Sigmund Freud en ik
Toen Sigmund Freud zijn wereldberoemde theorieën wereldkundig maakte, werden deze afgedaan als 'wetenschappelijk sprookje'. Anderen noemden ze zelfs levensgevaarlijk. Waar termen als Oedipuscomplex, onderbewuste en libido heden ten dage gemeengoed zijn geworden, werden ze begin 20e eeuw als volslagen krankzinnig beschouwd. Als reactie op de hoon die hij over zich heen kreeg, wierp de bebaarde Weense psycholoog zich nog meer op zijn onderzoek en ging, om te bewijzen dat hij niet werkelijk gek was geworden, bij zichzelf in analyse. En dat is lastig, zo heb ik aan den lijve ondervonden.
De afgelopen week heb ik het namelijk ook geprobeerd. Niet dat ik via zelfreflectie mijn anale fase wil uitpluizen, bij mezelf te rade ga wat de veelvuldig door mijn hoofd spokende slappe, uitgelopen uurwerken betekenen, of wat de onderliggende oorzaak van de fraaie druipsteengrotten in mijn dromen is. Nee, ik wilde onderzoeken wat er achter mijn jarenlange zelfkwelling schuilgaat. Ik ben namelijk fan van een rijk scala aan voetbalclubs.
Niets aan de hand, zul je zeggen.
Dat zou inderdaad het geval zijn als Barcelona, Internazionale of Manchester United tot dit rijtje behoren. Niets is echter minder waar. Als ik je vertel dat FC Slovácko, Torpedo Moskou en Brighton door mij omarmd worden, is het wellicht enigszins duidelijk waar de wekelijkse trauma's vandaan komen. Verliezen.
Who cares about Torpedo Moskou? Ik. Vraag me echter niet waarom. Hoewel ik dat dus wel deed. Een weekje zelfanalyse heeft me helaas geen greintje inzicht verschaft in mijn duistere voorliefde voor de meest onbeduidende voetbalclubs. Wekelijks volg ik vol spanning de verrichtingen van Notodden, APOP en FC Kufstein. Eigenlijk slaat het natuurlijk nergens op.
Is het een soort groepsgevoel waar ik deelgenoot van wil zijn? Ik daal af naar mijn onderbewuste, maar vind geen aanwijzingen dat ik me echt één voel met de harde kern van Juve Stabia. Het is een bekend sociaal psychologisch verschijnsel dat het kleinste verschil tussen groepen kan leiden tot een fikse rivaliteit. Is het dat wat ik zoek? Wil ik de fans van Litex Lovech tegen me in het harnas jagen door op 800 km afstand via internet tegen beter weten in te hopen dat Botev Plovdiv ze zal vernederen? Zelfs in mijn diepste kern vind ik hier niets van terug. Wil ik mijn grauwe leventje wat kleur geven door Dynamo Dresden roemloos tiende te zien worden in de Duitse Regionalliga? Hoe grondig ik mezelf ook analyseer, ik kom er niet uit.
Toch heerste er dit weekeinde euforie in huize drulovic toen Qviding drie punten afsnoepte van de trotse koploper Mjallby in de Zweedse tweede divisie, en helemaal doordat Cadiz kampioen werd in groep vier van de Segunda Division B.
Sigmund Freud werd de bekendste psycholoog allertijden, en de grondlegger voor de psychoanalyse. Ik ben gewoon gek. Verschil moet er zijn.
