Metroid Prime Hunters

Chris (afterparty05)
Na deze uitgebreide uitleg over de besturing gaan we terug naar het spel zelf. In de singleplayer modus moet je als Samus achter de bron van eerdergenoemd signaal aan, en probeer je het “ultieme wapen” te vinden. Hiervoor moet je een achttal kristallen zoeken, welke per stuk worden bewaakt door een eindbaas. Om bij een eindbaas te komen heb je telkens drie artefacten nodig, die je kan vinden door puzzels op te lossen. Nu zijn deze puzzels niet bijzonder moeilijk, en heb je eigenlijk altijd wel door wat je precies kan doen en waar je naartoe moet. Natuurlijk kan je niet elk van de vier levels linea recta uitspelen, want het blijft Metroid! Je zal dus in elk level zo ver mogelijk moeten doordringen om wapens te vinden die je in andere levels kunnen helpen om verder te komen. De echte Metroid gameplay! Hoewel deze wapens niet erg moeilijk te vinden zijn, zal je meestal aardig wat moeite moeten doen om ze te verkrijgen.

Tijdens het afstruinen van de vier verschillende planeten die je aandoet zijn er ook de hunters, die je van het leven willen beroven om één van je kristallen af te pakken. Slagen zij er in je te doden, dan moet je revanche nemen en het kristal weer zien te veroveren door ze alsnog naar de volgende wereld te helpen.
De hunters zijn goed uitgewerkt, zien er allemaal anders uit, met verschillende wapens, en hebben elk hun eigen sterke en zwakke punten. Ook hebben ze allemaal een alt-vorm (zoals Samus d’r morphball), wat de gevechten met de hunters nog interessanter maakt. Daarnaast is er opzwepende muziek bij elke hunterbattle waar je van te voren aan kan herkennen wat er staat te gebeuren, en elke keer dat je dit deuntje hoort gaat de adrenaline weer door je bloed stromen. Ook de rest van de muziek en geluiden zitten goed in elkaar. Lekker mysterieus af en toe, goede knalgeluiden bij een grote explosie; alles past binnen het Metroid-sfeertje.
Wat iets minder geweldig in elkaar zit zijn de graphics. Hoewel je geen wonderen mag verwachten van de DS zijn 3D-capaciteiten, blijft het moeilijk om het niet te vergelijken met bijvoorbeeld een Xbox 360 of PS2. Tegenover FPS op deze systemen zijn de graphics van Metroid Prime Hunters om te huilen. Aan de andere kant maakt de gameplay veel goed, en zijn de graphics nooit belemmerend in de zin dat ze je speelplezier vergallen, of dat de drawdistance ervoor zorgt dat je vijanden niet zichtbaar zijn. Kortom: Metroid Prime: Hunters staat zijn mannetje en weet behoorlijke graphics uit de DS te halen, maar dit blijft iets onder het originele PlayStation niveau hangen.



Eén van de hunters: Kanden<\/sub>
<\/center>

Afgezien van de leuke wapens en de hunter-gevechten mist het echte puzzelwerk in dit 3d-avontuur. Het puzzelen is wat ondermaats, en het Metroid-gevoel mist toch een beetje als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Super Metroid voor de SNES. In vergelijking met eerdere Metroid Primes valt het allemaal wat mee, hoewel de puzzels minder uitgebreid zijn en er wat minder diepgang in zit. Je zal binnen een uur of tien de eindtitels wel voorbij zien komen, en slechts een redelijk voldaan gevoel hebben over je resultaten. Gelukkig is dit solo-avontuur niet het enige dat op de DS-cartridge te vinden is!

<\/center>