Final Fantasy XIV: Endwalker
"Hear, Feel, Think". Acht jaar geleden waren dat de mysterieuze woorden van The Echo, waarmee het verhaal van de MMORPG Final Fantasy XIV: A Realm Reborn begon. Nu, drie eerdere expansies en heel veel content patches verder, ga ik het einde van dit overkoepelende verhaal in Endwalker meemaken. Ik ben een Warrior of Light en van Darkness geweest, ik heb vele Primals in hun normale, extreme en savage moeilijkheidsgraden mogen verslaan en dat deed ik allemaal met mijn trouwe White Mage. Tijd om Eorzea nu echt te redden!
Met het sublieme Shadowbringers heeft het team van Final Fantasy XIV het zichzelf erg moeilijk gemaakt. De vorige uitbreiding was namelijk qua verhaal en sfeer bizar goed. Iedereen was dan ook benieuwd of ze het overtroffen hebben in Endwalker. Deels. Omdat in Endwalker alles moet eindigen heb je aardig wat vijanden die eerdere delen overleefd hebben te verslaan. Zenos en Fandaniel lopen nog rond, Zodiark blijft een dreiging en de makers hebben nog meer verrassingen in petto. Ook in Endwalker zijn er weer meerdere gebieden met hun eigen verhalen te ontdekken. En daar ligt dan ook vooral het enige minpunt dat ik kan ontdekken: het is erg veel en daardoor voelt een hoofdstuk in het verhaal soms te kort. Ik zou best meer willen weten van de regio's die je bezoekt bijvoorbeeld.
Gelukkig is het overkoepelende verhaal erg goed. Je leert eindelijk hoe het zit met Zodiark en Hydaelyn, hoe, wie en wat The Echo nu is en is er heel veel over de Final Days te vinden. Het einde is prachtig, en ondanks ik de tag Endwalker mag dragen omdat ik door het verhaal ben is er nog genoeg te doen. Ik ben al bezig mijn gatherers en crafters te levelen naar level 90, er is endgame die ik nog wil tackelen en natuurlijk zijn er de nieuwe jobs die ik nog echt goed in de vingers moet krijgen. Mensen die graag een damage dealer spelen zullen blij zijn met de Reaper. Je speelt dan een vechter met zeis. Door aanvallen te doen vul je meters waarmee je de personificatie van de dood aanstuurt. Het is een vrij makkelijke job om te leren en je hebt al snel resultaat. Natuurlijk moet je dieper in de job gaan om meer damage te kunnen doen, maar ik heb een andere prioriteit. De tweede nieuwe job is namelijk meer mijn ding.
Na een uitbreiding of twee te hebben overgeslagen is er eindelijk een nieuwe healer in Endwalker geïntroduceerd. De Sage speelt compleet anders dan mijn vertrouwde White Mage. Jij kunt je 'koppelen' aan één andere speler en je heals met diegene delen. Je hebt een soort robotachtige zwevende scherpe punten waarmee je ook aanvalt en je hebt barriers om je teamgenoten te helpen. Dan kun je ook nog de acties van bepaalde skills aanpassen, zodat er in plaats van eenmalig grotere damage een damage over time wordt gezet op de vijand. De Sage is vooral veel actiever spelen dan de White Mage, die juist weer veel beter is in de grote heals die nodig zijn bij de moeilijkere bossfights. Het is een job die ik naast White Mage heel graag beter wil leren kennen in de vele situaties waarin je als healer wordt gezet.
De oude jobs hebben allerlei tweaks en tuning gekregen. Sommige skills zijn aangepast of zelfs verdwenen. Het is allemaal gedaan om ze logischer te maken, of om combo’s beter te snappen. Het is daardoor veel toegankelijker zodat ook de niet diehard spelers meer endgame content kunnen proberen. Ze zien beter in hoe zij meer damage kunnen doen zodat je bijvoorbeeld een dps-check wel overleeft.
De nieuwe dungeons en trials die je in Endwalker vindt zijn over het algemeen erg goed. De minste was in Garlemand, daarvan had ik gewoon meer verwacht. Na zoveel Primals te hebben verslagen had ik zin in deze aangekondigde knakker, maar het viel wat tegen in mechanics. Gelukkig maken de overige twee nieuwe trials het wel goed, en moet je weer erg opletten waar je wanneer staat, en vaak moet je erg opletten rondom de arena. De dungeons zelf zijn goed te leren. Als healer wil ik altijd snappen wat er aan de hand is en welke mechanics er zijn zodat ik erop kan anticiperen voor wanneer ik de big heals uit de mouw moet schudden. Daarom heb ik ze eerst geoefend met een trust-party, met NPC’s dus. Uit ervaring: ze kunnen in alle dungeons mee, er is geen enkele keer geweest dat ik ze uit de party had willen schoppen.
Leuker is natuurlijk met een groep echte spelers en die zijn er genoeg. Zo veel dat er doordeweeks eigenlijk niet gespeeld kan worden. Of je moet mazzel hebben en een dag vrij hebben, want ’s ochtends is er geen wachtrij om in te loggen. Maar start je het spel op na werktijd dan is het jammer, met duizenden wachtenden voor je kun je het wel vergeten. Square Enix is druk bezig met het opschalen, problemen oplossen met de wachtrij en weet ik wat meer, maar het is sinds early access nog niet goed genoeg opgelost. Suffering from success zullen we maar zeggen.
Final Fantasy XIV Endwalker is een mooi eind van het overkoepelend verhaal. Shadowbringers legde de lat hoog qua verhaal en daardoor wilden de makers met Endwalker iets te veel in relatief korte tijd vertellen. Daardoor voelt het soms te snel. Het einde is prima, het geeft een goed gevoel na al die jaren om eindelijk te weten hoe het allemaal in elkaar zit. De nieuwe jobs zijn leuk en toegankelijk, en voor mij zal vooral de Sage een blijvertje zijn. Naast het verhaal is er wederom veel te doen. Sommige dingen verwacht je gewoon, zoals de hunts, de vista’s en de currents zoeken zodat je kunt vliegen op je mount. Ik ben wel benieuwd hoe Final Fantasy XIV nu verder gaat. Er wordt wel iets gehint, het wordt sowieso een schone lei. Waarop hopelijk nog heel veel geschreven gaat worden. Het geeft de ontwikkelaars weer nieuwe mogelijkheden om de MMO echt een nieuwe weg in te laten slaan. Het zal wel even duren, maar ik ga ondertussen weer in de wachtrij, Eorzea wacht op me!
Gespeeld op PlayStation5, ook verkrijgbaar voor PlayStation 4 en pc.
