Megaman Battle Network 5: Double Team DS
In de Megaman Battle Network series speel je als vrij gewoon kind in een vrij gewone wereld. Het bijzondere aan de serie is echter dat je op het ‘internet’ kan rondlopen met Megaman. Het enige dat je hoeft te doen is verbinding maken met een PC en je kan communiceren met Megaman en hem besturen. Op het internet zitten naast verbindingen tussen allerlei lokaties en personen ook virussen welke je moet aanvallen. Dit gebeurt op een semi-turnbased RPG manier; jij en de vijand hebben elk een 3x3 grid waarin je vrij kan rondlopen. Als je aan de beurt bent kies je de moves die je wilt gaan doen (aanvallen, verdedigen, statistieken boosten, etc) en zodra je gekozen hebt kan je de keuzes in real-time uitvoeren.
Dit gevechtssysteem lijkt best leuk de eerste paar uur, maar na een tijdje word je het toch wel snel beu omdat het vrij eentonig is eigenlijk. Verdedigen hoeft eigenlijk nooit omdat je alle aanvallen kan ontwijken en met een beetje timing raak je de vijand wel altijd. Uitdaging is ver te zoeken. Daarnaast is het verhaal ook nog eens flinterdun en wordt het op een kinderlijke manier gepresenteerd. Het meest irritante is trouwens het geluid. Niet zozeer de muziek, die is best te pruimen eigenlijk, maar de stemmen. Vooral met het verbinding maken met je Megaman op een PC is het verschrikkelijk; je mannetje roept dan heel hard: Jack in! Megaman, Execute!!!. Heel vervelend na de 10e keer.
Ook grafisch schiet de game eigenlijk te kort, je kan duidelijk zien dat het een GBA game is van oorsprong en er is ook niets gedaan om het ook maar enigszins te upgraden naar DS kwaliteit. De characteranimaties zijn karig, de achtergronden zijn kaal en ook het gebrek aan detail is duidelijk te zien. Overigens hebben niet alleen de graphics te weinig aandacht gekregen van Capcom, ook het gebruik van de DS functies ontbreekt zo goed als volledig. Je kan weliswaar het menu besturen met het touchscreen, maar daar blijft het bij. Er is dus geen enkele reden om de DS versie boven een van de GBA versies te kiezen (al is de DS versie 2-in-1 en hoef je dus geen versie te kiezen zoals op de GBA wel het geval is).
Okay, we hebben nu dus matige graphics, redelijke soundtrack, eentonige gameplay en een nietszeggend verhaal. Dat belooft wat voor de conclusie en het eindcijfer...
