Game of Thrones: The Watchers on the Wall

Game of Thrones heeft een reputatie opgebouwd: de negende aflevering van het seizoen levert traditioneel het meeste spektakel op. Hetzij vanwege een schokkende gebeurtenis (Ned Starks onthoofding, de Red Wedding), hetzij een schaalgrootte die alle andere afleveringen van het seizoen  overtreft (seizoen twee’s Blackwater, iemand?). The Watchers on the Wall, de aflevering van deze week, valt in die laatste categorie. Oh, als je het voorgaande al spoilers vond, moet je zeker niet verder lezen!

De plaats van handeling

Deze week geen Tyrion, Arya, Petyr of Daenarys. De hele aflevering speelt zich af in en rondom Castle Black, de hoofdbasis van de Night’s Watch. Ik moet zeggen dat ik enigszins sceptisch aan de aflevering begon, want de verhaallijnen rond de Kraaien vond ik behoren tot de minst interessante van de serie. Maar deze aflevering heeft wat broodnodige peper gebracht op een schaal die tot dusverre ongehoord was in de serie. Zelfs Blackwater was bescheidener van opzet!

Zoals elke goede vertelling van oorlog begint de episode in beider kampementen, voorafgaand aan de veldslag. Jon en Sam praten over bro’s en vooral ho’s, waarbij met name Jons relatie met Ygritte nog even aan bod komt. Ongetwijfeld om ons eraan te herinneren dat een van de twee straks het loodje gaat leggen. Over Ygritte gesproken, die is nog steeds boos. Zo boos dat ze ons, de kijkers, berooft van een sappig verhaal over hoe Tormund ooit een beer naaide. Aangezien Ygritte uiteindelijk maar een mager, klein meisje is qua fysiek, komt haar stoere praat tussen al die bomen van mannen een beetje vreemd over. Maar goed, we weten weer dat Ygritte best wel bad-ass is. Dat belooft niet veel goeds voor het personage, natuurlijk.

Tormund blijkt van de berenliefde te zijn

Ook Sam zegt iets levensgevaarlijks: “I will not die!” Het lef! Dit soort uitspraken zijn natuurlijk een enkeltje schimmenrijk in de wereld van George R.R. Martin. Maar wie had dat verwacht: niet alleen overleeft Sam de strijd, hij krijgt eindelijk een beetje haar op zijn ballen! Ik denk dat ik, los van de afzonderlijke spectaculaire gevechtsscènes, deze karakterontwikkeling het leukst vond in de aflevering. Sam die Pyp moed inpraat, Sam die sarcastisch reageert als Pyp eindelijk een keer raak schiet en daarover trots melding maakt, Sam die eindelijk Gilly vol op de bek pakt, allemaal mooie momenten voor een personage die tot nu toe op zijn best laf en incompetent, maar eigenlijk gewoon regelmatig bloedirritant was. Ik mag Sam wel op deze manier. Ik vrees dus voor zijn leven.

Ser Alliser scoorde ook punten door een verrassend sterke leider te blijken, die en passant Jon nog even een lesje leiderschap meegeeft voordat hij als een soort William Wallace het kleine groepje Kraaien toespreekt dat op het punt staat de wapens op te nemen tegen een gigantische overmacht. Met reuzen en mammoeten! De punten die Alliser scoort, gaan er trouwens af bij Janos Slynt. Het kinloze onderkruipsel liet precies zien uit wat voor hout hij gesneden is door zich te verbergen tot het gevecht afgelopen was. Blijkbaar is hoofd van de City Watch van King's Landing voor hem nooit meer dan een erebaantje geweest en heeft hij nauwelijks echte gevechtservaring. Maar ik ben blij dat hij is ontmaskerd als de lafaard die hij is. Ik hoop op een pijnlijke straf.

 
Gelukkig, overdag. Kunnen we even stoppen met wachtlopen.

The Watchers on the Wall had een budget van 10 miljoen dollar en hoewel ik het altijd moeilijk vind om dit soort bedragen om te zetten in verwachtingen, is de afleveringen duidelijk grootser opgezet, met enkele mooie shots. Ik denk hierbij aan de reuzen, die blijkbaar pijlen kunnen afschieten met genoeg kracht om iemand aan het parasailen te krijgen. Of de enorme pendel die de Night’s Watch gebruikt om de vliegen van de ijsmuur af te slaan. Of dat mooie lange shot, begeleid door het Game of Thrones thema, waarbij we door Castle Black vliegen en zien hoeveel mensen in alle hoeken en gaten van het fort aan het vechten zijn. Prachtig allemaal. En hoewel het natuurlijk nooit dezelfde schaal bereikt als bijvoorbeeld het gevecht om Minas Tirith in The Return of the King, was het niettemin voor tv-begrippen erg indrukwekkend. Natuurlijk moet je bij sommige zaken niet al te lang stil staan qua logistiek of geloofwaardigheid, want het is allemaal vast en zeker kapot te analyseren.

Ten slotte wil ik nog een paar kleinere rollen met eer noemen. Pyps angst maakte van het personage meer dan een bijdehand ventje en het gaf hem daarom wat extra sympathie toen hij stierf in Sams armen. Ook Grenn had zijn heroïsch momentje toen hij met een klein groepje van zijn broeders wanhopig stand hield tegen een reus met een wrok. En Edd, wat mij betreft de Bronn van The Wall, heeft met zijn droge kop ook een paar leuke momentjes en oneliners gehad. Goede dag dus voor de bijrolspelers, al zitten twee van de drie momenteel zonder werk.

Something wicked this way comes

Nog wat losse gedachten:

-“You know nothing, Jon Snow.” De laatste zin van Ygritte was een sterk staaltje Hollywood cliché, wat jammer is in een serie die op andere fronten zo vaak gehakt maakt van clichés.

-Sowieso was de scène tussen Jon en Ygritte te voorspellen, al is het in deze serie dan altijd weer afwachten wie degene is die sterft en wie degene is die treurt.

-Tormund die in het nauw gedreven wordt aan het einde van de aflevering, had het meeste weg van een wild dier dat gevangengenomen wordt. Mooi geschoten.

-Maester Aemon zegt tegen Sam: “Love is the death of duty.” Het blijkt voor Sam het tegendeel te zijn, wat ik een mooi detail vond. Sam wordt sterker door zijn liefde voor Gilly. Aww!

-Jon gaat naar Mance Rider om hem te vermoorden. Maar zoals user muhahaha in het forumtopic al opperde: weet Mance of überhaupt het Wildlingleger eigenlijk wel dat Jon hen al verraden heeft? Dat heeft zich volgens mij allemaal aan de andere kant van de muur afgespeeld. Kon nog wel eens interessant zijn.

Aemon. Niet een, maar dé baas

Al met al was The Watchers on the Wall een prima aflevering, maar niet om dezelfde redenen als de overige afleveringen van dit seizoen, die aan elkaar hangen van schokkende doden en epische dia- en monologen. Ik kan me daarom ook goed voorstellen dat er kijkers zijn die deze aflevering juist helemaal niets vonden. Ik blijf echter bij wat ik eerder al schreef: de broeders van de Night’s Watch hebben eindelijk wat peper in hun reet geschoven gekregen.

Op naar alweer de laatste aflevering van dit veelbewogen seizoen. Een aflevering die overigens met 66 minuten zo’n 15 minuten langer zal duren dan normaal. Wat doen jullie om het zwarte gat dat erna komt te vullen?