Uniek project leert autistische leerlingen zelfstandig reizen
Onlangs kwam ik een artikel tegen waarin de ZMOK school waar ik op heb gezeten reclame maakt voor een project waarin leerlingen zelfstandig leren reizen.
Het is zo geregeld dat leerlingen met een busje naar school en weer naar huis worden gebracht, maar dankzij deze cursus zouden ze binnen een week klaar zijn om zelfstandig naar school te gaan.
“Toen we in onze bovenbouwklassen een keer spraken over zelfstandig naar school komen, werden we ons pas goed bewust van de slag die hier nog te slaan valt. Minder dan een kwart van de vijftienplussers bleek zelfstandig naar school te komen,” zegt docent Theo Flach die zich al jaren inzet op de Leo Kannerschool. ”
Hier wordt gesuggereerd dat dit nieuws is, maar ook in mijn schooltijd was er sprake van een cursus zelfstandig reizen en was er discussie rondom zelfstandig reizen.
Ik ben van mijn 12e tot mijn 18e leerling geweest op deze school, van 1999 tot 2005.
Destijds is er ook een cursus zelfstandig reizen geweest. Dat hoorde ik pas achteraf.
- Zij hebben mij uitgesloten van deze cursus, omdat bij ons thuis het Persoonsgebonden Budget nog niet rond was.
- De school heeft tienduizenden euro's aan me verdiend, maar een cursus zelfstandig reizen kostte hen kennelijk teveel.
- Door hun toedien was ik als enige van de klas nog aangewezen op taxi-vervoer, wat ik als een vernedering heb ervaren. Ik was toen zeventien jaar.
- Toen het PGB eindelijk toegewezen was, kon Liesbeth (Bureau Opvang Begeleiding Autisme) komen, wie mij binnen vier maanden heeft geleerd zelfstandig reizen.
Samen naar het station lopen, op borden kijken, in de juiste bus of trein stappen en weer bij de juiste halte uitstappen. De conducteur te woord staan, de weg vragen enz.
Eindelijk kreeg ik iets van mijn zelfvertrouwen terug.
- Alsnog wilde mijn leraar 'voor de zekerheid de taxi achter de hand houden'. Liesbeth en ik wilden daar allebei niets van weten.
Van 2003 tot 2014 was de subsidie die scholen ontvingen leerlinggebonden. Voor een kind met een psychiatrisch etiket kan dit wel meer dan 20.000 per jaar zijn. Hoe zwaarder de indicatie, hoe meer geld de school ontvangt, voor zorg en begeleiding die de leerling ten slotte niet ontvangt.
(In mijn handelingsplan stond een verwijzing naar 'leren zelfstandig reizen door training', iets wat de school nooit heeft uitgevoerd.)
Ze hebben zelf gepland dat leerlingen zorgafhankelijk blijven, want daarmee kunnen ze meer subsidie opstrijken.
En nu willen ze (weer?) een mooie sier maken, met een cursus zelfstandig reizen?
In tegenstelling tot wat wordt gesuggereerd is het openbaar vervoer voorspelbaarder, veiliger en vaker op tijd dan het leerlingenvervoer. Pesterijen en agressie komen bijvoorbeeld veel meer voor in taxi-busjes dan in het openbaar vervoer.
Maar net als met leren fietsen of zwemmen heeft een kind oefening en begeleiding nodig om te leren zelfstandig reizen.
Noot: Ik schrik ervan dat maar een kwart van de vijftienjarigen zelfstandig naar school reist. Dat ligt niet alleen aan het autisme, maar aan de 'begeleiding' of het gebrek daaraan. In mijn tijd ging nog ongeveer drie kwart van de vijftienjarigen zelfstandig naar school. De situatie voor leerlingen is dus alleen maar verergerd.
Link naar betreffend artikel:
http://www.dichtbij.nl/groot-leiden/regionaal-nieuws/artikel/4201886/uniek-project-kannerschool-leert-leerlingen-zelfstandig-reizen.aspx
Ik ben begonnen met oefenen toen hij 10 jaar was en toen hij 11 was kon hij voor het eerst alleen met het ov naar opa en oma reizen. En op het moment dat hij naar de middelbare school ging was hij zo ver dat hij dat zelfstandig kon doen.
Ik moet wel zeggen dat het waarschijnlijk het beste is wat ik voor mijn zoon heb kunnen doen. De vrijheid die hem dat heeft opgeleverd heeft hem zoveel goed gedaan. Het is één van de grootste stappen in zijn ontwikkeling geweest.
In principe kunnen de meeste autistische kinderen alles leren. Als een kind ergens langdurig begeleiding bij nodig heeft zou je je als ouder moeten afvragen: kan mijn kind dit niet leren zelfstandig te doen? Vaak kan dat wel, al kan het lastig zijn om dit te regelen. Zowel op school als bij de gemeente ontbreekt het vaak aan kennis.
Ik kan me nog herinneren dat ik het een flink doolhof vond om tussen al die doorsnee dezelfde huizenblokken de basisschool te bereiken...
Nu kunnen de hulpverleners er lekker 30,- per uur ofzo voor declareren om een kind te leren reizen... dik verdienen en veel reizen
Het beste is inderdaad dat ouders dit hun kinderen zelf leren.
Op eenzelfde manier heeft mijn vader me destijds leren fietsen. Maar toen zat ik nog niet op die school.
