan van een kilootje bio-industrie vlees.