Belgische werknemers geven managers koekje van eigen deeg
We kennen ze allemaal: managers die een bedrijf de grond in jagen, maar alsnog een dikke vertrekpremie opstrijken. Een gouden handdruk, om maar zo snel mogelijk van hem af te zijn. Nu heeft een groep werknemers in België de rollen omgedraaid.
Kunstgras- en tapijtfabrikant Desso uit Dendermonde is onlangs op de fles gegaan. Er dreigden 91 mensen op straat te komen staan. Maar aan de horizon gloorde hoop: textielgigant DOMO wilde de kunstgrastak én de merknaam Desso overnemen, waardoor slechts 5 mensen ontslagen zouden worden. Alle werknemers kregen ook nog eens een verhuispremie van 6000 euro. Een eerste stemming door de werknemers van Desso keurde het plan goed, maar was niet geldig doordat het quotum niet gehaald werd.
Nadat de meeste werknemers terug waren gekeerd van vakantie, werd er nogmaals een stemming gehouden. Tot de grote verbazing van alle betrokken partijen stemden de werknemers tegen. De lonen waren te laag, premies voor nachtshiften heeft Domo niet, sommigen dachten dat Domo ook zo failliet zou zijn, en de verhuispremie was niet genoeg om dat te compenseren. De directie van Desso, in een laatste poging de overname goedgekeurd te laten worden, heeft besloten de verhuispremie te verdubbelen naar twaalfduizend euro. Hiermee gingen de werknemers wel akkoord.
Het bestuur van Desso zelf relativeert het nog: "In tegenstelling tot grote industriële dossiers waar een dikke cheque wordt gegeven om thuis te gaan zitten, geven wij een premie voor wie wil werken." Maar de verschillende werkgeversorganisaties zijn woedend. Zij spreken van chantage, en van een 'wereld op z'n kop'. UNIZO vindt het niet kunnen dat een bedrijf een premie moet geven aan werknemers om een baan te accepteren. NSZ spreekt van een 'pervers systeem', waarin ze een 'groeiende tendens [zien] waarbij de werknemers steeds meer het onderste uit de kan willen halen'. VBO klaagt: "We stellen meer en meer vast dat bij herstructureringen eerder voor het geld wordt gekozen dan voor jobs", en herhaalt nog eens fijntjes het gedeelde standpunt dat het ontslagrecht herzien moet worden.
Uw verslaggever heeft nog niet kunnen verifiëren of de woordenboeken van de Belgische werkgeversorganisaties ook de termen "kapitalisme" en "ironie" bevatten.
