CD: 21 Eyes of Ruby
Een donkerblauwe hemel. Een bulk zonlicht die op en door de wolken schijnt. De donkere schaduw op en rondom de wolken. Het is een mysterieuze, spannende en prikkelende foto die op de hoes van Conquer The World pt. 5, het nieuwe album van 21 Eyes of Ruby, staat. De woorden mysterieus, spannend en prikkelend beschrijven niet alleen de foto, maar vatten de hele cd van de progressieve rockband samen.
Het nieuwe album is al de vijfde plaat sinds de band in 2006 werd opgericht. 21 Eyes of Ruby bestaat uit drie Limburgse muzikanten: zanger en gitarist Antoine Pütz, bassist Alex van Damme en drummer Martijn Soeterbroek. Dat de band vastbesloten is om de wereld te veroveren blijkt niet alleen uit de ambitieuze albumtitel, maar ook uit het feit dat de band van plan is om na part 5 nog eens zestien delen uit te brengen om zo een totaal van 21 te realiseren.
Op 'Conquer The World pt. 5' blijkt dat de band dit muzikaal prima zou kunnen. De cd opent met een werkelijke knaller en misschien wel de beste song van het hele album: 'The Fountain, The Fight & The Flood'. Het nummer toont een fenomenale compositie. De song bevat namelijk veel verschillende muzikale elementen, maar blijft harmonieus in het geheel. Die harmonie is tekenend voor het gehele repertoire van de progressieve rockers. Ieder bandlid weet perfect zijn plaats binnen de band. De zanger mag dan misschien niet zo'n bijzondere stem hebben, slecht is het zeker niet. Sterker nog, de stem van Pütz zorgt ervoor dat niet alle aandacht naar de zang getrokken wordt, maar dat de zang één geheel vormt met de overige muziekinstrumenten.
Ondanks dat het openingsnummer een van de beste nummers is, betekent dit niet dat de plaat hierna inkakt. Integendeel. Met 'Break The Chains' gaat de plaat stevig verder. Mysterieus is 'She Smiles Like a Machine Gun'. Het nummer wordt gespeeld in een 7/8 maatsoort en de repeterende gitaarrif en de hoge zang brengen je in hogere sferen. Uiterst hoog en gedreven door een echo zingt Pütz niet meer dan de volgende woorden: "The black end is near, glory is a lie. Mordancy is here, no grandeur is won. Why so fallacious? So illusory. The black end is near, glory is a lie." De vierde track van de plaat, 'Until the End', toont wederom de muzikale diversiteit en muzikale vermogens van de band. Het nummer begint rustig met een heerlijk gitaardeuntje begeleid door op de toms gespeelde drums. Het spel op de toms wordt uitgebreid met een partij op hi-hat en enkele subtiele crashslagen. Weer iets verder wordt de gitaarpartij ruiger, scheurender en wordt de drumpartij uitgebreid naar de ride cymbal. Ondertussen zijn we 2.45 minuten onderweg en moet de zang nog beginnen. De spannende opbouw maakt het nummer werkelijk geweldig en verveelt geen moment.
Ook 'Ms. Metzengerstein' is een spannend nummer. Toch weet dit nummer minder te overtuigen dan bijvoorbeeld 'Until The End'. Gelukkig gooit 21 Eyes of Ruby met 'Legacy Of Gold' meteen weer alle schroom van zich af. De refreinen knallen werkelijk je speaker uit, maar net als op de hele cd weet de band zich in de coupletten en bepaalde bruggetjes geweldig in te houden. Het is juist deze combinatie en dit evenwicht dat de composities zo sterk maakt.
Met 'Conquer The World pt. 5' laat 21 Eyes of Ruby zien een geweldige band te zijn die nog zeker een aantal jaar mee kan. Alle drie de muzikanten beheersen hun instrument tot in de puntjes en dit zorgt voor een enorme variëteit aan muzikale inbreng. Met een plaat als deze kunnen grote popfestivals toch niet meer uitblijven?
