Opmars nationalisten in Britse gemeenten
De rechtse en eurosceptische United Kingdom Independence Party (UKIP), onder leiding van Nigel Farage, is de grote verrassing in gemeenteraadsverkiezingen in Engeland en Wales. UKIP haalde, volgens de nog niet volledige uitslagen, 76 zetels binnen, ten koste van de regeringspartijen.
De Conservatieve Partij van de Britse premier David Cameron leed een gevoelig verlies en moest 182 zetels inleveren. Ook coalitiegenoot de Liberale Democraten verloor zetels; de partij moest genoegen nemen met een verlies van 64 zetels. Oppositiepartij Labour profiteerde, net als UKIP, en breidde het aantal zetels met 150 uit.
De uitslag is in lijn met de uitslagen van verkiezingen elders in Europa. De Britse kiezer, die genoeg heeft van de bezuinigingen en de economische hervormingen waar Cameron strikt aan vasthoudt, heeft de stembus gebruikt om te protesteren tegen de regering. Daar profiteerde de conservatieve UKIP van. Farage sprak van een schokgolf in het Britse politieke establishment. Zijn partij, door Cameron ooit omschreven als een verzameling 'mafketels, gekken en heimelijke racisten', ontwikkelt zich tot een politieke invloed waarmee rekening moet worden gehouden.
Toen de uitslagen begonnen binnen te druppelen en de winst van UKIP zich begon af te tekenen, zei Cameron dat hij het besluit van kiezers om op UKIP te stemmen respecteert. "We gaan keihard werken om ze terug te winnen", voegde hij daar aan toe.
Door de winst van UKIP ziet Cameron zich gedwongen om zich krachtiger uit te spreken tegen Europa en immigratie om zich zo te verzekeren van de steun van de rechtse kiezer in aanloop naar de nationale verkiezingen in 2015. Cameron kan echter niet te veel naar rechts opschuiven, omdat hij daarmee de gematigde kiezer van zich zou vervreemden.
Volgens Tony Travers van de London School of Economics and Political Science is het een typisch protest halverwege de termijn van een regering. Travers denkt dat de aantrekkingskracht van UKIP lijkt op de aantrekkingskracht die de Tea Party in de Verenigde Staten heeft. "Dit is een proteststem met het idee dat 'ze allemaal hetzelfde zijn'".
De verkiezingen vonden plaats in 34 gemeentes in Engeland en op het eiland Anglesey in Wales.
