Wat heb jij grote ... oren!
In een doos onder mijn bed kwam ik een aantal videobanden tegen. En wat is er leuker dan die banden nog eens al doorspoelend te bekijken? De laatste opname dateerde van, ik denk, ongeveer een half jaar geleden. Ik jaag door een nieuwsuitzending en druk op play bij een berichtje over de ontdekking van een wel heel maf diertje. Het beestje is kleiner dan een mandarijn, meer het formaat druif, maar kan wel een meter hoog springen. Zonder vleugels, ik heb het niet over een vogeltje. De springmuis is een soort Madurodam-editie van een kangaroe. Een pluche bolletje met twee enorme poten eronder. Het beestje had zijn televisiedebuut. Hij schijnt nogal zeldzaam te zijn. En lélijk.
Welk merk springmuis het precies was, weet ik niet. Maar dit type was zeldzaam en voor het eerst met een camera vastgelegd. Ik verbaasde me over het beestje. Je zag een muis met dus die twee verende roeispanen eronder. En hij had nog iets: twee enorme oren. Nee, echt oren, mannen. Twee van die witte dienbladen. Een Wuppie met ijsstokjes en tafeltennisbats. Een turntoestel met kanswijk-schotels. Hij kan dus gewoon vierhonderd televisiezenders ontvangen. Misschien wel een oplossing voor al diegenen die zich druk maken om de schotels in de straat: springmuizen. Nou zag ik laatst wel een andere muis met één enorm oor, maar dat was een mensenoor, door wetenschappers genetisch erbovenop gemanipuleerd. Dit was natuur, ergens in Australië. Ok, het zou ook natuur in de buurt van Tsjernobyl kunnen zijn.
Die muis heeft dus poten waarmee die een meter hoog kan springen. Da’s dertig keer zijn eigen hoogte. In mensenbegrippen: een beetje kerk zou geen probleem zijn voor een doorsnee atletiekwedstrijd. Je hebt dan zoveel kracht in je benen, dat je medelijden met de keeper moet hebben bij een penaltyreeks. Het geeft ook een hele andere dimensie aan het inmiddels overleden jumpen. Tapdansen kan alleen nog maar op meters dik beton. Een beetje Pinkpop komt op kracht zes op de schaal van Richter.
Wel is er meteen een fabeltje de wereld uit. Wie grote voeten heeft, heeft ook een grote honkbalknuppel. Dat kon ik niet ontdekken op televisie, of het moesten allemaal vrouwtjes zijn. Met de proporties van de springmuis in je achterhoofd, zouden echter de vrouwtjes een enorm Suez kanaal moeten hebben en dat zag ik ook niet op tv. Daarbij, ik heb zelf maar maat 42 voor schoenen.
De schepper, of dat nou God, Allah of Moeder Natuur is, heeft hier toch iets heel mafs gekleid. Toen hij of zij bezig was met zijn diertjes te fabriceren, zou dit wel eens één van de mislukte tussencreaties zijn op weg van de muis naar het konijn. Er is een vergissinkje gemaakt in de hoeveelheid poot- en oorpoeder ten opzichte van de hoeveelheid restvanhetlichaampoeder. Dan zie ik meteen waarom een cavia dan weer geen oren heeft. Misschien was het etiket wel onduidelijk. Of, misschien was het wel zo’n DeAgustini bouwpakket. Je koopt deel één (de romp), deel twee (de staart). Deel drie (de kop) en deel vier (de oren en de poten) blijken dan uitverkocht te zijn. Gelukkig ligt er nog wel een ander deel met de masten van de Batavia en krijg je bij de Margriet twee witte Wedgewoodborden.
Ik snap wel dat die muis bijna uitgestorven is. Het kost ze iedere keer twee nachtkastjes als Mickey tegen Mini zegt dat ze haar benen wijd moet doen.
Ik ga mij vanaf nu ontfermen over dit muisje. Ik ga een kweekprogramma opstarten, want jongere generaties moeten ook kunnen lachen. Op internet kom ik alleen maar gematigde springmuizen tegen, anders dan die op tv. Meer volgt dus. Is Speedy Gonzales niet een springmuis?
