Fallout 3

Eke (Egamer)
Het is een typische Bethesda Softworks game. Fallout 3 is gebouwd met dezelfde engine die Oblivion ook gebruikt en dat merk je meteen. De opbouw van de conversaties is dezelfde, het levelen is echter wel wat anders. Je kent het wel, dat je de hele tijd door Bruma ging springen om zo je acrobatics te trainen. Dat gaat niet meer zo in Fallout 3, je skills kun je elke keer na het bevorderen naar een nieuw level weer verbeteren. De skills die je kunt trainen zijn wel een beetje gelijk aan die van Oblivion. Aan het begin van het spel kun je kiezen wat voor type character je wil zijn; iemand die goed met big guns overweg kan, iemand die goed is in het maken van wapens is of iemand die graag steelt. Dankzij het feit dat ik de Gray Fox questline in Oblivion erg leuk vond, was de kogel al snel door de kerk: een thief. Het stelen van allerlei dingen gaat precies hetzelfde als in Oblivion, ook de andere ‘banen’ gaan precies op dezelfde wijze. Dat kun je als iets negatiefs of als iets positiefs zien.

Veel diehard Fallout-liefhebbers waren niet blij met het idee dat Fallout 3 erg veel op Oblivion ging lijken. Ondanks de vergelijkingen die ik maak is Fallout 3 simpelweg een hele andere game dan Oblivion. Het is veel eerder een FPS met wat RPG-elementen erin dan alleen een RPG. Je moet wel veel gesprekken voeren, maar dat neemt niet weg dat het een FPS is. Ook heb je best vaak het idee dat je een FPS aan het spelen bent, dat komt vooral door het uitstekende V.A.T.S. systeem. Als er een vijand op je afstormt, kun je met één knop het V.A.T.S. systeem activeren. Het spel gaat even op pauze en dan kun je kiezen op welke lichaamsdelen je wil richten. Het geeft tevens aan hoeveel procent kans je hebt om het gekozen lichaamsdeel te raken. Het hoofd bijvoorbeeld. Je schiet op het hoofd van de vijand en hup: een bloedfestijn. Als je goed op de linkerarm schiet, dan is de vijand zijn linkerarm kwijt. Als je door zijn hoofd schiet, dan is er een kans dat zijn hoofd er ook afvliegt. Voor mensen met een zwakke maag is dit geen ideale optie, maar voor de gamers die van veel gore houden: dit is het Walhalla. Heerlijk al die gore, het is zó geweldig uitgewerkt. Wie vind het nou niet leuk om iemands hoofd eraf te zien vliegen, met bloed en al?

Een ander twijfel bij het idee dat Fallout 3 een open wereld zou krijgen die wel drie keer kleiner werd dan die van Oblivion, was dat het té kaal zou worden. De wereld is inderdaad kaal, dat komt door de oorlog die heel D.C. zo’n beetje heeft verwoest. Dat de wereld kaal is kun je echter wel als een voordeel zien. Je kunt lekker op avontuur gaan in een hele brede omgeving en soms kom je wel van die kleine dorpjes of gebouwen tegen. Er is overal wat te doen. Je hoeft niet de hele tijd de mainquest te volgen, je kunt ook pakweg drie uur lang op avontuur gaan om zoveel mogelijk dingen tegen te komen. Dat moet ook soms. De hoeveelheid ammo die je hebt is beperkt, heel erg beperkt zelfs. Soms is het best irritant dat je weer op pad moet omdat je wat ammo moet vinden. Maar om bij die ammo te komen, moet je eerst wat vijanden verslaan. Wat als je helemaal geen ammo meer hebt? Game over, juist. Dit is niet echt goed uitgewerkt en ik ben niet de enige die dat vindt. Op diverse fora las ik dat er veel mensen zijn die klagen over de beperkte hoeveelheid ammo. Dat kun je wel zien als een uitdaging, maar Fallout 3 biedt zonder dat al genoeg uitdagingen.