Hallo hier aarde
De wekker gaat, zoals elke ochtend, om precies half zeven af. P. slaat half slaap dronken op de snooze knop om vervolgens, geheel naar traditie, een kwartier lang nog te kunnen nagenieten van zijn welverdiende nachtrust. En zoals elke morgen weer stoot zijn vrouw hem vijf minuten vóór het bewuste 'even omdraai kwartier', weer wakker.
Het ritueel is dan pas helemaal compleet als P. de lakens van zich af gooit en de gordijnen een heel klein stukje aan de kant schuift om te kijken wat voor weer het buiten is. Uiteraard kreunt vrouwlief weer dat het veel te licht is. Althans, dat lijkt ze te kreunen. P. vangt de hint in elk geval heel snel op, want hij is stiekem best bang. Voor zijn vrouw en voor het weer.
De zoon van P. is gisteren weer ontzettend laat en luid thuis gekomen. Tot twee uur in de nacht heeft vrouw draaiend en piekerend in bed liggen jammeren. Haast elke dag doet zoon het hen weer aan om het gezin in grote vertwijfeling achter te laten. Niemand weet wat hij uitspookt en hij is pas zeventien. Onhandelbaar vanaf het moment dat hij op twee benen kon staan. Figuurlijk dan. Alleen voor het eten komt hij thuis. Een hoop onbekende en vage vrienden bezoeken dagelijks precies vijf minuten zijn slaapkamer om vervolgens, zonder iets tegen vrouw of P. te zeggen, weer te vertrekken richting noorderzon.
Er hangt dan ook vaak een grimmige sfeer in huize avondrood en de hel breekt helemaal los als dochter van twintig (moeder van twee kinderen) weer eens om geld komt zeuren. Geld dat de ouders, op last van de begeleidster van dochter, niet mogen geven.
P. staat beneden zijn boterhammen met jam te smeren, als de telefoon gaat. Ongebruikelijk en bijna ongehoord om op dit vroege tijdstip te bellen. P. besluit om niet op te nemen en probeert zich weer op de boterhammen met jam te concentreren. Als hij naar buiten kijkt beseft hij pas wat voor een uitzonderlijk mooi weer het is. Hij besluit zijn pantalon in te wisselen voor een korte broek en merkt op dat zijn vrouw al is opgestaan. De douchedeur is op slot en het douchewater klettert. P. zucht. Er bestaat dus nu geen enkele mogelijkheid meer tot scheren. De tijd dringt en de baas wacht.
P. is op zijn werk als vrouw uit de douche stapt en zich aankleedt. Een vlaag van neerslachtigheid houdt haar voor een minuut gevangen als ze de klerenkast opentrekt. Niets maar dan ook helemaal niets kan ze nog fatsoenlijk terugvinden en alles lijkt haar veel te klein. Ze krabt met haar rechter dikke teen haar linker enkel en houdt de kastdeuren stevig uit elkaar. Met een vertwijfelde blik kijkt ze naar buiten en besluit met een diepe zucht dat ze dan maar een simpel wit shirt aantrekt en verder niet de deur uit gaat. Morgen zal ze nieuwe kleren kunnen kopen. Vast en zeker.
Dochter loopt zenuwachtig heen en weer. De mobiele telefoon in haar dikke, zweterige knuisten geklemd. Dit was de laatste keer dat ze heeft geprobeerd te bellen naar het thuisfront met het verzoek tot 'tafeltje dek je'. Al vier dagen lang kan ze haar kinderen haast niets anders te eten geven dat wat brood en kaas. Vriend is al dagen onvindbaar. Ze is de wanhoop nabij. Gisterenavond nog lang bij een goede vriend gebleven. Die gaf haar de sleutel. De sleutel tot het bedreigen van bankmedewerkers wat uiteindelijk zou moeten resulteren in de uiteindelijke verlossing. Geld, heel veel geld. Genoeg voor dope, eten en misschien wat kleren. Een vrouw met een rollator loopt de bank binnen. Dochter sluipt achter haar aan. Als de vrouw met de rollator zich tussen de schuifdeuren naar binnen heeft geworsteld, knijpt dochter haar ogen stijf dicht en schiet drie keer in de lucht...
P. loopt een blokje om. Hij kreeg het benauwd op kantoor. Buiten was het immers heerlijk weer. Tegenover kantoor is een prima parkje en daar zou P. wel even op krachten komen. Zittend op een bankje kijkt hij voor zich uit. Eendjes kwaken, kinderen schreeuwen en moeders kijken vermoeid maar gelukkig naar hun kroost. Of letten in z'n geheel niet op, zoals die ene jonge moeder die P. opmerkte. Had zijn dochter kunnen zijn. Ook haar gezicht zag grauw en haar uitstraling getuigde van een hoop onverwerkt leed. Haar zoontje leek het niet naar zijn zin te hebben. Hij schreeuwde, gooide zichzelf op de grond en stak brutaal zijn middelvinger op naar passanten. De jonge moeder greep niet in maar keek strak naar de bomen in het park. De bomen met de stevige takken die machtig en beweegloos haar leken te willen omhelsen. Straks, over tien minuten, als zoontje naar oma gaat zou ze terug komen. Alleen.
Vrouw loopt wat op een neer door het huis. Soms de kasten afstoffend, dan weer tv kijkend. Hoe lang is het nu geleden dat ze weer eens wat spannends had ondernomen. Ze krijgt zin in iets waar vrouwen waar wel vaker zin in krijgen. In iets geks. Iets bedachts geks. Ze trekt haar shirt uit en gaat op het balkon liggen zonnen. Het kan haar voor een moment helemaal niets schelen dat haar welgevormde borsten, zeker voor haar leeftijd, voor iedereen zichtbaar zijn. Sinds haar man ze niet meer kon waarderen moesten anderen haar maar doen. Er zit niets anders op. Voor een moment voelt ze zich compleet vrij en ontzettend geil.
Zoon ligt nog te woelen in zijn nest. Het zit hem niet lekker van gisterennacht. Hoe goed kende hij Aziz nu eigenlijk en wat had hij daadwerkelijk gedaan om hem zo'n straf te geven. Die laatste slag had zijn hele vuist opengehaald. Het bloed was nog zichtbaar op zijn kussen. Het voelde gewoon niet goed dat hij na die bewuste dag ook gewoon was weggevlucht. Van zijn vrienden had hij ook niets meer gehoord over de toestand van Aziz. Hij baalde er ook van dat in het gevecht zijn dure Lonsdale shirt was gescheurd. Met gebalde vuisten en zijn hoofd vol verwarring probeerde zoon zijn slaap weer te vatten. Niet wetende dat hij de slaap zoals hij die vroeger beleefde nooit meer zou kunnen ervaren.
P. komt terug op kantoor, maar kan zich moeilijk concentreren. Het is alsof hem het telefoontje van vanochtend hem niet lekker zit. Als hij zijn pc weer opstart valt zijn oog op google earth.
En het oog van google earth valt op hem. En google earth vertelt hem precies wat hij die dag gemist heeft.
