Wortel en roede
Sinterklaas krabde eens aan zijn bejaarde zak. Hij mocht dan een kindervriend zijn, de kinderen maakten het hem niet makkelijk. Ten eerste gooiden ze met eieren en rotjes naar politie-agenten en -paarden, net alsof Haarlem een soort Parijse Voorstad was. Daar hield de Sint niet van; het idee, dat bij de volgende intocht een scholier rotjes tussen de edele benen van Americo zou gooien, dat idee alleen al!Als je de balans opmaakte, waren tegenwoordig eigenlijk alleen de volwassenen lief en zielig. Zielig omdat starters geen kans maakten op de woningmarkt, omdat diverse accijnzen alweer omhoog gingen, zielig omdat ze zulke rotkinderen in het gareel moesten zien te houden, zielig omdat ze zomaar hun buurt uitgepest konden worden door opgeschoten kleuters, zielig omdat de homo's niet meer hand in hand over straat konden, en natuurlijk heel erg zielig omdat het ontslagrecht van rechterzijde en de hypotheekrenteaftrek van linkerzijde op de tocht werden gezet.
En lief waren al die hardwerkende grote mensen ook! Ze kwamen nooit te laat op het werk, veegden met eindeloos geduld al die kinderbilletjes schoon, deden heel erg hun best om toch wat strenger te worden tegen het opgroeiend rapalje, aten braaf sugar free pepernoten met december en light oliebollen met oudjaar. Oké, de auto wassen op zaterdag was misschien dan een beetje in het slop geraakt, net als de zondagsrust misschien, en oké, hier en daar een beetje een uit de hand gelopen schuldenproblematiek, maar in het algemeen deden de grote mensen enorm hun best. Soms hadden de grote mensen twee grote zorgen tegelijk: kleine kloteklappers van kinderen en demente ouders die de muren van hun bejaardenflats onder de poep smeerden! Plus anderhalve baan en een hobby!
Sommige grote mensen hadden ook nog eens extra boze kinderen, omdat ze toevallig zelf ooit naar Nederland waren geëmigreerd en hun kinderen zich nu achtergesteld voelden op de arbeidsmarkt en in het uitgaansleven. Die ouders hadden het helemaal zwaar, want ze moesten elke dag de schooltas van hun kinderen inspecteren op steekwapens en ingrediënten voor een bom. En die kinderen moesten voor Allah wel bidden, maar voor Balkenende weer niet teveel opruiende teksten te horen krijgen uit de Koran. Zie daar maar eens tussendoor te laveren!
Zo zat Sint de hele dag de balans op te maken. Rond een uur of vier zag hij twee werkbare oplossingen: óf hij zou zich omdopen tot Osama Sint Laden, zijn baard bruin verven en zijn staf vervangen door een riot gun, en zoveel mogelijk kinderen zoveel mogelijk schrik aanjagen met een paar gerichte acties, kaliber Beslan. De 'stick-methode', noteerde Sint blij in zijn Grote Boek. Óf, en dat was dan de 'carrot-methode', hij zou dit jaar eens alle schoentjes onder maat 38 overslaan, en alleen maar volwassenen DVD's, theaterbonnen en luxe scheeretuis uitdelen. Onder de volwassenen uiteraard.
Bedachtzaam zoog Sint aan de achterkant van zijn Bruynzeel HB potlood. "Als ik het nou gewoon eens allebei deed?" De 'carrot stick methode'... Hij gniffelde, toen hij dacht aan de duizenden wortels die vergeefs in de schoentjes, laarsjes en pantoffeltjes zouden zitten. Terror Sint, hahaha, daar is de roe van Zwarte Piet helemaal niets bij.
Hij sloeg met zijn handen op zijn witte tabberd en stond moeizaam op. "Carrot Stick," mompelde hij. "Nou, om te beginnen een grote zak kunstmest. En wat zal ik eens gebruiken als ontstekingsmechanisme? Ah, daar ligt een mooi stukje elektronica voor Storm uit de Magnoliastraat. Jammer Storm, moet je maar niet zo'n grote bek hebben tegen je ouders..."
Nijver werkte de goedheiligman door.
En zo komt het dus dat Sinterklaas dit jaar ietsjes anders uitpakt dan het Sinterklaasjournaal het wilde doen geloven. Alles kwam helemaal niet toch nog goed. En ontploft er binnenkort iets op een vol schoolplein, dan weet je nu in welke hoek je de dader moet zoeken. Ergens in een grot bij Madrid houdt hij zich schuil...
