Wat een Wereldoorlog
In zijn laatste column beschrijft Geert W. wat hem de laatste tijd in de media aan nazi'vergelijkingen naar het blonde hoofd wordt gesmeten. Van het meeste raak ik niet zo erg opgewonden, de standaard hete DDR-retoriek van een boel 'opiniemakers' ken ik onderhand wel. Maar er was er 1 waar ik toch weer het mentale zuur van kreeg: Ze gaan op de faculteit Communicatie en Journalistiek van de Hogeschool Utrecht een debat houden met de titel “Hoe verslaan we Wilders?”. Dat debat zou in een vlekkeloos functionerende democratie uiterst kort zijn, het juiste antwoord is immers "Met zwaarderwegende tegenargumenten". En als je die niet hebt, dan moet je kwaad kijkend, kiezen malend op je tweedekamerkrukje met je blueberry gaan zitten spelen, terwijl fractiegenoten achter de schermen anderen aan het werk zetten om na een fikse breinstormsessie met betere plannen te komen.Maar nee. We putten weer de godganse tijd uit die immer inspirerende periode waarin een aan speed verslaafde dictator dankzij de macht van de prille media ongezien stapels Joden wist te Verdonken. De leuzen van die borstelsnor die per dag een gram meth ingespoten kreeg rollen weer voorbij, handig verpakt in lange volzinnen, neergetikt door mensen die afgestudeerd zijn aan de eerder genoemde faculteit, waarschijnlijk omdat ze hun docenten zo vlekkeloos na wisten te denken.
Zelf zit ik (ook) in het hogeschool'onderwijs, met een politiek vergelijkbare samenstelling als die faculteit van hoernalistiek. Ik heb expres een keer het gore lef gehad om tijdens een vergadering iets te laat binnen te komen met een mooie zwarte bomber aan en zonnebril op onder mijn kortgeknipte hoofd. Heel plezierig, het geeft je de tijd om rustig te gaan zitten, je koffie in te schenken, te roeren en half leeg te drinken voordat iemand weer iets durft te zeggen, tot die tijd is men bezig geschokt te zijn en boos te wezen. "We gaan weer verder met de bespreking van het Steve Reich-project" zei de voorzitter, en guitig-glimlachend mijn kant opkijkend zei hij zacht erachteraan "dus niet het derde-Reich project", waarna ik toch echt hardop moest lachen. Al stemt zo iemand duizend keer GL, humor is humor. We mogen elkaar sinds die tijd ook, babbelen lekker in de kantine enzo.
Wat is het toch met die kramp. Waar zou de linkse oppositie zijn zonder al die RandstadRailJoden. Wordt het niet eens tijd een ander vergast paard lek te schoppen om met originele tegenargumenten te komen? Neem nou bijvoorbeeld Moestafa Kemal, een politicus annex vrijheidsstrijder die zijn jonge staat zeer effectief heeft gezuiverd van christenen. Hij heeft ze allemaal de woestijn in gedreven zodat ze gegarandeerd dood zouden gaan van de honger. Na zijn actie zijn er nog amper christenen te vinden in Turkije, en door vanuit staatswege ziedend te worden als je refereert aan die slachtpartij blijft dat lekker zo.
Geert wil dat de moslims opzouten. In weze slechts een nuanceverschil. Geert wil een nationalistisch land met veel onderlinge verbondenheid en vaderlandsliefde, maar geen kuttige religieuzen die een staat binnen die staat willen vormen. Geert gaat nu weliswaar niet zo ver als Kemal graag heeft gedaan, maar deze intentie komt veel meer overeen met die van Kemal dan met de plannen van die Doitsje speedjunk met werelddominantiewaan, ik zie Geert nog niet zo snel Rusland binnentrekken met een groepje gewapende vrijwilligers. Of het strand van Scheveningen in de gaten houden of de Amerikanen ons komen bevrijden van de Hollandse Ataturk.
Dus, lieve linkse vrinden, vergelijk de politiek van Geert nou es -al was het maar voor de verandering- met die van 'de Armeense kwestie', zoals Wouter het bedeesd uitdrukt. Veel meer overeenkomsten te vinden, en dan laat je de Joden ook eindelijk smeulen in vrede. Het kan je wel wat Turkse stemmen kosten, maar als die van mensen afkomstig zijn die de zuivering van Turkije moedwillig willen ontkennen, nou, die horen dan toch niet thuis in de linkse politiek.
Genocide'ontkenning is immers meer iets voor extreem-rechts. He Wouter?
