In m'n sas in het moeras

Mijn vader maakt leuke muziek met twee vrienden in een bandje. Die twee muzikanten hebben samen twee zoontjes, acht en zes jaar. Zeven en vijf toen ik ze leerde kennen. Bijzonder om mee te maken want ze zijn bijzonder. Urenlang bezig zijn; de omgeving verkennen en spelen en ravotten zonder ooit een wanklank.

Tijdens een optreden kunnen ze aandachtig zitten luisteren, De jongste haast plechtig. Ze worden ook tijdens de voorstellingen actief erbij betrokken. Zo loopt de jongste tijdens een liedje over een bij zoemend langs, met een wollen bij die hij dan langs de bloemen laat gaan.

De liedjes zijn humoristisch. Over Wrat de pad, 14 kamelen en een kopje thee en over een aardmannetje. Er is een liedje 'Van een koude kermis' over wanneer het even tegenzit. Dat je weer verder kunt in plaats van blijven kniezen. Teksten waar kinderen maar ook volwassenen iets mee kunnen. Tijdens optredens liggen er grote vellen licht gekleurd karton klaar. De kleintjes kunnen erop kleuren en tekenen. Dat kan iets zijn wat ze hebben gehoord in een liedje, maar ze mogen ook zelf iets verzinnen. De kinderen zingen al snel mee en het tekenen gaat als vanzelf. Leuk idee !

De zoontjes verzamelen vlijtig edelstenen, om te bewonderen. Maar ook om die op de festivals te verkopen. Niet zonder enig succes. Zo jong en nu al aan het ondernemen.

Dit zijn kinderen die niet naar een reguliere school gaan. Ze krijgen Thuisonderwijs. Twee keer per week komen alle ouders en hun kinderen samen. De ouders geven de kinderen zelf les. Daar hoeven ze zeker geen zes uur per dag voor uit te trekken, zoals op een reguliere schooldag. Doordat er de volle aandacht is kan het makkelijk in twee uur, dus het is ook nog eens effectiever. Nog los van wat ze met alle vrijheid uit zichzelf leren.

Hun energie stroomt vrij. Dat is erg opvallend. Hun creativiteit kan zich natuurlijk ontwikkelen, in plaats van dat de wortels ervan worden afgesneden met allerlei structuren van buitenaf. Ze groeien vrij op, maar niet op een manier van 'Laat maar waaien'. De ouders zien juist naar hen om. Tegelijk en dat is het interessante, lijken deze kinderen minder begeleiding nodig te hebben, omdat ze veel ervaring en ruimte hebben om actief zelf oplossingen bedenken. De oudste kent bijvoorbeeld het woord 'Weegbree' een plant die hij plukt en weet dat het helpt bij brandnetelprikken. Mijn vader, die elke week veel tijd met hen doorbrengt, vertelde me laatst over de band die hij met hen voelt, ze vertrouwen hem en hij vertrouwt hen.

Het Footprint Festival, waar Klankkleur onder andere optrad was gemoedelijk. Ouders en kinderen in harmonie met elkaar. Baby's die gedragen werden, lekker tegen de moeder of vader aan in hun natuurlijke habitat.  Peuters die rondstappen, vol vertrouwen, konden gewoon mee met allerlei activiteiten en mochten er dus helemaal bij horen. Het gaf mij een doorblik hoe het leven voor kinderen en hun ouders kan zijn.

We ontmoeten een jonge moeder en vader met een zoontje van drie en twee baby's, een tweeling van zo'n zes maanden. Het viel me op hoe zelfverzekerd het wat oudere jongetje was, al moest hij toch zijn aandacht delen met de twee baby's. We raakten aan de praat met de moeder, die kwa uiterlijk wel wat op mij leek. Ik sprak mijn respect uit over hoe goed zij (en de vader) het redde met de drie jonge kinderen. Zij zei dat ze graag wilde dat haar zoon zich echt begrepen voelde en zelfvertrouwen zou krijgen. En ze lette goed op hem te steunen daarin. Ze vond het erg waardevol, en kernachtig noemde ze het een investering die evengoed ook bij hem, het gezin en haarzelf weer terug kwam.

Deze kleine ervaringen op zo'n moment, doen mij extra beseffen, aandacht te hebben voor hoe vele jonge ouders liefdevol met hun kinderen omgaan. Dat is een samenleving waar ik in wil leven en aan wil bijdragen in plaats van ontmoedigd te zijn door de vele misstanden die er ook spelen betreft kindbejegening.

Mijn vader vertelde me later dat hij soms in het dagelijks leven een vrijheid mist die hij wel met de optredens op deze festivals, toch steeds weer meemaakt.

In z'n sas .. in het moeras !