[Tour] Een bocht te veel

Er was weer eens een scherpe bocht
Daar waren al veel sprinters klaar
Colbrelli ging, maar Peter zei:
Geef mij die mooie truien maar

Ze kunnen deze Tour de France tot nu toe beter Tour de chute noemen. Lagen gisteren al een aantal favorieten op de grond in de laatste tien kilometer. Dit keer was de beurt aan de sprinters. Volgens mij hadden de meeste ploegen in de aankomstplaats overnacht, dus men had de aankomst uitvoerig kunnen verkennen. Dan weet je dat er twee scherpe bochten waren en dat het op en af ging. En nog gaan ze te snel een bocht in. Als je dan niet valt, heb je toch grote kans dat je stil komt te staan en dan ben je verder kansloos.

Hoe hij het altijd voor elkaar krijgt, geen idee, maar Pater Sagan is dan altijd al door voor de val plaatsvindt. De enige topsprinters die met hem mee waren: Colbrelli, Démare, Greipel en Kristoff. Ik had gisteren eerst Colbrelli als kopman in mijn rijtje van Scorito, maar die had ik gisteravond omgeruild voor Sagan. Jullie begrijpen dus dat ik in mijn broek scheet dat Colbrelli er voorbij zou raken. Maar dat gebeurde niet.

Ik wil niet lullig doen, maar ik heb de beelden van de val van Froome nog eens gezien en volgens mij heeft de jonge Zabel hem een schoudertje geholpen. Hij is dus voortaan de held van de Fransen.

Toen de eerste beelden tot ons kwamen hadden twee van de drie koplopers de vlucht al opgegeven. Waarom werd niet verteld door Hertbert en Maarten. Alleen Chavanel was toen nog over. De oude krijger. Die oude man moest nu dus in zijn eentje kilometers nog alleen vooruit fietsen. De vlucht van de andere koplopers had waarschijnlijk te maken gehad met het verkrijgen van de bolletjestrui en die was al vergeven en niet aan Chavanel. Dus de andere koplopers waren klaar met hun kansloze vlucht. Chavanel had echter een werkgever die uit de Vendée kwam en was dus de lul.

Het viel me op dat Lotto-Jumbo vandaag niet meereed op kop van het peloton. Het vertrouwen in Groenewegen was misschien nog wel groot, maar men wilde er geen renners meer voor opofferen. Verder viel me op dat Craddock dan wel stoer meereed met zijn gebroken schouderblad, maar dat het waarschijnlijk niet meer zo lang zou duren.

Op 130 kilometer van de finish kwam Sky ineens buurten bij Lampaert die op kop reed en ze overlegden met hem. Wat werd daar besproken en wat kwam Sky daar doen? Van D&D hoorden we het niet. Het was gewoon schijterij dat Froome nog eens zou vallen.

Op een gegeven moment was de voorsprong van Chavanel vijf minuten en dat vond men wel te gek. Binnen no time was het weer vier minuten. Toen was ook de eerste uitvaller een feit en dat was niet Craddock want die modderde nog steeds door.

Best een mooie streek die Vendée. Ik ben vaak in Frankrijk geweest maar nog nooit daar. Ik zou er wel eens willen fietsen, maar nu wilde ik liever wat meer koers zien dan de mooie omgeving. Net dat ik dit schrijf rolt Molard over de weg.  Lullig voor hem maar het was wel even een onderbreking van de sleur.

BMC had hetzelfde trucje bedacht als Sky. Voorin rijden. Movistar zat daar ook al. Als de ploegen van de favorieten dat nou allemaal gaan doen wordt de kans op valpartijen weer veel groter natuurlijk, dacht ik.

Nou zag ik toch onderweg iemand met een bord omhoog staan met daarop: Allez Froome. Dat moet een Franse vrouw zijn geweest met een zwak voor zielige jonge hondjes. Ik denk dat je binnenkort haar lijk op die plek kunt vinden nu alle Fransen dat beeld hebben gezien.

