E3 2011: Zaterdag

Na nog wat gehaast op vrijdagavond met een wedstrijd, nog wat post die de deur uit moest en natuurlijk het inpakken van de koffer, lag ik om 23:30 in bed. Om er vervolgens zaterdagochtend al om 4:20 alweer uit te moeten. Mijn zus was zo aardig om wc-eend, die bij mij sliep, en mij naar Schiphol te brengen, alwaar Pheno en Mday al zaten te wachten. Nadat ook Nebo zich bij de groep aansloot konden we gaan inchecken en vervolgens ergens van een bakje koffie genieten, voordat we naar de gate konden om te gaan boarden.

Naar Londen
Het vliegtuig richting Londen zat niet erg vol, het was ook maar een relatief klein vliegtuig. Op onze (kleine) vliegtuigschermen konden we precies konden hoe hard we vlogen en waar we precies waren. Erg bruikbaar ook, met name als ze een overzichtje van heel Europa laten zien waarbij de te vliegen afstand net zo groot is als het vliegtuig waarmee het wordt uitgebeeld. Maar goed, het gaat om het idee natuurlijk en als het scherm erg inzoomde werkte het wel gewoon prima. Helaas was het erg bewolkt dus we konden vrij weinig zien, maar juist op het moment dat we over het centrum van Londen heen vlogen met het Milleniumwheel en de Big Ben waren er heel eventjes geen wolken. Helaas kwamen diezelfde wolken wel heel snel alweer terug dus de Tower hebben we niet eens kunnen zien.

Eenmal in Londen aangekomen ging onze bagage gelukkig in één keer door naar de aansluitende vlucht, terwijl wij zelf door de handbagagecontrole moesten en vervolgens bij Virgin opnieuw moesten inchecken bij de overstapbalie. Hoewel ik slim was geweest en in de snelle rij was gaan staan, werd ik er uiteindelijk wel uitgepikt voor een extra uitgebreide controle. Waarschijnlijk omdat ik te veel elektronische apparatuur in mijn tas had zitten wat de X-ray apparaten stoorde ofzo, aldus de verklaring van het beveiligingsmannetje. Gelukkig er was nog iemand anders voor me aan de beurt die zijn tas moest laten checken, dus uiteindelijk ben ik ruim een kwartier bezig geweest met wachten, mijn tas helemaal leeghalen, tas opnieuw door de scanner halen en tas weer opnieuw inpakken.

Ondertussen hadden de mannen me natuurlijk allemaal ruim ingehaald, ook al stonden zij in de trage rij en zij hebben zich met name verbaasd over de komkommer die in mijn rugtas zat en die heel wat slechte grappen opleverde. Na de check konden we met de bus naar de juiste hal voor ons volgende vliegtuig, en daar zat een vrolijke Amerikaanse meneer achter de Virgin-balie die heel trots in het Nederlands het welkomstpraatje uit het vliegtuig napraatte, inclusief de toevoeging dat hij bij gate zeshonderdzesenzestig in Scheveningen was geweest, om zijn G-klank te showen.

Daarna verder op weg richting de gate, om daar relaxt te kunnen zitten. De gate was een flink stuk lopen was ons al verteld en we moesten inderdaad een erg lange gang met twee roltrappen door voordat we bij het eind bij de gates aankwamen. De gates waren helaas nog allemaal gesloten en er waren geen zitjes in de buurt, en dus mochten we hetzelfde eind helemaal teruglopen om vervolgens een plaatsje in de drukke hal te veroveren. Hier genoten we van een heerlijke pizza om negen uur ’s ochtends en de zoektocht naar de toiletten. Om 10:15 konden we wederom richting de gate. Hier ook weer een wachtrij en een veiligheidscheck. Nebo maakte nog een opmerking over het herkennen van mensen en hoe mensen daarop uit de rij geplukt worden. Vervolgens was uiteraard Nebo zelf de gelukkige voor een extra bagage-check Alleen een beetje jammer dat we niet toch nog even de komkommer in zijn tas hadden gedaan toen hij naar het toilet ging, waar we het wel over hadden gehad.

