R&P: Ik heb een obsessie voor iemand
Door diep bij mijzelf te rade te gaan kan ik niet ontkennen dat deze obsessie ooit verliefdheid was, kom op, ik verliefd? Dat hoort toch binnen een jaartje of twee weg te rotten? Dit begint meer op de fantoompijn pijn te lijken die ontstaat door een afgerukt of geamputeerd lichaamsdeel. Tot overmaat van ramp zit m'n hart nog in mijn romp en mijn ziel zweef zo gewoon als een quantum deeltje met mij mee.
Helaas zit zij niet als dat quantum aan mij vast, zou ze uberhaupt op mij reageren? Of is ze van platina en zou ze zelfs niet door de sterkste redox reactie met mij versmelten.
Nu was dit alles niet zo erg als dit een goedaardig gezwelletje was, helaas is deze obsessie als herpesfamilie, een sluimerende onderhuidse ziekte, tot mij gekomen, die met de woorden: "Stefan niet nu verliefd worden" bij de eerste verschijning niet af konden worden gewend.
Deze "Maria", altijd maagd, verschijning is niet gelimiteerd tot plaats, tijd en ruimte noch fantasie kan haar stoppen.
Zo reed ik een uurtje geleden naar "Het Witte Paard", een zogenaamde discotheek waar alles wat wil neuken en tevens jonger dan 18 is zich op Hemelvaartsdag des nachts vertoeft. Op dit moment scheurde ik, met mijn moeder naast me, voor de eerste keer naar deze locatie die heel goed te zien is wanneer je met de trein uit Utrecht richting Voorburg moet. Daar kwam ze, een personage waarbij ik verschrikkelijk aan "haar" moest denken, voorbij fietsen. De tweede keer dat ik een wezen als haar zie en met stomheid gevangen, in een bewegende stroom die niet te stoppen valt zonder de verbazing van anderen op je nek te halen, zit.
Drie dames kwamen naar de net geparkeerde auto toelopen, één daarvan was mij allerliefste zusje, waarmee ik een haat-liefde verhouding opgebouwd heb, haar vriendin en een derde schepsel wat duidelijk niet voldeed aan een volgroeide vrouw, met een berg makeup.
Met een bloedgang reed ik over de snelweg weer naar huis, niets meer te bekennen van de dame die waarschijnlijk via het Nootdorpse pad naar huis ging. En daar zit ik dan, de tweede nacht alleen achter een PC twee servers in de gaten te houden die 30GiB aan data hebben getrokken vandaag.
Wat is de realiteit toch weer hard, om maar af te sluiten met een quote van iemand uit mijn MSN lijst, die op dit moment in Frankrijk zit voor het zelfde project (de Roparun), Hans: "vrouwen zijn allemaal kutHOEREN".
Ik hoop dat het niet zo is 
... helaas had "zij" me al een aantal jaren geleden afgewezen per SMS 