De school heeft mijn vader aangepraat dat zelfstandig reizen niet mogelijk zou zijn en dat ik later 24-uurszorg nodig zou hebben.
Bovendien moest mijn vader fulltime werken voor een hongerloontje, terwijl de school bakken geld aan mij verdiende.
We konden thuis ternauwernood rondkomen.
Om het weekend ging ik naar mijn moeder en het andere weekend waren mijn broertje en mijn kleine zusje er, Zij was toen nog een peuter en vroeg veel aandacht.
Ik ben er overigens een voorstander van dat ouders zoveel mogelijk zelf verantwoordelijkheid nemen, maar ja, dan moeten ze niet noodgedwongen voltijds hoeven te werken (zoals in het geval van mijn vader).
Ook niet alle ouders hebben de kennis en het bewustzijn om hun 'speciale' kind alles te leren wat het nodig heeft om zelfstandig te functioneren, zeker niet als de school op hen inpraat dat hun kind voor zijn leven zorgafhankelijk is.
Soms is er begeleiding van buitenaf nodig (zoals in mijn geval). Niet om de verantwoordelijkheid bij de ouders weg te halen, maar juist om participatie te bevorderen.
Ik vind het prima als de hulpverlening betaald wordt voor het werk, zolang de begeleiding ook daadwerkelijk ten goede komt aan het welzijn en de ontwikkeling van het kind.
Ouders spelen hier een belangrijke rol in. Vertrouwen ze op hun kind of geloven ze de onheilsberichten die ze krijgen?
Het zou vele stappen vooruit zijn als ouders goed voorgelicht worden.
Helaas, ook als ze zelf gaan speuren naar informatie, lopen ze tegen ze 'informatie' aan als 'autisme is een ontwikkelingsstoornis die doordringt in alle gebieden van iemands leven'.
Waar is er eerlijke informatie te vinden over autisme?
Meestal hecht ik nog het meeste waarde aan ervaringsverhalen van mensen die zelf autisme hebben.
- http://www.autismewegwijzer.nl/
- https://www.watvindik.nl/
- www.vanuitautismebekeken.nl
[ Bericht gewijzigd door SarahMorton op maandag 25 september 2017 @ 13:54 ]
prima informatie is er te vinden op die websites. Vooral kijken naar de mogelijkheden vind ik erg belangrijk.
Ook belangrijk is het inzicht dat mensen met autisme op sommige gebieden juist verder zijn dan leeftijdsgenoten, terwijl ze andere zaken weer langzamer leren. (Dus zeker wel kunnen leren.)
Op cluster 4 scholen lijkt dit inzicht nog niet te dagen.
Over een meisje dat ik heb mogen begeleiden is al gezegd dat zij nooit zelfstandig zou kunnen wonen. Een meisje van zeven! Dit terwijl de hersenen pas gerijpt zijn tegen de tijd dat iemand 25 tot 30 jaar is. Ook daarna kan iemand zich nog ontwikkelen.
De moeder heeft haar dochter trouwens van die school afgehaald, omdat het meisje daar emotioneel niet veilig was en haar ontwikkeling werd bedreigd. Sindsdien is het meisje alleen maar opgebloeid. Ze is beter gaan spreken, is vrolijker en leert dat het een lieve lust is. Ze groeit zelfs beter. De moeder vertrouwt op haar kind en had gelukkig door dat het niet klopte wat er op school gebeurde.
Over een klasgenootje van het betreffende meisje is gezegd dat haar motoriek zo slecht is dat zij nooit zal kunnen fietsen of zwemmen.
Er is tegenwoordig best zinvolle informatie te vinden over autisme, zeker in vergelijking toen ik kind was. Helaas wordt er ook nog veel des-informatie verspreid. Vooral vaak door mensen van wie je kennis van zaken verwacht.
Mijn ervaring is dat de beste hulp en ondersteuning die ik heb gehad voor mijn zoon van school is gekomen. Juist omdat ze mijn kind nooit af hebben geschreven. Het maakte niet uit wat er de dag ervoor eventueel gebeurd was, de dag erna begon iedereen weer met frisse moed opnieuw. Het is die houding waardoor ik het ook kon opbrengen om elke dag weer met frisse moed opnieuw te beginnen. En het is heel erg geweest met weglopen, met agressie, met schorsingen van het leerlingenvervoer. Maar nooit heeft school het opgegeven en nooit hebben ze mijn kind het gevoel gegeven dat hij niks kon of niks waard was. Ze hebben altijd in oplossingen gedacht en ook altijd ons erbij betrokken. En ze hebben me enorm gesteund toen ik bijvoorbeeld mijn kind ging leren met het ov te gaan.
En ik heb met mijn zoon bij psychiaters gelopen en allerlei andere hulpinstellingen, maar uiteindelijk is het school geweest waar hij echt baat heeft gehad en waar hij zich heeft ontwikkeld. Hij leerde bijvoorbeeld pas lezen en schrijven in groep 7, maar school heeft mij altijd het vertrouwen gegeven dat dat wel zou komen en dat hij het kon en dat we alleen maar hoefden te wachten tot de tijd rijp was. Ik gun iedere ouder voor elk kind een school waar ze zoveel vertrouwen in je kind hebben.
Welke school was dat?
Ook ik gun ieder kind en iedere ouder een school waar ze vertrouwen hebben in het kind.
Ook ouders hebben soms een steuntje in de rug nodig.
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken