Vraag het aan Googlemutti en Wikiwoei ( antwoord)
De mens is van nature een nieuwsgierig wezen. Kleine kleutertjes beginnen al met het eeuwige "waarom?" spelletje en als volwassen ben je natuurlijk nog steeds benieuwd waarom bepaalde dingen zijn zoals ze zijn. Is jouw probleem echter dat je waarom vragen te moeilijk zijn voor de meeste mensen en je zelf te lui/moe/zielig/druk bent om het antwoord op te zoeken? Niet langer meer want Googlemutti en Wikiwoei zijn hier om al jullie prangende vragen te beantwoorden! Alle vragen, ja alle vragen behalve persoonlijke vragen over onszelf.
De twee uitverkoren vragen van de vorige keer:
Waarom gaan we huilen als we verdrietig zijn? En waarom krijgen we dan tranen? Door Razo
Waarom heb je oorlelletjes? Ik snap wel dat je oor gevormd is om het geluid zo goed mogelijk op te vangen, maar waarom er dan nog van die flapjes aan moeten hangen. Door G-lock
Waarom gaan we huilen als we verdrietig zijn? En waarom krijgen we dan tranen? door Wikiwoei.
Een traan bestaat uit een vloeistof dat traanvocht heet. Dit is voornamelijk voor het bevochtigen van het oog. Ook bevat het eiwitten dat de celwanden van bacteriën afbreekt zodat de bacterie dus onschadelijk wordt.
Als er overmatig traanvocht wordt geproduceerd kan een traan uit een ooghoek druppelen. Een deel van dit traanvocht kan ook via de neus worden afgevoerd, daarom gaan we dus snotteren. Snotteren is dus eigenlijk niet de goede naam, omdat het niks te maken heeft met snot maar traanvocht.
Bij een hevige emotie kan er dus te veel traanvocht geproduceerd worden, en daarom gaan we dus ook huilen en “snotteren”. Een hevige emotie hoeft dus niet alleen verdrietig zijn te zijn, maar kaan ook boos zijn, of zelfs blij.
Waarom heb je oorlelletjes? Ik snap wel dat je oor gevormd is om het geluid zo goed mogelijk op te vangen, maar waarom er dan nog van die flapjes aan moeten hangen? door Googlemutti
Oorspronkelijk maakte de oorlel deel uit van de oorschelp en diende dus om geluid mee op te vangen. Maar in de loop der evolutie heeft ze deze functie verloren. Tegenwoordig zien we wel nog een spoor van die vroegere betekenis, want door de oorlel loopt een aftakking van de nervus auricularis magnus, een gevoelszenuw uit de hals. Deze zorgt ervoor dat we gevoel in onze oorlel hebben.
Een échte functie heeft de oorlel dus niet meer. Toch gebruiken wij de oorlel in het dagelijks leven voor diverse dingen. Zoals voor het ophangen van sieraden. Vroeger was het vrij gebruikelijk om kinderen aan de oren te trekken. Stoute kinderen werden bij een oorlel vastgepakt en in de hoek gezet. Sporters weten handig gebruik te maken van hun oorlel. Zij kunnen aan de hand van de bloedvaten in de oorlel hun hartslag meten. In de medische wereld wordt de oorlel ook regelmatig gebruikt. Artsen kunnen bijvoorbeeld aan de hand van de bloedvaten in de oorlel het zuurstofgehalte in het bloed meten.