Naar Los Angeles
Virgin is qua vliegmaatschappij wel een stap luxer dan British Air. Hoewel de stoelen iets minder comfortabel waren, kregen we wel bij iedere stoel een pakketje met een kussentje, dekentje en een tasje met daarin een masker voor de ogen, pen, tandenborstel, tandpasta en ook sokken Plus dat elke stoel een beeldscherm had waarop je de nieuwste films kon kijken. Tijdens de vlucht werden we erg goed verzorgd qua eten. Eerst wat zoute sticks met een drankje en daarna een avondmaaltijd (waarbij ik de premium maaltijd kreeg omdat precies bij mij de gewone maaltijden op waren, terwijl wc-eend naast mij vervolgens weer een gewone maaltijd kreeg omdat ze toen alweer waren bijgevuld ) Vervolgens nog een wrap en vlak voor het landen ook nog twee sandwiches en een chocoladekoek. Met name het dessert bij de avondmaaltijd was overigens het noemen waard! Een chocolade-banaan mousse die heerlijk was! We verheugen ons al op hetzelfde dessert bij de terugreis! Overigens hoorde ik na de vlucht dat ik wel het ijsje gemist schijn te hebben. Qua verzorging was het dus top! En dan heb ik het nog niet eens over de tandenborstel, tandpasta, oogmasker en Virgin-sokken die we kregen Verder tijdens de vlucht nog wat simpele spelletjes gedaan in de vorm van Snake en Weekend millionaires en een soort Tron-achtige game met Mday en Nebo op de iPad totdat we gingen landen met flink wat turbulentie.

Wat volgde was vooral heel veel wachten, zonder toilet in de buurt. Na een vlucht van elf uur is het toch wel fijn om even een gewone wc te kunnen gebruiken, maar die hadden ze pas na de douane neergezet. En aangezien we als een van de laatsten uit het vliegtuig kwamen, stonden we ergens achteraan die enorme rij die maar niet op schoot. Uiteindelijk na twee keer van baan te wisselen toch nog bij een douane-mannetje aangekomen die nu al mijn vingerafdrukken heeft en een mooie foto van hoe brak ik eruit zie na zo’n 17 uur reizen en weinig slaap. Na wat oppervlakkige vragen over wat ik ging doen en wat mijn lievelingsgame was (die vraag had ik totaal niet verwacht, dus nu denkt iemand dat Super Mario Galaxy 2 mijn lievelingsgame is omdat die het eerst bij me op kwam ) kon ik eindelijk naar de wc en na het oppikken van de koffers en nóg een andere paspoortcheck (waarom uberhaupt? Doe dan gewoon één goede check) konden we, letterlijk als een na laatsten van ons vliegtuig, onze eerste stapjes buiten in LA zetten.

In Los Angeles
Aangezien niemand had uitgezocht hoe we goedkoop bij het hotel konden komen en we allemaal ook redelijk kapot waren was besloten om met de taxi naar het hotel te gaan. Voor het vliegveld stond een Taxi-vrouwtje dat een taxi voor ons regelde waarna we met een beetje proppen met z'n allen in een vijfpersoons busje richting het hotel gingen, een ritje van zo’n half uur over de snelweg en langs het convention center. We zaten uiteraard in de auto bij een stereotype Indiër die ook onderweg nog even zijn raampje opendraaide en rustig iets in het Indisch schreeuwde naar een andere chauffeur en onderweg natuurlijk vertelde dat hij Amsterdam ook kende, net als de meneer die mijn tas ondersteboven haalde in Londen die zat te vertellen dat hij altijd naar Amsterdam ging om te blowen, maar nu getrouwd was en niet meer mocht van zijn vrouw. Onderweg nog wel van ver de Hollywood letters gespot! We werden uiteindelijk netjes voor de deur van het hotel afgedropt en om half 6 plaatselijke tijd, half 3 ’s nachts Nederlandse tijd, konden we met het internet in de kamer aan de slag. Aangezien ik niet voor niets met vier mannen op vakantie ben heb ik dat allemaal aan hen over gelaten.

