Super Mario Party

Mario Party kende de laatste jaren veel kritiek. De manier waarop spelers zich verplaatsten (de auto) werd bekritiseerd, het gebrek aan online gameplay viel niet in goede smaak en men leek er een beetje op uitgekeken. Super Mario Party is Nintendo's eerste antwoord om de serie terug te brengen naar de gloriedagen en slaagt daar redelijk in. Perfect is het feestje echter niet.

Super Mario Party draait natuurlijk nog steeds om de minigames. In dit deel zijn er tachtig en ze zijn weer verdraaid leuk om te spelen. Sommige werken met de simpele traditionele input via knopjes, maar voor anderen moet je de mogelijkheden van de Joy-Con toepassen. Denk aan je Joy-Con in een horizontale 8 te draaien om te fietsen of een vergrootglas op de juiste scherpte plaatsen. Er zijn geen grote overdreven bewegingen nodig (buiten enkele minigames om, maar die komen niet voor buiten één modus), dus wat dat betreft kun je lekker op je stoel blijven zitten. De minigames zelf zijn van hoge kwaliteit, zoals we gewend zijn. De sfeer, de setting en de vele Mario-personages die voorbij komen maken het gewoon leuk.

Dat is een gevoel dat je van Mario Party wil krijgen. Je wil het naar je zin hebben, lol trappen met vrienden en, toegegeven, af en toe een kleine ruzie maken over gemeen spel. Dat hoort erbij. De minigames kun je los spelen, ook online (!), maar ook via de traditionele speelborden. Hierover verplaatsen spelers zich weer los van elkaar, geen rare auto dus, en komen de bekende vakjes tegen. Blauw, rood, een uitroepteken, paddestoel en meer. Nieuw is het Ally-vakje. Land je hierop werf je willekeurig één van de speelbare personages om je te helpen. Je ontvangt zijn of haar unieke dobbelsteen en helpt een handje tijdens het gooien van je dobbelsteen. Elk personage heeft een unieke dobbelsteen als aanvulling op een standaard dobbelsteen. De standaard dobbelsteen loopt van 1 tot en met 6, maar de unieke dobbelstenen verschillen. Zo heeft Luigi drie keer een 1 op zijn dobbelsteen, maar daarna een 5, 6 en 7. High risk, high reward dus. Shy Guy heeft op zijn beurt weer een gemiddelde dobbelsteen: 0, en vijf keer de vier.

Het geeft iets meer tactiek aan het verplaatsen over de speelborden. Oog je op een specifiek vakje kan het handig zijn om een andere dobbelsteen te gebruiken en hoe meer vrienden aan je zijde, des te meer keuze je hebt. Het is één van de interessantere mechanismen die is toegevoegd en dat is maar goed ook, want verder zijn de speelborden enigszins saai. Je hebt weinig mogelijkheid om de andere spelers te dwarsbomen, ze zijn redelijk rechttoe-rechtaan en vrij klein. Er is weinig keuze om te bepalen waar je heen wil en er zijn weinig evenementen. Ze ademen wel pure sfeer uit en elk speelbord is anders dan de anderen, maar hier is in de toekomst zeker nog winst te boeken. Ook qua items is het enigszins safe. Een paar paddestoelen, een Ally Phone (waarmee je een vriend werft), een warp pipe en nog een handjevol items. Het is allemaal niet zo heel spannend. Het hoort er een beetje bij maar verder is er niet veel energie in gestoken om het te vernieuwen. Maar goed, het geheel blijft leuk om door te spelen, zeker als je kunt spelen met meerdere mensen.

Naast de minigames en de normale, traditionele speelborden is er echter nog meer te vinden in Super Mario Party. Zo is er Toad's Rec Room, een extra modus waarin je enkele extra minigames kunt spelen. Denk aan honkbal of een 1v1 modus waarin je elkaar aanvalt met tanks. Voor fans van Mario Party Star Rush is er ook goed nieuws: deze versie keert terug in een eigen modus genaamd Partner Party, waarin je het teams van twee tegen elkaar opneemt. Een andere versie van Mario Party die minstens even leuk is als de traditionele versie. Spelers kunnen zelf bepalen waar ze naartoe lopen en via welk patroon ze dit doen om zo op specifieke vakjes terecht te komen.

Of neem de Rhytm Minigames, een modus waarin ritme centraal staat. In diverse minigames moet je op het ritme van de muziek, die je overigens ook voelt via de HD Rumble, de juiste handelingen maken via motion controls. Erg leuk om te spelen, zeker op de hogere moeilijkheidsgraden. In River Survival moet je met elkaar samenwerken om obstakels te vermijden, tijd te winnen en de juiste weg te kiezen terwijl je over een rivier vaart. Er is zelfs aan singleplayer gedacht in de vorm van Challenge Road, waarin je uitdagingen krijgt voor specifieke minigames. En dan heb je nog online, waarin je het tegen elkaar kunt opnemen in minigames marathons (Mariothon, waardeer de pun). Het is niet de complete ervaring en het zou leuk zijn als die ook wordt toegevoegd, maar het is toch een eerste stap naar een online-ervaring in Mario Party. Een overzicht van de modi vind je hieronder.

Uiteindelijk kun je Super Mario Party bestempelen als een erg leuke ervaring waar variatie hoog in het vaandel staat. Elke modus biedt iets anders en elke modus is op zich ook leuk om te spelen. Sommige zaken hadden iets uitgebreider of vernieuwender kunnen zijn, maar Super Mario Party doet wat Nintendo beloofde: een terugkeer naar het Mario Party van vroeger met meer variatie dan ooit. Ik kan niet anders dan benadrukken dat Super Mario Party écht heel leuk is en de moeite waard is om aan te schaffen.