Met honger naar bed
Ik voelde het 's avonds opkomen. Dat was raar, want meestal voel je het niet. Meestal word je wakker en dan ben je misselijk, of staan je darmen op springen. Zo werkt zo'n buikgriepje altijd, een echte sluipmoordenaar. Maar nu voelde ik het komen, het werd er niet minder vervelend om. En dan weet je dat het een lange nacht gaat worden, niets kan erin blijven.
Vaak weet je het 's morgens al, dit is weer zo'n dag dat er niets in mag blijven. Nu is elke dag al moeilijk, toch zijn er verschillen per dag. De ene dag is strenger dan de andere, dit is een strenge dag.
Aan de ontbijttafel is een zeer slap kopje thee het enige dat ik voorzichtig probeer. Mijn maag laat weten dat ik inderdaad geen gekke dingen moet doen. Sterker nog, mijn maag laat weten dat ik beter helemaal niets kan doen. Een beetje lauw water, dat is het beste. Om te voorkomen dat alles er weer uitkomt.
Om te voorkomen dat alles er weer uit moet, kun je maar beter niets nemen. Koud water is het beste, maar niet té koud. Of thee, slappe thee, zonder suiker.
De ochtend was nog wel vol te houden. Mijn maag gaf duidelijk aan niet echt blij te zijn met wat voor vorm van voedsel dan ook. Als je slim bent dan eet je dus ook niets. Naarmate de dag vorderde kwamen mijn ingewanden duidelijk tot rust. Het hongergevoel werd nu sterker. Maar de angst om te vroeg iets te eten en te riskeren dat het er weer uit komt, doet me besluiten om alleen een biscuitje te nemen. De angst dat het te veel is blijft, net als het knagende gevoel in mijn maag.
De ochtend is makkelijk. De middag is het moeilijkst. Het knagende gevoel wordt sterker, de weerstand ook. De angst om te veel te eten doet je besluiten om een biscuitje te nemen. Zelfs dat is te veel.
Na een dag niet eten voel ik me leeg en slap. Ik heb geen kracht om wat te doen. Omdat de paar biscuitjes erin blijven neem ik 's avonds een beschuitje met kaas. Het smaakt haast als een gebakje. Dat zoiets simpels zo lekker kan zijn. Binnenin is het nog niet helemaal rustig en ik durf de gok niet te nemen nog wat te eten, een tweede doorwaakte nacht zie ik echt niet zitten. Ik ga met honger naar bed.
Een dag niet eten geeft je kracht. De leegte wordt opgevuld met doorzettingsvermogen. Met honger naar bed gaan, is het makkelijkste deel van de dag.
De volgende dag voel ik niets meer. Nou ja, een pijnlijk gevoel van de honger. Toch durf ik niet te veel te eten, dus ik ontbijt met wederom een beschuitje kaas. Het geeft geen problemen. 's Middags brood, ook geen probleem. Hoewel, langzaam begint alles weer te werken en dat is ook pijnlijk. De vraag is wat erger is, het pijnlijk knagende gevoel van een lege maag, of de pijn aan maag en darmen als ze weer op gang komen.
De pijn van een lege maag is beter te verdragen dan de pijn van de nederlaag die je voelt als je darmen weer gaan werken.
