Column: Fokke en Sukke
De cartoonhelden Fokke (eend) en Sukke (kanarie) zijn vrijwel iedere dag te bezichtigen op de achterpagina van NRC Handelsblad. Maar ook zonder de NRC te lezen, is het goed mogelijk dat je de deze figuren regelmatig ergens ziet verschijnen. Met matrozenmuts en honkbalpet op het hoofd, rebelleren ze zich een weg door de actualiteit. Dolkomisch. Fokke en Sukke staan daarnaast ook nog eens steevast in hun blote piemel, wat het geheel nogal een sullige indruk geeft. Aan mij hebben ze in ieder geval een grote liefhebber.
Al enige weken hoorde ik wat geluiden over het televisiedebuut van Fokke en Sukke. Ik kon me er maar weinig bij voorstellen. Gaan ze bewegen? Krijgen ze stemmen? Vooral dat laatste vond ik een beangstigend idee. De enige goede stemmen voor Fokke en Sukke zitten namelijk in mijn hoofd. Als ik de cartoon bekijk, dan hoor ik de stemmetjes van Fokke en Sukke, die ik zelf bedacht heb. Vergelijk het met de teleurstelling wanneer je jouw favoriete Amerikaanse filmheld opeens nagesynchroniseerd terugziet op de Duitse televisie. Langzaam aan kreeg ik een voorgevoel dat Fokke en Sukke op televisie nooit zo leuk zou kunnen worden als in de krant.
Vanavond kon ik dan eindelijk zien of mijn vermoeden klopte. Ik liet mij een paar minuten voor tijd opgeilen door een ietwat pretentieus aankondigingsfilmpje op Nederland 2. Wat een zelfingenomenheid! Dit moest haast wel goed zijn! Loekie de Leeuw trakteerde de kijker nog even vlug op enkele rare strapatsen, waarna het Fok- en Sukfestijn kon beginnen.
Ronald Giphart is de presentator van dit programma. Hij zal samen met Jean-Marc van Tol en Bastiaan Geleijnse (twee van de drie breinen achter Fokke en Sukke) de afgelopen maand doornemen. Vanavond was het dus Het afzien van september. Ik had echter na twee minuten al meer afgezien dan de drie heren in één maand doen. Ronald Giphart deed het allereerst bedroevend slecht. Hij boeide voor geen kloot, oogde amateuristisch en was verre van grappig. Dan is hij toch beter in het schrijven van kinderboeken over piemels en dikke memmen.
Nou heeft Giphart het gehele programma ook niet mee, want de twee andere heren waren geen schim van wat ze op het tekenvel zijn. Het programma bestond vooral uit het bekijken van reeds gepubliceerde cartoons, waarbij Van Tol en Geleijnse op een hele gemaakte manier de teksten van Fokke en Sukke opdreunen. Het hele gebeuren deed me een beetje denken aan Ab Normaal. Er was sprake van een licht infantiel fanfaresfeertje (rolfluiten, hoedjes en feestmuziek incluis) en het gelach van de aanwezigen leek vooral voort te komen uit plaatsvervangende schaamte. Misschien wel medelijden zelfs. Giphart bereikte het dieptepunt toen hij, naar aanleiding van de "hoi, neuken?" cartoon, alle aanwezigen vroeg om met de linkerhand een rondje te maken en er dan met de rechterwijsvinger in te gaan porren. Het deed mij denken aan groepje 3 van mijn basisschool, maar Jean-Marc van Tol zag er aanleiding in om vervolgens met de hele zaal te gaan klappen. Over afzien gesproken.
Gelukkig is er van Fokke en Sukke geen tekenfilm gemaakt, maar gewoon een heel slecht programma met een hoop cartoons. De striphelden hebben ook geen eigen stemmetjes gekregen, behalve de maandelijkse voorleeskunsten van Geleijnse en Van Tol. En morgen staan ze gewoon weer in de NRC. Zonder geluid, zoals het hoort. Ik hoop dat de drie heren in de komende maand zullen werken aan een beter programma, want deze poppenkast was Fokke en Sukke-onwaardig. Eind oktober zal er wederom worden afgezien. Maar als het programma deze lijn doorzet kunnen ze er maar beter vanaf zien.
