Historische albums: Tangerine Dream - Electronic Meditation (1970)
Het is deze week alweer 43 jaar geleden dat het debuutalbum Electronic Meditation van het progressieve krautrockgezelschap Tangerine Dream verscheen. Tangerine Dream was een band, bestaande uit Edgar Froese, Conrad Schnitzler en Klaus Schulze, wiens muziek in de begintijd vaak ontstond tijdens urenlange jamsessies in de oefenruimte. De band werd in 1967 in Berlijn opgericht door Froese en kreeg haar naam nadat Froese de elpee Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band van The Beatles had gehoord. Het zou echter nog drie jaar duren voordat het experimentele trio een platencontract aangeboden zou krijgen van het obscure label Ohr.
De twee sporen-opnames op Electronic Meditation doen enorm denken aan het vroegere werk van Pink Floyd, ten tijde van A Saucerful of Secrets en Umma Gumma. Dit is ook mede te danken aan het label Ohr, die meteen een album van de groep wilde uitbrengen en zodoende de mannen niet eens de kans gaf om een album op te nemen. Tangerine Dream had gelukkig nog wel een tape liggen met opnames van jamsessies en oefenopnames. Aangezien de mannen toch graag hun contract bij het label wilden behouden kozen ze er voor om deze tape als debuutalbum uit te brengen.
Meditatie is niet het eerste wat in je opkomt bij het beluisteren van de plaat. Door het geimproviseerde karakter van de opnames klinkt Electronic Meditation zo nu en dan behoorlijk wazig en chaotisch. Dit waren opnames die nimmer gemaakt waren als een officiele representatie van de groep, maar eerder als oefenopnames voor de bandleden zelf. Het zorgt er echter wel voor dat de nummers heerlijk losjes werden gespeeld en dat er veel ruimte is voor vreemde experimenten met glasscherven en rammelaars met gedroogde erwten als percussie-instrumenten.
Electronic Meditation opent met 'Geburt' ('Genesis'), een nummer dat meteen aan het latere solo-werk van Schulze zoals Timewind doet denken. Donkere dreigende psychedelische klanken die regelrecht uit de onderwereld vandaan lijken te komen. Een ideale soundtrack voor een uit de hand lopende trip. Het nummer gaat naadloos over in 'Reise Durch Ein Brennendes Gehirn' ('Journey Through A Burning Brain'), een vervreemdend stuk electronische muziek die ontzettend doet denken aan Pink Floyd's 'Celestial Voices'. Vooral het dominerende orgel, bespeeld door Jimmy Jackson, draagt bij aan de zweverige sfeer van dit nummer.
Nadat we de plaat hebben omgedraaid is het tijd voor nog meer trippy klanken, in de vorm van het dik tien minuten durende 'Kalter Rauch' ('Cold Smoke'). Ook 'Kalter Rauch' is weer zo'n heerlijke jam die lekker traag op gang komt om uiteindelijk in extatische chaos te eindigen. 'Asche Zu Asche' ('Ashes To Ashes') is een nummer dat al duidelijk sporen bevat van het latere populaire krautrock-genre. Datzelfde ge-improviseerde geluid zouden we later namelijk ook terughoren in het werk van bands zoals Amon Düül, Henry Cow en Can, om maar een paar van de vele bands te noemen. 'Asche Zu Asche' doet zelfs wel een beetje denken aan Jimi Hendrix tijdens een jam-sessie. Met 'Auferstehung' ('Resurrection') zijn we dan alweer toe aan het laatste nummer van deze indrukwekkende debuutplaat.
Al voordat de plaat op de markt kwam was er alweer een hoop gebeurd met de band. Zo had Schulze, tijdens een tournee in Europa, de band verlaten om verder te gaan met zijn nieuwe band Ash Ra Tempel, samen met Manuel Göttsching en Hartmut Enke. Ook Conrad Schnitzler verliet de groep om verder te gaan in de band Kluster. Schnitzler overleed in 2011 aan de gevolgen van maagkanker.
Tangerine Dream - Electronic Meditation (UK)
Electronic Meditation verscheen in 1987 voor het eerst op cd. De Amerikaanse persing van de cd had dezelfde hoes als de originele elpee, de Britse persing had echter een geheel nieuwe hoes gekregen. In 1996 volgde een her-uitgave van de cd, ditmaal wel weer in de originele hoes. In 2004 verschijnt het album ook in een Japanse persing op cd, waarbij zelfs, net als bij de originele elpee, een ballon zit.
Tangerine Dream - Electronic Meditation (Japan)
In april 2012 verscheen bij het Britse Esoteric Records een her-uitgave, uitgebreid met een 16 pagina's tellend boekje met leuke achtergrondinformatie en foto's uit die tijd. Daarnaast bracht Esoteric Records in het kader van Record Store Day een zeer gelimiteerde her-uitgave op vinyl van het album, in een oplage van slechts 1000 exemplaren wereldwijd. Deze is overigens opgedragen aan Schnitzler, die het jaar daarvoor was overleden. Als laatste verscheen er bij het Japanse label Belle Antique een SHM-CD (Super High Material CD) van het album, wederom met een ballon.
