Shadow of the Colossus
Allereerst moet een colossus gevonden worden. De speler maakt hiervoor gebruik van zijn zwaard. Door dit wapen richting hemel te houden reflecteert deze een lichtstraal die naar de juiste richting wijst. Op zijn paard kan de speler vervolgens richting de colossus rijden. Dit paard, Agro genaamd, is een van de meest realistische weergave ooit van een paard in een spel. Agro gedraagt zich realistisch en reageert op de omgeving. Zo zal hij schrikken van een colossus en door de speler aangespoord moeten worden om onheilspeilende gebieden te betreden. Agro laat zich besturen door met de X-knop in diens flanken te porren om de snelheid op te voeren. Via de analoge stick worden de teugels bediend waarmee Agro een bepaalde richting op gestuurd kan worden of waarmee hij tot stilstand kan worden gebracht. Het is even wennen maar na een tijdje voelt de besturing erg natuurlijk aan en wordt het verkennen van de wereld een genot om te doen.
<\/center>Is een colossus eenmaal gevonden, dan moet de speler uitpuzzelen hoe hij op hem moet belanden. Soms wijst dit zich vanzelf en is het voldoende om naast een colossus omhoog te springen en zich aan zijn vacht vast te grijpen. Meestal moet er echter gebruik worden gemaakt van de omgeving of moet de speler zijn tweede wapen, een boog, gebruiken om een colossus zo te raken dat deze een bepaalde houding aanneemt. De oplossing wijst zich nooit vanzelf maar is, achteraf bekeken, altijd logisch.
Is de speler er eenmaal in geslaagd om zich aan een colossus vast te klampen dan zal deze beklommen moeten worden om magische plekken, de enige zwakke plek van een colossus, te bereiken. Hierbij valt elke colossus nog het meeste te vergelijken met een level uit een platformspel, alleen beweegt het level in dit geval en probeert deze je uit alle macht van zich af te schudden. Hoe lang de speler zich kan vastklampen aan een colossus wordt bepaald door een gripmeter. Is deze uitgeput dan laat de hoofdpersoon zijn greep los en stort hij onherroepelijk ter aarde. Het is zaak om het bewegingspatroon van een colossus te leren om zo te kunnen inschatten wanneer je je moet vasthouden en wanneer het veilig is om je greep los te laten zodat de gripmeter zich kan herladen. Valt de speler dan is dat geen ramp. Meestal verlies je maar een beetje health en aangezien deze meter zich, net als de gripmeter, continu oplaadt, is even buiten het bereik van een colossus rondrennen voldoende om helemaal te genezen. Slaagt de speler er ondanks dit toch in om dood te gaan, dan wordt automatisch weer het begin van het gevecht geladen. Je hoeft dus niet de hele reis naar de colossus opnieuw te maken. Wanneer een magische plek wordt bereikt, moet de speler zijn zwaard diverse keren hierin steken. Bij elke steek spuit het bloed eruit en gaat de colossus heviger tekeer om de speler van zich af te schudden. Heeft de speler zijn zwaard in alle zwakke plekken van een colossus gestoken dan stort deze uiteindelijk dood ter aarde neer.
<\/center>De gameplay van Shadow of the Colossus zou als weinig uitgebreid kunnen worden gekenmerkt. Het draait immers alleen om het vinden en verslaan van reusachtige wezens. Er zijn geen andere vijanden om tegen te vechten, geen spullen of nieuwe wapens om te verzamelen en geen stats om te upgraden. Toch gaat de gameplay dieper dan op het eerste gezicht lijkt. Elke colossus is uniek en de ene is nog indrukwekkender dan de andere. De reis naar een colossus is een genot en het is elke keer weer een uitdaging om uit te puzzelen hoe op een colossus geraakt moet worden en via welke weg deze het beste beklommen kan worden.
Een minpunt is de camera. Deze blijft soms hangen achter objecten in de omgeving en biedt niet altijd het meest optimale gezichtspunt van de actie. Dit kan soms voor frustratie en verwarring zorgen. De camera kan handmatig met de rechter analoge stick worden bediend, maar dit is niet echt handig wanneer je je met alle macht aan een wild bewegende colossus probeert vast te houden. Ook lijkt de PS2 soms niet krachtig genoeg om al het getoonde moois vloeiend in beeld te brengen. Dit zorgt af en toe voor wat haperingen met betrekking tot de framerate. Toch zijn dit en de camera geen onoverkomelijke obstakels. Je went eraan en leert er vanzelf mee leven.
<\/center>
