Shadow of the Colossus

Mark (Strolie75)
Shadow of the Colossus ziet er werkelijk adembenemend mooi uit. De wereld is onderverdeeld in een aantal, via bruggen of rotsachtige kloven met elkaar verbonden, gebieden die elk een uniek landschap hebben. Voorbeelden hiervan zijn een weidse prairie, een klam moeras en een dorre woestijn. Deze gebieden zien er niet alleen prachtig uit, ze brengen de eigenschappen die je van een bepaald landschap mag verwachten echt over op de speler. Zo voelt de woestijn bijvoorbeeld warm en stoffig aan. Verspreid over het landschap zijn mysterieuze ruïnes en halfvervallen tempels te vinden. Deze worden gekenmerkt door een indrukwekkende architectuur en voelen aan als overblijfselen van een lang verdwenen beschaving.

Ook de muziek is prachtig en draagt bij aan de algehele sfeer van het spel. De soundtrack, uitgevoerd door een klassiek orkest begeleid door een zangkoor, doet nog het meest denken aan de muziek uit epische films als The Lord of the Rings trilogie. Er is door de makers goed nagedacht over het gebruik van de muziek in het spel. Wanneer op Agro door de landschappen wordt gereden is de muziek zacht en nauwelijks hoorbaar aanwezig op de achtergrond. Wanneer een colossus echter in beeld verschijnt zet het orkest aan en wordt de muziek een stuk harder en dramatischer. Dit alles zorgt ervoor dat de muziek enorm bijdraagt aan de sfeer die door het verhaal, de graphics en de gamplay gecreëerd wordt.

<\/center>

Als er twee woorden zijn die dit spel het beste kenmerken dan zijn dit sfeer en gevoel. Shadow of the Colossus slaagt erin om een droomachtige sfeer te creëren die allerlei, vaak conflicterende gevoelens, bij de speler oproept. De leegte en weidsheid van de verschillende gebieden en de ruines van een verloren beschaving zorgen voor een gevoel van eenzaamheid. Dit voelt echt aan als het einde van de wereld. Dit gevoel van eenzaamheid wordt daarentegen weer verminderd door de nauwe band en het gevoel van kameraadschap met Agro. Een andere tegenstrijdig gevoel is dat je de meeste colossussen helemaal niet wilt doden. Het zijn meestal goedaardige reuzen die de speler met rust laten en hun eigen gang gaan totdat ze aangevallen worden. Het voelt hierdoor bijna aan als een misdaad, of in elk geval een zonde, om deze reuzen te doden. Een gevoel van triomf kan echter niet worden onderdrukt wanneer je er na veel moeite eindelijk in slaagt een colossus neer te halen.

<\/center>