Na een hoop gepruts met internet waren de heren er wel even klaar mee en gingen we op zoek naar de Subway, die in de buurt zou moeten zitten. Die was gelukkig zo gevonden, dus we kunnen makkelijk lunchpakketjes halen voor op de beurs daar! Daarna even simpel gegeten in de Mac naast het hotel. De hebben daar de Big Mac en Quarter Pounders, maar ook dubbele Quarter Pounders en nog grotere broodjes met allerlei dingen erop. Ik ben voor een medium QP-menu gegaan waarbij je een lege beker voor 0,5 ltr frisdrank krijgt. Deze kun je bij een los station vervolgens zelf tappen. Hier hebben ze meer keuze dan de fanta, cola en sprite in Nederland, want je kunt ook Fanta Strawberry, een of ander zoet hiho drankje en Dr. Pepper (light) nemen. Opvallend is ook dat ze ook vitaminwater hebben in de light variant. Ik vraag me daarbij toch af hoe je water light kunt maken… Maar goed, Fanta Strawberry was mierzoet en niet lekker, dus uiteindelijk toch maar voor de gewone cola gegaan met een bodempje hiho ofzo als refill om te proeven. De Nederlandse Quarter Pounders zijn overigens veel lekkerder, zowel qua burger zelf als qua broodje. Ik begrijp nu wel hoe ze die mooie hamburgerfoto’s kunnen maken, maar daarvoor moet je dus wel een oud broodje eten. Net toen we wilden vertrekken kwamen er twee bekenden van een andere Nederlandse website binnen wandelen die in het hotel aan de overkant van ons zitten en hier al een paar dagen zijn. Zij gaven de tip om ipv de 7/11 naast het hotel naar de veel grotere supermarkt verderop te lopen, wat ik samen met wc-eend ben gaan doen terwijl de rest weer met het internet ging klooien.

De supermarkt hier was een ervaring op zich. Het is geen typisch Amerikaanse supermarkt, maar het lijkt meer een Spaanse supermarkt. Waarschijnlijk gewoon gericht op de lokale bevolking in deze wijk, maar daardoor wel wat aparter qua producten. Ze hebben enorm veel vers fruit en groente in grote bakken liggen. Vijf komkommers voor een dollar bijvoorbeeld, al hadden die zoveel pukkels erop zitten dat ik het zo had geloofd als iemand me zou vertellen dat het EHEC-komkommers waren. Dit in tegenstelling tot mijn eigen komkommer van die middag die er uiteraard wel EHEC-vrij uitzag! Verder verkochten ze veel soorten verse koeken. En dan niet zomaar koeken, maar koeken met smileys erop of in het roze, bruin of groen. Een Roze koek die ook daadwerkelijk roze is bijvoorbeeld, met een dikke laag suiker eroverheen. Verder een grote bak met allerlei snacks die er toch ook niet zo heel aantrekkelijk uitzagen. Het zouden zo gefrituurde koeienogen kunnen zijn geweest. Verder verbaasden de prijzen me ook. Groente en fruit was niet duur, redelijk goedkoop zelfs soms, en sommige frisdrank was helemaal spotgoedkoop (2 dollar voor 8 liter frisdrank bijvoorbeeld). Daarentegen mag je wel drie dollar neerleggen voor een gewone zak chips. Ik had me vooral verheugd op de oreo-koekjes die heel lekker zijn maar in Nederland duur zijn, dus in het koekschap ben ik daarnaar op zoek gegaan. Helaas waren die koekjes, net als andere koekjes ook belachelijk duur. Voor vijf dollar had je een groot pak of voor zeven dollar een doos met tien rollen. Goedkoper dan in Nederland, maar niet om over naar huis te schrijven. Uiteindelijk hebben we met wat fruit, smileykoeken, noodlesoep, cola en water de winkel verlaten.

Terug in het hotel bleek dat Pheno zijn apple had kunnen instellen als wifi-router zodat een aantal mensen al internet hadden. Iets later werkte het wifi van het hotel zelf ook eindelijk dus konden we met een gerust hart gaan slapen!