WC Experience

Al ruim vijfentwintig jaar struin ik concerten af. Ik ben, zoals men dat ook wel pleegt te noemen, een doorgewinterde concertganger. Openluchtfestivals, indoorconcerten, grote of kleine zalen, noem maar op. Als het op concertbezoeken aankomt, ben ik van alle markten thuis. Dacht ik.

Hoewel ik van hun bestaan wist, had de muziek van WC Experience mij nooit echt bereikt. In de kerstvakantie kwam daar verandering in. Herr Otto en ik hebben een flesje wijn laten sneuvelen, voor de gezelligheid. Tijdens die gezelligheid liet ik me gemakkelijk overhalen om hem enkele dagen later te vergezellen bij een bezoek aan WC Experience.

Bij de concertzaal kon ik mijn fiets niet kwijt, overal stonden tractors geparkeerd. Dat beloofde wat. Ik kreeg ineens een heel andere kijk op 'de provincie' waar Nico Dijkshoorn zo dikwijls op afgeeft. Ik dacht een deskundige rocker te zijn, en nu stond ik plotseling als een ontheemde in mijn bloedeigen zaaltje. T-shirts met daarop de tekst: 'Wènne Pannekoek bende gij!' bijvoorbeeld. Of een gesprek dat ik opving bij de bar:

'Doe maar twintig bier, een cola en een witte wijn.'

'Droog of zoet?'

'Doe maar een natte.'

Kwam ik daar aanzetten met mijn 'zes bier alsjeblieft'. Moest ik met mijn zes biertjes in een kartonnen blaadje op zoek naar mijn zuipmaatjes. Ik kon ze niet makkelijk vinden. Het zaaltje was inmiddels ramvol. Overal liep ik tegen armen en schouders op. Ik werd nergens makkelijk langsgelaten. Niemand ging opzij. Wel kreeg ik een por en een duw van mensen die totaal niet van plan waren om mij te laten passeren. Mijn zes biertjes waren allemaal gesneuveld toen ik bij mijn maatjes arriveerde.

Dat moest anders. 'Dertig bier! En snel een beetje!' brulde ik over de bar waar ik met mijn vuist een gat in ramde, om mijn verzoek kracht bij te zetten. Ik kreeg mijn dertig bier en ik smeet er meteen twee naar achter, over mijn hoofd de zaal in. Pak aan! Kuthoeren! Ik begon er al aardig in te komen. Met de overige bieren onder mijn arm baande ik me een weg tussen de benen, schouders en bezwete ledematen door. Uiteraard liet een gast mij er weer niet langs. Beng! Klap op zijn bek. Voltreffer. Voordat die gozer er iets van kon zeggen, smeet ik hem een bier in zijn smoel, om af te koelen. Zijn maten stonden te lachen en sloegen mij bemoedigend op mijn schouder. Kijk, zo doe je dat. Hup! Jullie ook allemaal een natte klets in je mik. En nou opsodemieteren, mietjes. Ik moet erlangs, naar mijn zuipmaatjes. Zo ging dat nog even door en ik bereikte uiteindelijk mijn comazuipers met precies zes schamele pilsjes. Dure hobby, stomdronken worden bij WC Experience. Maar wel lekker.