Op zo’n 75 kilometer van de streep reden ineens alle ploegen van de favorieten voorin het peloton. Voorzichtigheid of te verwachten wind? Het bleek gewoon voorzichtigheid, maar het leek mij juist gevaarlijker.

Er kwam een tussensprint op zo’n vijftig kilometer. Uiteraard gewonnen door Chavanel, maar wat zou er in het peloton gebeuren? Er werd inderdaad gesprint en Sagan won. Die gaat dit jaar weer voor de groene trui natuurlijk. Groenendijk was net aangesloten achterin het peloton. Maar anders had hij vast ook niet meegedaan.

Bij veertig kilometer lag ineens Louis Leon Sanchez onder een andere renner op de grond en het ging niet goed met hem. Over en uit. Een verlies voor de koers. Iemand die altijd de strijd aangaat.

Yates lag al voor de laatste tien kilometer weer op het asfalt. Nu kon hij wel weer op tijd terugkomen. Ze vielen nu trouwens bij bosjes. Zie je wel dat het veel gevaarlijker werd nu alle ploegen van de favorieten voorin wilden rijden.

Het hoofd van Chavanel werd steeds roder, maar morgen zal zijn rugnummer alleen rood zijn.

Bij de bonussprint werd niet echt gesprint. Chavanel had wel drie seconden bonus. Stiekem had Thomas ook een seconde. Hij is toch schaduwkopman bij Sky.

Kittel konden we op zeven kilometer van de streep afschrijven. Hij deed dat zelf ook al.

En toe kwam de bocht en lagen er een stel op de grond. Het was dit keer wel binnen de laatste drie kilometer, maar als je daar als Gaviria bij ligt, weet je dat je niet gaat winnen en dat het geel voor iemand anders zou zijn de volgende dag. Dat werd Sagan. In ieder geval voor één dag, want morgen zal het anders zijn.

Tweet van de dag: Els: wat een slechte ehbo iemand valt op zijn schouder en pakken hem op aan zijn bovenarm

Opmerking van de dag: Herbert bij een kasteel: Hier worden ridderspelen opgevoerd en de kastelen zijn echt.

De rit van morgen

Morgen is er een ploegentijdrit in het plaatsje Cholet. Dat is een leuk plaatsje in l’Anjou ofwel het departement Maine et Loire. Je weet wel, de Loire met al die prachtige kastelen. Alleen in Cholet is geen kasteel maar een textielmuseum en dat is zeer de moeite waard. Het stadje is bekend om zijn weefkunst en zijn rode zakdoekjes.  Je kunt het museum vinden in een oude wasserij. Er wordt iets over de weeftechnieken verteld en er worden weefdemonstraties gegeven.

Die rode zakdoekjes hebben een verhaal. Cholet was heel lang een bloeiende stad tot de Vendée-opstand. Hierbij kwam de helft van de bevolking om. Het was een opstand van boeren, clerus, handwerkers en lagere adel tegen de Franse Revolutie. Er zijn daar massamoorden gepleegd.              

Op 29 april 1900 zong de Franse zanger Théodore Botrel voor het eerst zijn lied: Le Mouchoir Rouge de Cholet.  Het was een ode aan het waargebeurde verhaal over de strijd in 1793 van Henri de la Rochejaquelein die samen met drie mannen met witte snorren tegen de vijand in Cholet vocht. Het rood van de zakdoek was het rood van het bloed dat daar is vergoten. Botrel wilde zo de helden onsterfelijk maken door ze in zijn lied te vereeuwigen.

Over de opstand zelf kun je in Cholet alles vinden in het Musée ‘Art et d’Histoire.

In de buurt van Cholet zijn uiteraard ook weer enkele prachtige kastelen te bewonderen, zoals het chateau du Plessis-Bourré.

Morgen geen oorlog in de Vendée, maar wel ploegen die ten strijde trekken en bij wie tenminste vijf soldaten moeten overblijven op het einde.