Tong's voetbal column EK-2024 # 6

We raken er gewend aan. Neerlands sport succes. Ik zet de tv aan. Eerst ff een half uurtje sport round up op CNN. Gelijk rijdt Verstappen je kamer binnen. Iets met pole position. Je kijkt maar half, hij gaat toch wel winnen in Canada. Daarna item over Roland Garros, dat een Nederlandse een tennis record vestigt in het rolstoeltennis. Een record dat Esther Vergeer, een andere Nederlandse in handen had. Kom even niet op haar naam. Ach, ze is nog jong, en volgens Mart Smeets is sport voor mensen met een beperking irrelevant en er kijkt geen hond naar.

Je weet wel, Mart Smeets, die 40 jaar voorzitter was van het mannen dispuut 'Het arrogante zelfvoldaantje.' Ben bijna de Nederlanders vergeten die gisteren medailles wonnen op het EK-atletiek. Zat weer eens geen goud bij. Hoe durven ze te juichen voor zilver en brons. Typisch Nederlands.

Gelukkig is er nog voetballen. Een sport voor echte mannen. Waar die omhoog gevallen aanstaande topscorer allertijden voor het Nederlands elftal, terecht bekritiseerd wordt. Depay heet-ie. Is duidelijk niet één van ons. Hoe durft ie niet mee te zingen met het Wilhelmus. Iedere rechtgeaarde Nederlander kent dat heldenlied immers helemaal uit het hoofd. De uitslover durft zelfs een witte haarband te dragen. Je schaamt je toch kapot ? Terecht ontplofte heel internet om dit nationale schandaal te bespreken. Dat de bondscoach hem niet direct naar huis heeft gestuurd is onverklaarbaar.

Gelukkig stelden de geroutineerde, journalistieke vakvrouwen Hélène Hendriks en Noa Vahle dit ter discussie. Eerlijk gezegd en niet gezwegen. Stiekem verlangen we terug naar een stotterende Tom Egberts, die tijdens het sportjaaroverzicht aan Mart Smeets vraagt de envelop te openen. Waarin de winnaar staat van de sportman van het jaar verkiezing 1991. De professionele Mart, zonder ironie, zegt dat het een verrassende ex-aequa is geworden. 'En de winnaars zijn: De aimabele Limburgse amateurbokser Arnold Vanderlyde, die heroïsch tweede werd bij het wereldkampioenschap boksen in Sydney, en de geweldige Edwin Jongejans, met een gouden plak tijdens het WK-schoonspringen vanaf één meter.'

Er is bij de NPO al jaren een reeks van mooie sportdocumentaires. 'Andere tijden sport.' Er zijn nu afleveringen over voetbaltoernooien en voetballers op EK's uit het verleden. 1988 natuurlijk, maar ook over minder geslaagde EK's, zoals het EK-80. (80, mooi getal overigens). Ik vermoed dat we over een jaar of 40 een aflevering krijgen over het grote schandaal betreffende de witte haarband van Memphis Depay. Een nationale voetbalrel, zelden vertoond. De kazen werden gesmolten, de dijken gestut en de barricaden beklommen. De bejaarde Hélène Hendriks en Noa Vahle doen dan hun relaas. Ze zullen bekennen dat Nederland mede door hen Europees kampioen werd. Wie er precies op het idee kwam om Depay aan te raden de witte haarband om te ruilen tegen een blauwe, blijft in het gewisse. Dat het een heldendaad was staat buiten kijf. Ze verdienen beiden alsnog een medaille. Laten we het houden op gedeeld zilver. Dan heeft niet alleen oranje gewonnen, maar ook deze heldinnen de zilvervloot.

tong80