Extreem weer

Ik was tijdens de pinksterdagen in de Achterhoek. Ik ga ieder jaar tijdens het pinksterweekend samen met mijn vrouw en twee fietsvrienden ergens in Nederland fietsen. Het was dit jaar heerlijk weer om te fietsen. Vorig jaar fietsten we tijdens het pinksterweekend met winterjassen en handschoenen aan; dit jaar was het met truitjes zonder mouwen en korte fietsbroekjes. Vorig jaar viel Pinksteren weliswaar eerder dan dit jaar, maar het was toen toch echt heel koud voor de tijd van het jaar.

Toch moet het ook dit jaar verschrikkelijk zijn geweest. Iedere dag keek ik wel even op de buienradar en naar de weersverwachting voordat we gingen fietsen en iedere dag zag ik wel ergens de code geel, oranje of rood opduiken. Gelukkig kijk ik ook altijd naar buiten en daar zag ik alleen maar blauwe lucht en een lekker zonnetje. We hebben dan ook heerlijk gefietst. Dat wil niet zeggen dat we alleen maar zon hadden tijdens het fietsen in de Achterhoek, hoor. Zondag waren we bij het natuurgebied Zwillbrocker Venn en net toen we het plaatsje Zwillbrock even wilden gaan bekijken, brak een stortbui los boven onze hoofden. Gelukkig stonden we pal tegenover een restaurant, dus nat zijn we niet echt geworden. Bovendien hebben we altijd regenjasjes bij ons en onze wielrenbroeken zijn zo weer droog na een buitje. Tweede pinksterdag waren we iets vroeger op de camping omdat we een zeer dreigende lucht zagen aankomen. Als mijn vrouw niet toch nog even een haring had gekocht bij de visboer op anderhalve kilometer van de camping, dan zou ik de chaletboerderij droog hebben gehaald. De bui was trouwens na een halfuur weer over en daarna scheen de zon weer volop.

Maar mensen die alleen maar naar die codes en weerwaarschuwingen kijken, hebben waarschijnlijk het hele pinksterweekend in hun bungalows, chalets, trekkershutjes en tenten zitten klaverjassen. Of ze zijn niet eens weggegaan.
Voor tweede pinksterdag was ook voor Gelderland code oranje afgegeven door het KNMI. We hebben echter bijna vijftig kilometer op ons gemakje kunnen fietsen onder een stralende zon en pas om een uur of twee zagen we wat grijze massa aankomen in de verte. Dat buitje stelde trouwens ook niets voor.

In de astrologie is Nederland een echt kreeftenland. En die astrologen hadden dat vroeger goed begrepen. Een kreeft beschermt de familie als een moederkip die op haar eieren zit. Maar ook vaak als een moeder die de kinderen nooit meer wil loslaten en overdreven bezorgd is. Nou, dat merken we dan ook. Die eigenschappen vinden we terug in onze overheid, onze Voedsel- en Warenautoriteit en ook in ons KNMI tegenwoordig.
Al het voedsel gaat in driedubbele plastic verpakkingen, kinderen mogen de mazelen niet meer krijgen en je zal eens per ongeluk in een onweer terecht komen.

Ik heb eens in mijn jeugd gekampeerd in het Duitse Schwarzwald. We sliepen in een tent en de camping stond onderaan een berg. De eerste nacht dat we er stonden heeft het de halve nacht geonweerd. Het leek wel dag, zo vaak bliksemde het. Bovendien was er een enorme regenbui en het water kwam langs de berghellingen naar beneden. Natuurlijk waren we bang, maar er gebeurde niets. De volgende dag hebben we geholpen een aantal tenten leeg te hozen. Samen met andere jongeren. We hadden een ontzettende lol. Niemand had toen nog gehoord van buienradars, code rood, oranje en geel en weerwaarschuwingen. Als je geluk had, bleef je droog en als je pech had, werd je nat. Had je heel erg veel pech, dan kreeg je een boom op je hoofd of werd getroffen door de bliksem. En het gekke is, dat die dingen nog steeds gebeuren. Ondanks al die voorzorgsmaatregelen.

Maar er is nog meer. Vorig jaar was het eind mei dus nog erg koud en meteen werd er voorspeld dat we in de toekomst steeds vaker met extreem weer te maken zullen krijgen. Als je dit pinksterweekend op Pinkpop bent geweest, kan het best zijn dat je het nog gelooft ook. Ik heb op Twitter verschrikkelijke foto's gezien van windhozen en hagelstenen. Bewijzen van dat extreme weer? Natuurlijk zijn het inderdaad bewijzen van extreem weer, maar is het ook een bewijs dat het vaker gaat voorkomen dan vroeger?
De maand maart van vorig jaar had achttien vorstdagen, twee late ijsdagen en elf sneeuwdagen. Dat waren we al erg lang niet meer gewend. Toch staat die maand maart in de statistieken van koudste maanden maart op de negentiende plaats.
En neem bijvoorbeeld dat gevaarlijke onweer van deze pinksterdagen. Ik ken nog verhalen uit mijn jeugd over bolbliksems die door de kamer rolden. 'Dan moet je heel stil blijven zitten', zei mijn moeder altijd. Gelukkig heb ik ze zelf niet meegemaakt. Bogor in Indonesië had in 1922 in één jaar 322 onweersbuien. Daar zou dan destijds het Indonesische KNMI overuren hebben moet draaien met het afgeven van weerwaarschuwingen.
De zwaarste hagelstenen ooit zijn ook niet dit weekend in België gevallen, maar in Bangladesh in 1986. Ze wogen iets meer dan een kilo. De hoogste temperatuur in Nederland die ooit is gemeten was 38.4 graden Celsius en dat was op 23 augustus 1944 in Warnsveld. Het was dus die dag niet Warnsveld, maar Warmsveld. En de laagste temperatuur ooit gemeten in Nederland was -27,4 graden Celsius en dat was natuurlijk in de plaats met de toepasselijke naam Winterswijk. Het was op 27 januari 1942. Dus om nou te zeggen dat we in de toekomst vaker te maken gaan krijgen met extreem weer.

Nu ik het toch over Winterswijk heb. We hebben daar in de buurt dus drie heerlijke fietsdagen gehad. Ze waren eigenlijk allemaal code oranje. Het oranje van onze zon. En over oranje en de zon gesproken. Ik wens Oranje succes vanavond tegen Spanje in het 'extreem' hete Brazilië.