'Ministerie dacht dat NOVO-tehuis mocht opsluiten'
Het ministerie van Volksgezondheid verkeerde ruim een jaar in de veronderstelling dat medewerkers van de omstreden NOVO-instelling in het Groningse Onnen patiënten mochten opsluiten. Dat blijkt volgens de Volkskrant uit correspondentie die de krant heeft ingezien.
NOVO ligt onder vuur vanwege het overlijden van een gehandicapte vrouw in de instelling in maart vorig jaar. De vrouw overleed nadat ze door haar begeleiders tegen de grond was gewerkt toen ze weg wilde. De IGZ concludeerde na het overlijden van de vrouw dat drie betrokken begeleiders onvoldoende scholing hadden om haar te verzorgen en haar niet hadden mogen tegenhouden omdat ze vrijwillig in de instelling verbleef.
NOVO huurde het pand in Onnen sinds de zomer van 2011 van een andere zorginstelling, De Zijlen. Die beschikt over een zogenoemde BOPZ-status, wat betekent dat vrijheidsberoving van bewoners onder omstandigheden is toegestaan. NOVO wilde die status ook hebben, maar beschikte daar niet over.
Het ministerie van Volksgezondheid ging er echter tot juli vorig jaar vanuit dat het tehuis in Onnen nog steeds in handen was van De Zijlen en dat vrijheidsberoving daar dus was toegestaan, schrijft de krant. Dat het anders lag, kwam pas aan het licht toen de familie van de overleden vrouw contact zocht met het ministerie en zich daar beklaagde over de misstanden bij de vestiging in Onnen.
"Uit navraag blijkt dat de locatie in Onnen inderdaad niet langer deel uitmaakt van De Zijlen. De BOPZ-aanmerking komt daarmee te vervallen", liet een beleidsmedewerker desgevraagd aan de familie weten, schrijft de Volkskrant.
NOVO had er volgens het ministerie zelf voor moeten zorgen dat het tehuis in Onnen uit het BOPZ-register wordt geschrapt. NOVO heeft altijd gedacht dat de overname gemeld was, zegt een woordvoerder in de krant.
In het tehuis werd een omstreden behandelmethode voor gehandicapten met ernstige gedragsproblemen toegepast. De methode was volgens de krant door één medewerker bedacht. Uit interne stukken zou blijken dat er aanvankelijk geen psychiater beschikbaar was en ook geen arts die is gespecialiseerd in gehandicaptenzorg. Enkele maanden na de dood van de vrouw concludeerde de inspectie dat de situatie in de instelling niet is verbeterd en werd de locatie gesloten. De methode wordt niet meer toegepast.
