Smiley is al meer dan 60 jaar oud
Een gele cirkel, twee stippen, een halve cirkel - zo eenvoudig is de bekendste smiley in elkaar te zetten. Velen weten niet dat hij al 60 jaar oud is en al gebruikt werd in de analoge wereld.
De uitvinder, de kunstenaar Harvey Ball, had niet kunnen bedenken hoe populair zijn smiley zou worden: miljoenen keren is hij afgedrukt op albumhoezen, op T-shirts en op mokken, om nog maar te zwijgen van het latere gebruik ervan als digitale emoji om een goed humeur te weergeven in sms-berichten. In 1963 werd Ball gevraagd om voor een bedrijf een lachend gezicht te ontwerpen dat op pins, kaarten en posters werd gedrukt. De vergoeding daarvoor: 240 dollar – zonder verdere bijdragen.
Maar dat mocht de stemming van de kunstenaar blijkbaar niet bederven: in 1999 richtte hij het bedrijf World Smile op, dat tevens World Smile Day organiseert. Het motto: “Doe iets goeds – help iemand glimlachen”. De dag vindt jaarlijks plaats in oktober en zamelt geld in voor de Harvey Ball Smile Foundation, die het kinderwelzijn ondersteunt.
Eerste smileyachtig iets ontdekt 4000 jaar geleden
Niet rond en niet geel, maar nog steeds glimlachend: er staat een smiley op een aarden kruik die ongeveer 4000 jaar oud is. In Karkamis, Turkije, vlakbij de Syrische grens, hebben onderzoekers de kruik uit de Hettitische periode opgegraven. Wat je erop kunt zien: twee ogen en een gebogen mond. De vondst wordt beschouwd als de oudste smiley tot nu toe. Zoals hoofdarcheoloog Nicolò Marchetti in 2017 opmerkte, was het vat bedoeld voor een zoete vruchtendrank.
De eerste knipoog-smiley in de New York Times?
Al in 1862 konden lezers van de “New York Times” voor het eerst een smiley in de vorm van “ 
” in de krant zien – in een artikel over een toespraak van president Abraham Lincoln. Deskundigen merken op dat krantenteksten destijds uit individuele matrixen bestonden, waardoor volatiliteit feitelijk kan worden uitgesloten. Historici onderzoeken hoe puntkomma's en wijzerplaattekens halverwege de 19e eeuw werden gebruikt. Er bestaat momenteel geen consensus over de vraag of de Lincoln-tekst eigenlijk een knipoog of een gewone typefout was.
