CD: Wire - Red Barked Tree
Deze week verscheen het inmiddels twaalfde studioalbum van de Engelse invloedrijke band Wire. De heren uit Londen staan er in het algemeen om bekend dat ze in al die jaren eigenlijk weinig tot geen slechte platen hebben gemaakt. Of Red Barked Tree daarop een uitzondering maakt, is natuurlijk de vraag.
Wire werd in 1976 opgericht als punk band, maar breidde dit genre uit tot een soort van experimentele rock, waardoor we tegenwoordig van post-punk of art-punk spreken. Wire inspireerde uiteindelijk bands in genres als hardcore, new wave, indie en Britpop, maar bereikte zelf eigenlijk nooit een dergelijk grote status als vele van hun volgers en scoorde zelfs nooit een hit. Dat is misschien ook wel het probleem wanneer dit het eerste album is dat je van Wire hoort. Je zult regelmatig denken dat dit een kopie van moderne bands is, maar Wire is eigenlijk gewoon een kopie van zichzelf. Overigens geen slechte kopie, want de band overtuigt op dit album in volle glorie, en verrast ook weer enigszins. Dat is ook meteen de kracht van Wire: ze houden het spannend. Toen je net dacht je dat ze met Send (2003) en de Read & Burn EP's (2002-2007) weer meer teruggrepen op hun wat rauwere punk, kwamen ze met Object 47 (2008) weer met een wat meer experimentele cd. Red Barked Tree is uiteindelijk een album met gewoon een prima overzicht aan stijlen die de band zich eigen heeft gemaakt.
De meeste tracks blinken uit door hun heerlijke simpelheid en 'poppy' sound, zoals de opener, 'Please Take', die met gemak een nummer van Roxy Music had kunnen zijn. Ook de opvolgers 'Now Was' (ode aan new wave) en 'Adapt' zijn zeer prettig in het gehoor liggende nummers. Die laatste ademt de sfeer van 'Strawberry Fields (Forever)' die ook te horen valt op 'Clay' en 'Down To This'. Met songs als 'Two Minutes' en 'A Flat Tent' keert het tempo en dus de punk weer terug. Meer mid-tempo maar net zo beukend is 'Moreover', wat al bijna naar noise neigt, terwijl 'Smash' zowel rock, punk als noise herbergt. Ja, deze heren weten hoe je stijlen mixt en ook nog eens goede liedjes moet schrijven. Ook een bijzonder goed en aangenaam liedje is de afsluitende titeltrack, die laat horen hoe Pink Floyd nu wellicht geklonken zou hebben als Syd Barrett er nog bij was geweest.
Red Barked Tree is absoluut een ijzersterke plaat van Wire en zeker nog meer de moeite waard dan de vorige. We hoeven na al die jaren waarschijnlijk geen revolutionaire albums als Chairs Missing, 154 of A Bell Is A Cup te verwachten, maar de heren gaan gewoon goed met hun tijd mee en lijken er met de jaren eigenlijk steeds jonger op te worden. Wire is gewoon een band die je moet checken wanneer je wilt weten waar de volgende bands hun mosterd hebben gehaald: Minor Threat, R.E.M., The Cure, Elastica, My Bloody Valentine, Guided By Voices, Franz Fredinand, Bloc Party, Blur enzovoort. Natuurlijk valt dat allemaal uitgebreid na te lezen op Wikipedia.
Wire speelt 14 februari a.s. in Paradiso, Amsterdam.
Video 'One Of Us' van het album Object 47.
Tracklisting
1) Please Take
2) Now Was
3) Adapt
4) Two Minutes
5) Clay
6) Bad Worn Things
7) Moreover
8) A Flat Tent
9) Smash
10) Down To This
11) Red Barked Trees
Links
The Official Wire Website
Wire @ MySpace
Het FOK!-Muziekforum
