African Cats

Een documentaire die je verrast, op elk gebied. Het is bizar hoe zichtbaar de emoties zijn bij de verschillende dieren die centraal staan in deze film. We volgen twee leeuwentroepen aan weerszijden van een rivier in het natuurreservaat Maasai Mara. In het noorden leeft Kali met zijn vier zonen. Zij hebben het gemunt op het zuiden om zodoende te heersen over het grote gebied. In het zuiden woont Fang met zijn troep, hij is een stuk ouder en de troep bestaat voornamelijk uit leeuwinnen en welpen. Conflicten blijven dan ook niet uit en Kali blijft de troep opjagen in de hoop dit gebied in te nemen.

Naast de twee leeuwentroepen wordt er ook veel aandacht besteed aan Sita, een cheeta die vijf welpen heeft gebaard. We zien de cheeta's vanaf hun geboorte tot aan het moment dat ze zelfstandig de wildernis in gaan en we zien hoe Sita haar welpen opvoedt en traint. Ook hier blijven conflicten niet uit en dit levert indrukwekkende en soms ontroerende beelden op. Maar ondanks deze lovende woorden zijn de meningen toch erg verdeeld over deze Disney-productie. Je kunt de film eigenlijk niet slecht vinden, maar er zijn ongetwijfeld een hoop mensen waarbij African Cats niet in de smaak valt.

De documentaire is geschikt voor alle leeftijden. Hoewel er wel slachtoffers vallen, worden de beelden nooit heel bloederig of onsmakelijk. Het leukste aan deze documentaire is misschien wel dat Disney een verhaal vertelt. Een verhaal over moederliefde en de band die dieren met elkaar kunnen hebben. Het is een heel andere invalshoek die ze gebruiken ten opzichte van de meeste documentairemakers, maar dat maakt de film nou net zo leuk.

Wat sommigen misschien leuk vinden om te weten, is dat Samuel L. Jackson en Patrick Stewart de vertellers zijn in deze documentaire. Het script, als je dat zo mag noemen, is ook goed geschreven. Zoals wordt gesproken over de activiteiten van de dieren lijkt het af en toe in scène gezet. Een aanrader dus.