En nu ga jij er ook aan geloven!
Heerlijk is dat gevoel als je na een lekkere werkdag thuis komt en lekker op de bank ploft. Met je luie reet onderuit gezakt met die controller in je handen. Heerlijk ben je bezig met de Xbox, sneakt overal tussendoor met je personage en gebruikt je sniper rifle om af en toe eens een kwaadaardige motherfucker neer te leggen. "En dat was er weer één" roep je vrolijk. Genietend sluip je verder en knalt er op los. Granaatje hier, kogeltje daar. Zo ga je lekker verder. Dan 'ontploft' alles om je heen. Je wereld verandert ineens. Je vriendin komt binnen. "Ben je nou alweer aan het schieten? Daar is echt helemaal niks aan man. Doe nou eens gezellig." Zuchtend en steunend zet je alles uit.
Herkenbaar? Voor sommige mannen onder ons wel. Op een gegeven moment was ik het echt zat en besloot ik in het offensief te treden. Ik had me opgemaakt voor een ware strijd. Ik zou op een missie gaan. Ik zou mijn vriendin gaan overtuigen dat Xboxen en LAN gamen erg gaaf is. Op zich een redelijk kansloze missie, maar toch ging ik er voor. De voorbereidingen begonnen met stiekem Warcraft III te installeren op haar pc en Wolfenstein 3D. Dat waren mijn wapens in deze strijd. Ik zou haar weleens gaan overtuigen dat gamen cool is. Dat dat ook voor haar leuk zou zijn om te doen en dat ik het ook leuk zou vinden als ze mee zou doen. Voor mensen met een zwak hart is het nu niet verstandig om verder te lezen...
Op een vrijdagavond was de verveling bij haar erg groot en ik zag mijn kans schoon. Lief zei ik tegen haar dat we weleens een spelletje zouden kunnen doen samen op de pc. Met een rare blik keek ze me aan, maar tot mijn grote verbazing wilde ze het weleens proberen. Dus vol goede moed en vol enthousiasme begon ik haar het principe van Wolfenstein 3D uit te leggen. Dat ze zich moest gaan inleven in het karakter met welke ze ging spelen en hoe de wapens werken en wat haar missie is. Met wat aarzeling zei ze ja en het spel begon. Met mijn sniper rifle in mijn hand ging ik een verdekte lokatie opzoeken om haar te volgen en af en toe te laten schrikken.
Na haar een paar minuten te hebben laten rondlopen schoot ik en raakte haar net. De blik in haar ogen en die schreeuw die ineens achter dat beeldscherm vandaan kwam. Onvergetelijk! Ze stuiterde op haar stoel op en neer en ze trok even wit weg. Van schrik begon ze te lachen... dat was een goed teken voor mij... 1-0 and counting...
Rondrennend met haar poppetje en rondschietend verbaast ze me ook nog. Ik dacht haar wel even alle hoeken van het slagveld te laten zien, maar niets is minder waar. Ze krijgt er zin en begint mij op te jagen. Dus nadat ze een aantal keren mij afgeslacht heeft besluit ik maar te stoppen met de mededeling dat ze nog maar moet oefenen. (Ondertussen baal ik enorm dat ze gewoon echt een stuk beter is dan ik, tussenstand 1-1)
Volgende game... Warcraft III. Je raadt het al. Met de vrouwelijke insteek van het spel kiest ze ervoor om eerst alle leuke poppetjes en gebouwen te bekijken. Op haar gemakje is ze haar dorpje aan het opbouwen en bezig met alles leuk en mooi te maken. Mijn poppetjes laten er weinig van over nadat ze er langs gekomen zijn. Complete chaos in haar hoofd. Verdrietig zegt ze nog dat het net allemaal zo mooi stond en zo leuk eruit zag. No mercy denk ik en ga gewoon vrolijk door totdat ik genadeloos alle poppetjes verslagen heb en het spel heb gewonnen. Zo. Die zit. 2-1 voor mij. In de volgende keren dat we het spel spelen komt ze er wel achter wat de bedoeling is en wordt ze ook echt een stuk beter.
Het leukste van alles is dat deze vrijdagavond vol verveling begon rond 19.00 uur. Rond 02.30 's nachts vraagt ze constant om nog een potje te Warcraften, maar ik zie door de Orcs de bomen niet meer en we besluiten dan ook maar te stoppen. De volgende ochtend lopen we in de stad en dan ineens trekt ze me mee de speelgoedwinkel in. We lopen naar boven en voordat ik het goed en wel besef lopen we naar huis met in de tas een Xbox. Die avond zijn we aan het tennissen... ik ben echt de kluts kwijt. Is dit nog wel mijn vriendin? Is dit nog wel wat ik bedoelde met af en toe gamen? Ach... wat kan mij het schelen. Ik moet snel doorserveren, ik sta met 15-40 achter...
