COMA Deel VVIII
Mijn hoofd splijt open alsof Mozes het commandeert. Ik zie mijn hersenen uit mijn hoofd zweven. De kronkels worden steeds meer een geheel en veranderen in een persoon... Het lijkt wel een vrouw, haar naakte lichaam is duidelijk zichtbaar. Ze loopt naar me toe en ik kus haar, omhels haar. Ze fluistert iets in mijn oor. "Come and~""Wakker worden! Het ontbijt is klaar en we moeten zo op zoek naar Lucas."
Pffff, was ik net zo lekker aan het dromen, maakt John me wakker. Ik moet wel toegeven dat ik sinds het allemaal begon, ik wel een stuk beter slaap dan voorheen. John is het met me eens en vertelde me dat het misschien komt omdat we niet meer onze dagelijkse problemen en ellende van de wereld krijgen voorgeschoteld. "Net als Doornroosje zit de rest van de wereld vredig te slapen. Misschien is het wel beter zo."
Wie weet is Maria wel Doornroosje zeg ik lachend. "Hahahha, nee, ik denk het niet. Alhoewel ze wel net zo knap is, en ik kan je inderdaad vertellen dat ze net als een roos toch ook wat doorns heeft! Hahahhahaha!" Een glimlach verschijnt op Maria's gezicht en ik moet toegeven dat John gelijk heeft.
"Maria en ik woonden al een hele lange tijd hier in hetzelfde apartementencomplex. Zij is een professioneel model uit Spanje, vandaar dat ze niet zoveel praat. Ik leerde haar kennen toen ik een foto van haar moest bewerken, van het een kwam het ander en we kennen elkaar nu al twee maanden."
De deur sloeg met een knal open, Lucas staat in de opening met een glimlach. "Sorry dat ik gisteren opeens zomaar weg was zonder ook maar iets te zeggen, maar ik was bang dat misschien één van jullie met me mee wilden gaan. Enfin, ik heb gisteren met verf op het dak groot AWAKE geschilderd, maar daarvoor moest ik wel even terug naar een winkel gaan om de verf op te pakken. John, de auto is nog helemaal in orde, ik heb hem ook meteen volgegooid."
Lucas gooit de sleutels naar John, hij vangt ze op en legt ze kalmpjes neer op de tafel.
"Lucas, doe dat aub nooit meer, we waren super ongerust en bang dat we je kwijt waren geraakt. Gisteren zaten er namelijk twee anderen aan de overkant. Ze zagen er niet vriendelijk uit... Wel een slim idee overigens van je, maar waarschuw ons volgende keer als je zoiets doet."
Terwijl John dit zei, was Lucas begonnen met het ontbijt. Natuurlijk had John gelijk; het was inderdaad niet slim van Lucas om in zijn eentje allemaal dingen te gaan doen, maar zoals Lucas weet, iemand moet het uiteindelijk doen. Lucas knipoogt naar mij en fluistert "van die twee zullen we geen last meer hebben."
Een glimlach verschijnt op zijn gezicht, dezelfde glimlach toen ik hem voor het eerst zag...
Deel I, Deel II, Deel III, Deel IV, Deel V, Deel VI, Deel VII, Deel VIII,
Deel VIV, Deel VV, Deel VVI,
Deel VVII
