World of Warcraft: Wrath of the Lich King

Meer dan een week geleden kwam de tweede uitbreiding van World of Warcraft uit: Wrath of the Lich King. Na een uitstapje naar de Outlands is Blizzard weer teruggegaan naar Azeroth. Dat komt omdat Northrend daar ligt en dus sinds een week toegankelijk is voor iedere held in de game. De preview die ik op de beta baseerde mag je compleet vergeten. De game is enorm op de schop gegaan in de tussentijd. Raar in dat opzicht dat je op de launchdag al reviews kon vinden.

Northrend is dus het nieuwe gebied in Azeroth. Daar woont de Lich King, niemand anders dan Arthas. Mensen die bekend zijn met de Warcraft-serie, weten inmiddels wie Arthas is. Je kunt Arthas in deze uitbreiding killen. Wie blijft er dan in de lore van Warcraft nog over? Kil’Jaeden, Illidan, Kael’Thas en nog veel andere bekenden uit de lore zijn ook al vermoord door onze helden uit het World of Warcraft universum. Misschien is het dan wel tijd voor Warcraft IV? Wie weet, maar de executive producer van de uitbreiding zei dat dat er voorlopig niet inzit... Ook deze keer – net als bij de preview - ben ik naar Howling Fjord gegaan, simpelweg omdat ik wilde zien wat er allemaal veranderd is. En er is best wat veranderd. Met name de quests zijn veel simpeler geworden. Soms had je wel van die quests waardoor je echt geïrriteerd raakte. Ken je die nog? Dat je dertig van dat soort moest vermoorden of dat je twintig voorwerpen moest pakken. Die zijn allemaal weg en de leuke quests zijn juist toegenomen. In vergelijking met The Burning Crusade bevat WotLK (Wrath of the Lich King) een overvloed aan ‘niet-saaie’ quests. Denk aan quests met een verhaallijn erachter, of quests die erg humoristisch bedoeld zijn. Zo moet je wat vis verzamelen om het vis vervolgens te gooien naar een mannelijke zeehond. Die zeehond breng je vervolgens naar het vrouwtje en ze worden spontaan verliefd op elkaar. Het toverde een glimlach op m’n gezicht, in vergelijking met de bèta is het levellen veel leuker geworden. Wat ook het levellen leuker maakt, zijn de omgevingen in Northrend: ze zien er weer prachtig uit. De graphics zijn best gedateerd, maar als je ziet hoe creatief Blizzard er mee omgaat, verdient Blizzard gewoon een lintje. Als je een half uurtje door een onverkend gebied rijdt, krijg je bijzondere gebouwen en natuurlijke omgevingen te zien. Soms valt letterlijk je mond open.

Maar dat is natuurlijk niet de enige verandering in WotLK. Er zijn nog behoorlijk wat andere dingen bijgekomen. Denk aan de Barber Shop, een kleine toevoeging maar een groot paradijs. Meteen nadat ik was begonnen ben ik naar de Barber Shop gegaan om mijn vrouwelijke mage een nieuwe coupe te geven. En ik kan je zeggen: als mijn toekomstige vrouw zulk soort haar heeft, krijgt ze van mij elke dag een bos bloemen. Er zijn oneindig veel verschillende haarstijlen, dus slagen zul je sowieso. En wat dacht je van het Achievement-systeem, de naam verraadt eigenlijk al wat het is. Net als bij de Xbox 360 en inmiddels ook bij de PlayStation 3, punten die je kunt halen nadat je iets hebt gedaan. Zo krijg je 50 punten nadat je 1000 quests hebt voltooid. Ze dienen wel ergens voor, soms krijg je voor bepaalde achievements een mini-pet of een tabard. Als je echter een heel speciale achievement hebt behaald, verdien je zelfs een speciale mount. Hierbij denkt Blizzard meer aan de casual gamers, door ze uit te dagen om ergens voor te werken. Dit is een van de vele manieren in WotLK waarop Blizzard de wat meer casual gamer wil aantrekken. Uit deze omschrijving kun je eenvoudig concluderen dat Blizzard heel wat aan de casualgamer heeft gedacht.

De quests zijn dus wat simpeler, maar ook het raiden gaat veel makkelijker. Zo zeggen een paar maten van mij, die inmiddels al een paar keer hebben geraid, dat het raiden veel makkelijker is geworden. Dat is wel jammer, maar het ligt er maar aan waar je van houdt. Persoonlijk ben ik gek op moeilijke instances, waar je soms vier uur lang bezig bent met die ene raidboss. Ik kreeg wel een bevredigend gevoel toen ik in een filmpje de eerste raid instance zag. Je zag eindelijk weer wat des WoW’s, iets wat ik miste in The Burning Crusade. Zo zijn de instances eindelijk wat uitgebreider en leuker. De bossgevechten zijn intenser, specialer en prettiger. In The Burning Crusade leken de instances, in mijn ogen, nergens op. Er zat geen liefde in, wat wel in deze uitbreiding zit. Hoe zit het dan qua balans in classes? Als ik weer mijn maten mag geloven, zijn deze classes beter in balans dan eerst. Ook maakt de raidopstelling niet zo veel meer uit. Soms ging er vroeger een raid niet door omdat die ene priest niet kwam opdagen. Als het goed is, is dat probleem verholpen.