Ik ben (g)een verwend kreng
Als kind kun je je er natuurlijk moeilijk tegen verweren. Je weet amper waarvan je beschuldigd wordt, dus wat moet je zeggen? Je haalt je schouders maar een beetje op en blijft vriendelijk lachen, in de hoop dat ze je vooral nog maar aardig vinden, maar eigenlijk verdienen die mensen dat natuurlijk niet. Die verdienen dat je zegt "Ja inderdaad, ik ben een bitch omdat ik enig kind ben. En wat is jouw excuus?", maar dat durf je niet.
Ik had vroeger ook zo'n buurvrouw die elke mogelijkheid aangreep om te roepen dat mijn ouders me toch wel erg verwenden. Als ik op mijn verjaardag of met Sinterklaas cadeaus kreeg, maar ook als ik bijvoorbeeld eens een spin in mijn kamertje ontdekte en mijn vader die voor me opruimde, werd ik toch wel erg verwend. Volgens mij zijn dat soort dingen heel normaal, maar kennelijk niet als je enig kind bent. En het gekke was, mijn buurjongetjes kregen van haar precies dezelfde cadeaus en net zoveel aandacht als ik. Maar ja, omdat zij er toevallig twee gebaard had, konden die natuurlijk nooit verwend zijn.
Toen ik wat ouder was heb ik er wel eens wat van gezegd. Al is dát natuurlijk het stomste dat je kunt doen. Dan ben je namelijk niet alleen een verwend, maar ook nog eens een brutaal kreng! Alle vooroordelen in een klap bevestigd.
Kortom, je kunt stellen dat als je enig kind bent, je per definitie verwend, egoïstisch en niet sociaal kan zijn, bovendien niet kunt delen en tegelijkertijd ook een beetje zielig bent. Zielig, want je bent natuurlijk hartstikke eenzaam geweest in je jeugd. Ja, natuurlijk, ik zat zielig op mijn slaapkamertje eenzaam te zijn met al mijn dure speeltjes, nou goed?
Wat een onzin! En het ergste is dat het niet ophoudt als je volwassen bent. Een date, net als ik een dertiger, wist onlangs ook een heel rijtje clichés over enig kinderen te voorschijn te toveren. Knap hoor, we waren net toe aan ons tweede drankje. Een lul met een broer, dat kan dus ook.
Broers of zussen hebben staat echt niet garant voor een gelukkig leven vol gezelligheid. Ik ken zoveel mensen die hun eigen broer of zus niet kunnen luchten of zien dat ik niet anders kan concluderen dan dat al die vooroordelen gewoon uitingen van jaloezie zijn. Niets meer en niets minder. Waarschijnlijk denken die mensen dat ze zelf iets tekort zijn gekomen in hun jeugd en proberen ze zo hun frustratie te compenseren.
Die frustratie stamt overigens uit hun eigen jeugd, waarin ze alles moesten delen met broer en zus. Let maar eens op. Als je op een feestje iemand ziet die zich als eerste het grootste stuk taart toeeigent of gelijk de meeste hapjes pakt, dan is dat nooit een enig kind. Dat is altijd iemand die vroeger z'n broers en zussen te snel af moest zijn omdat hij anders niks kreeg. 'Opkomen voor jezelf' noemen ze dat dan, maar ik noem het asociaal gedrag.
Ik ben nooit iets te kort gekomen in mijn jeugd. Maar juist omdat ik dat wat ik had niet hoefde af te schermen voor grijpgrage vingertjes van een broertje of zusje, heb ik leren delen. Ik vond het hartstikke gezellig om met anderen te spelen als ik iets nieuws had gekregen en ik graaide nooit direct naar een zak chips omdat ik wist dat er genoeg was. Ik kan soms best een kreng zijn, maar verwend? Oké, als je genoeg aandacht krijgen van je ouders verwend wil noemen, dan ben ik misschien verwend. Hoewel ieder kind het natuurlijk verdient om aandacht te krijgen van zijn ouders. Waarvoor heb je anders kinderen?
