Heavenly Sword

Nou, wat betreft presentatie zit het dus wel goed met Heavenly Sword. De grote vraag is echter of het ook een beetje een leuke game is om te spelen. Deze vraag is echter niet te beantwoorden met een simpele ja of nee, Heavenly Sword is namelijk een beetje een apart geval wat betreft de gameplay...

Allereerst bestaat de game namelijk uit twee onderdelen, net als dat er twee speelbare personages zijn. Zowel Nariko als Kai gebruiken namelijk andere wapens en vechtstijlen om hun vijanden te verslaan. Aangezien Nariko het hoofdpersonage is zullen we haar als eerste doen.

Zoals in de preview al vermeld stond kent Nariko drie houdingen van waaruit ze kan aanvallen. Afstand, snelheid en kracht. Deze houdingen spreken voor zich als je de aanval erbij bedenkt. De afstandsaanval is handig als je een flink aantal vijanden rondom je heen hebt staan terwijl de krachtshouding vooral handig is tegen de wat sterkere vijanden. Gedurende de game krijg je voor elke houding nieuwe aanvallen en combo’s waarmee je steeds toffere en sexy moves kunt uithalen met Nariko. Als je een beetje goed wordt in de game ziet alles er onwijs flitsend uit en zijn de battles een genot om naar te kijken. Het blokken van aanvallen gebeurt automatisch als je niets doet. Je moet er echter wel voor zorgen dat je de houding aanneemt waarin de vijand aanvalt. Als hij een snelle aanval doet en jij in de krachtige houding staat doet dat pijn. Buiten het vechten met de zwaard gebruik je als Nariko ook af en toe een kanon. De besturing met dit kanon doe je door middel van de Aftertouch, maar daarover lees je meer bij het gedeelte van Kai dat nu volgt.

Kai is het zusje van Nariko en ze is een beetje vreemd. Normaal communiceren met haar lukt eigenlijk alleen Nariko. Kais wapen is een kruisboog waarmee ze razendsnel pijlen kan afschieten. Deze pijlen kun je afschieten vanuit het standaard perspectief, alleen is het richten dan wat moeilijk. Het is ook niet helemaal de bedoeling om het op deze manier te doen; beter is het om de pijlen te schieten door middel van de Aftertouch. In het kort komt het erop neer dat je de schietknop ingedrukt houdt als je wilt schieten. Op dit moment gaat alles in slow motion en hangt de camera achter de net afgeschoten pijl. Deze pijl is nu te besturen met pookjes of motion control en hierdoor kun je een target veel beter en preciezer raken.

Beide personages zijn na wat oefening uitermate effectief tijdens de gevechten. De meeste vijanden zullen ook niet echt problemen geven. Zelfs de verschillende eindbazen moeten voor iedereen te doen zijn. Deze boss-battles kennen naast het gewone hakwerk ook de bekende quick-time-events waarin je op de juiste momenten op de juiste knoppen moet drukken. Het enige dat een beetje jammer is, is dat het eindbaas gevecht wat goedkoop overkomt. Deze persoon, waarvan iedereen wel kan raden wie het is, kan namelijk achteruit zweven en doet dit natuurlijk net op de momenten dat jij aanvalt. Heel fijn!

Buiten het vechten moeten er natuurlijk ook wat puzzels opgelost worden aangezien niet elke deur vanzelf opengaat natuurlijk. Nee, in Heavenly Sword openen de deuren door op een gong te slaan. Helaas staat de gong vaak aan de andere kant van de deur! Oh noes! Een puzzel zou een puzzel echter niet zijn als er niet vlakbij een oplossing zou zijn. Even om je heen kijken en zie daar! Een kist met Aziatische hoedjes die je kunt gebruiken als frisbee. Wat een genialiteit. Verder zijn er in de game niet echt diepgaandere puzzels, het houdt op bij hendels verzetten en hoedjes gooien. Erg matig als je het vergelijkt met een God of War (shit, doe ik het toch!).

De vrij eenvoudige gevechten en de simpele puzzels zorgen ervoor dat je vrij snel door de game gaat. Als je dit dan nog eens combineert met een game die maar een kort verhaal vertelt (de vertelde tijd in Heavenly Sword is vijf dagen) dan kom je uit op een game die zo’n vijf tot acht uur duurt, afhankelijk van hoe goed je bent. Dit is natuurlijk veel en veel te kort voor een game waar je 60 euro voor moet neerleggen. De volgende keer moeten de makers maar gewoon de Blu Ray ruimte gebruiken voor content, en niet voor 10 talen die toch niemand gebruikt!