Rolstoelbasketbalster Beijer beantwoordt jullie vragen
4. Over zichzelf
Welke blessures komen het meest voor en welke heb je zelf gehad?
De blessures die spelers het meest oplopen zijn vooral in het gebied van de schouders. Gelukkig heb ik daarzelf geen last van (gehad). Wel heb ik een aantal keer gekneusde vingers gehad omdat ze ergens achter bleven hangen of tussen twee wielen zijn gekomen. De ergste blessure was een spierverstuiking een paar maanden voor Londen 2012 toen ik verkeerd viel op mijn rechterarm.
Zou je (denk je) ook in het reguliere vrouwenbasketbal een kans hebben gemaakt, wanneer je wel volledig valide zou zijn geweest?
Ik denk het wel, maar het is een soort van koffiedik kijken. De tegenslagen van mijn handicap hebben mij gemaakt tot wie ik nu ben, hoe ik zou zijn zonder die? Geen flauw idee...
Heb je je hele leven al een handicap gehad en wat is precies de reden dat je in een rolstoel zit?
Eigenlijk heb ik twee losse handicaps: mijn rechtervoet is in 1998 geamputeerd en vanaf 2004 heb ik dystrofie aan mijn linkeronderbeen. Sinds ik klein ben zit ik al (gedeeltelijk) in de rolstoel. Om een beter beeld te schetsen: toen ik 2 jaar oud was liep ik een beenbreuk op omdat ik van de trap was gevallen. Helaas hebben ze het gips te strak gezet waardoor ik een zogenaamd Loge Syndroom kreeg, een afknelling van de bloedvaten. Na vijf jaar met verschillende hersteloperaties aan mijn been en voet bleek een amputatie noodzakelijk te zijn. Na mijn amputatie kon ik eindelijk weer normaal lopen zonder pijn.
Uiteindelijk ben ik in 2004 op skikamp gegaan, gewoon leuk op de ski’s met beide benen. Helaas ging het de laatste dag mis...ik werd vanachter geraakt door iemand waardoor ik mijn balans verloor en uiteindelijk viel. Dat had als gevolg dat ik mijn enkel en knie zwaar had gekneusd en dit was het begin van mijn dystrofie. Mijn lichaam 'denkt' nog steeds dat het is gekneusd. Vooral mijn linkerenkel is duidelijk, die is altijd dik en gevoelig.
Reden tot juichen, want het paralympisch brons is binnen (Foto: Getty)
Is je voet wel eens tussen de spaken gekomen?
Gelukkig niet, lijkt mij pijnlijk!
Ik zie dat je op een college in Amerika studeert. Ben je daar via je sport terechtgekomen en zo ja: hoe gaat dat dan? Wordt je gedraft of heb je een beurs gekregen misschien?
De hoofdcoach die mij heeft gevraagd om op (gedeeltelijke) beurs te studeren is assistent coach voor het Amerikaanse vrouwenteam en heeft mij in de loop naar de Spelen van 2012 benaderd. Na de Spelen, in november, ben ik op bezoek geweest en ik vond de sfeer zo geweldig - met ook nog de mogelijkheid om mijn eigen studie marketing te doen - dat ik in januari 2013 naar de VS vertrok om te gaan studeren en basketballen. Nu ben ik tijdelijk met studiestup, zodat ik mij alleen hoef te concentreren op de Spelen in Rio. In januari 2017 zal ik dan gaan beginnen aan mijn laatste semester in Whitewater om mijn studie af te maken.
Heb je rituelen voor de wedstrijd? Eerst linker schoen, kruisje slaan. Etc....
Het scheelt dat ik het schoenenritueel nooit verkeerd kan doen, haha. Maar mijn ritueel is vooral om voor een wedstrijd vrij snel het veld op te gaan en lekker een paar center ballen te schieten dichtbij de ring.
Als je puur als “rolstoelbasketballiefhebber” naar jezelf kijkt: wat is jouw status in het (internationale) rolstoelbasketbal en zie je jezelf als een van de besten ter wereld?
Momenteel ben ik een van de beste centers van de wereld, zeker na het afgelopen jaar waar ik naast een All Star-prijs op het EK in Worcester ook de MVP (waardevolste speelster) van het gehele seizoen in de Amerikaanse Intercollegiate divisie in mijn kast heb staan.
