Cafe 't Dubbele Punt (deel 4)
"Eh ja, eh hallo", stamelde Dirk, de barman, zenuwachtig van achter de bar. Hij had de hoorn van de telefoon in zijn hand en wilde hem neerleggen. Er was amper iemand in het café, dat met de donkere lambrisering en de kleedjes op tafel niet al te hip oogde. Veel spiegels, kitscherig houtwerk en muf behang. Een bejaarde vrouw stond met een geweer in haar handen aan de bar. Wat verderop lag een dikke man in een oranje badjas dood te bloeden, voorover op de bar. Hij werd omhelsd door de huilende kapper van hiernaast, Tonnie Tondeuse. Het was hoe dan ook een tafereel dat door Jan Steen geschilderd had kunnen worden, maar dan wel een zwaar depressieve Jan Steen, aan de dope omdat hij het schilderen was verleerd.
"Ik heb net nog geprobeerd om jullie te bellen" ging de barman verder tegen de agenten. "Ik had namelijk melding gedaan van een moeder die haar zoon hier trachtte te wurgen. Maar jullie zien het al, ze hebben hun ruzie bijgelegd. Het komt misschien over als een dom verhaal, en eigenlijk is het dat ook. Maar goed, dat kan ik verder ook niet helpen." Dirk liep van achter de bar vandaan, en wilde de agenten naar buiten leiden door de deur voor hen open te doen. "Toch bedankt voor het komen. Ik zal jullie uitlaten. Het is hondenweer, maar jullie hebben dan ook een hondenbaan. Telkens voor niks ergens komen, het.. "
"Ho, ho. Wij komen niet voor niks", stamelde die ene agent. Die andere agent deed er niet zoveel toe, behalve ervoor zorgen dat er twee agenten waren. De andere agent op zijn beurt was die ene, en duwde Dirk van zich af. Hij wees op het lijk van Vette Fred aan de bar. Dirk keek de agent wat ongemakkelijk aan. "Eén doodbloedend lijk, een oud wijf met een geweer in haar handen, en een extreem nerveuze barman. Iets klopt er hier niet. Tel daar die jankende kapper bij op, en je snapt dat er een proces-verbaal opgemaakt dient te worden. Vervolgens zou ik de moordenaar van Vette Fred aanraden alvast ook maar een testament te schrijven, want Freds broer Ed zal de moord op zijn broer niet sportief opvatten, als je begrijpt wat ik bedoel."
"Eh, ik begrijp niet wat je bedoelt? Hoe kennen jullie Vette Fred?", zei Dirk nerveus.
"Wel, je moet het niet verder door vertellen, maar hij was onze informant." De agent wees op Fred, die nog steeds omhelsd werd door Tonnie Tondeuse. "Hij luisterde Tonnie af, zij het stiekem en niet al te opzichtig. Als dekmantel runde hij een zaak in badjassen, naast Tonnie's kapsalon."
"Ik weet het", zei Dirk, "Ik ga niet al te vaak ver van huis, maar ik ben er wel eens geweest. Ik begreep alleen nooit hoe hij rond kon komen van zijn slecht lopende zaak in badjassen."
"Dat was dus een dekmantel", fluisterde de agent. "Fred wilde aanvankelijk een zaak in dekmantels beginnen, maar dat leek ons te opvallend. Maar geef voordat we jullie allemaal arresteren eerst eens een borrel. Jij hebt vragen, wij hebben vragen. Hoe kan het dat Tonnie bijna gewurgd wordt door zijn moeder, terwijl zij even later Vette Fred doodschiet en haar zoon met rust laat?"
"Ehm, ehm..", stamelde Dirk zenuwachtig.
De agent viel hem in de rede. "Omdat JIJ hem doodgeschoten hebt. Maar er is een oplossing als je met ons meewerkt. Je hebt weinig keus. Wat wil je zijn, Dirk? Een dooie lafaard of een levende held?"
"Ehm, doe maar "een levende held", ja. Doe dat maar!", zei Dirk snel.
"Sorry, ik bedoelde natuurlijk: "Wat wil je zijn, een levende lafaard of een dooie held?".
"De keus wordt al moeilijker. Als het kan liefst geen dooie lafaard. Doe dan maar een levende lafaard dan" besloot Dirk monter, niet wetende dat hij op het punt stond om een fatale beslissing te nemen.
"Okee, luister.."
(wordt vervolgd)
