Gamen in Japan

Gamen in Japan is zoals iedereen weet heel erg populair en vooral de PS2 en de Nintendo DS worden erg gewaardeerd door de Japanners. Dit is ook duidelijk terug te zien in de game-winkels, want de Nintendo DS en de PS2 nemen ongeveer 80% van de winkel in beslag. Vooral de PS2-sectie is vaak gigantisch groot en er zijn honderden games te vinden in de schappen. De rest van de ruimte wordt opgevuld door de Xbox 360, GameCube en de rest van de consoles.

Een ander fenomeen is het gamen op de telefoon. In Japan is dat heel erg populair en je ziet veel mensen (jong en oud) met de telefoon spelen in de trein. Waarschijnlijk zal de helft hiervan aan het mailen zijn (sms is daar hopeloos ouderwets), maar dan nog zijn het veel mensen die gamen op de telefoon. Een kind van de familie waar ik verbleef wilde zelfs graag een telefoon hebben in plaats van een Nintendo DS, niet om mee te bellen maar om mee te gamen.

De Xbox 360 in Japan heeft evenveel ruimte in de winkels als de GameCube en dat zegt al genoeg waarschijnlijk. Microsoft is echter hard bezig met een reclame-offensief in Japan en daarbij worden vooral de games DOAX, Blue Dragon en Lost Planet gebruikt. Bij elke 360-stand stonden vaak een aantal Japanners te kijken wat dat rare witte ding nu eigenlijk niet was. Ik heb zelfs een aantal mensen Xbox-games zien uitzoeken!

Naast de honderden PS2-games en uitverkochte DS-consoles waren er ook een heleboel oude consoles en games te vinden in de winkels. Consoles zoals de NES en Family Computer kan je nog steeds in de winkel kopen, compleet met doos. Ook waren er veel accessoires te koop, zoals bijvoorbeeld de NES Robot (ook compleet in doos). Dit soort dingen vind je meestal in de tweedehands winkels, maar ik heb ook een vitrine met oude consoles gezien in de Japanse versie van de Free Record Shop.

Binnen een paar weken komen de PS3 en de Wii uit in Japan en je zou verwachten dat Japan helemaal gek wordt in afwachting van beide consoles. Niets is echter minder waar, of ik moet toch echt een keer Japans leren lezen. In sommige winkels zag je een aankondiging van de PS3 en/of de Wii, maar dat was niet meer dan een paar posters of een paar game-hoesjes. Nergens waren nog demo-pods te vinden en er werd gewoon heel weinig aandacht aan besteed naar mijn idee. In één winkel kon je de PS3 pre-orderen, maar dit was alleen de 20GB versie. Voor de Wii werd echter iets meer reclame gemaakt, onder andere in de vorm van Billboards en filmpjes op de TV en in de metro.

Het hoofdkantoor van Sony staat in Tokyo en daar hadden ze ook twee werkende PS3\'s staan. Op de ene draaide een golf-game en op de andere GT HD. Gran Turismo HD ziet er erg mooi uit, maar de achtergrond is eigenlijk te mooi voor de voorgrond. Het verschil valt heel erg op en de auto\'s en het circuit zelf zien er niet eens heel veel beter uit. Wel liep het spel erg soepel en waren er geen haperingen. De controller zelf was extreem licht en ik had het gevoel dat hij elk moment uit elkaar kon vallen, zo hard kraakte hij. Echter, dit was natuurlijk slechts een demo en is het moeilijk om hierop een oordeel te geven.

Een ander groot fenomeen in Japan is natuurlijk de arcade-games. Het viel me op dat die hallen helemaal niet zoveel aanwezig waren als ik had verwacht. Vooral Pachinko spelen is heel erg populair, maar dat heeft weinig met computergames te maken. Pachinko is een soort verticale flipperkast, die dienst doet als een gokautomaat maar je kunt er geen geld mee verdienen. Ik snapte er in ieder geval weinig van...

Maar de arcade-hallen die er waren waren ook gigantisch groot. Verspreid over vijf of zes verdiepingen stonden tientallen, zo niet honderden, arcade-kasten en per verdieping hebben ze een soort van thema. Erg populair zijn nog steeds de oude vechtgames zoals Street Fighter. Op één verdieping stonden ook een aantal Virtua Fighter 5 kasten en evenveel oude arcade-kasten, maar die oude kasten waren veel populairder. Wat ook erg veel gespeeld wordt in de arcade-hallen zijn multiplayer-games zoals bijvoorbeeld Winning Eleven en een aantal games waarvan ik de Japanse naam niet kon lezen. Met een aantal andere mensen speel je tegelijk één spel en dit is meestal ook te volgen op een groot scherm, terwijl iedereen zijn eigen scherm voor zich heeft. Veel mensen stonden hier ook bij te kijken en de spelers aan te moedigen.

Een aantal opvallende arcade-games waren bijvoorbeeld Half-Life 2, waarbij je met een Joystick moest spelen en natuurlijk de echte Japanse games. Mijn Japans was echter dus niet zo goed dat ik ook maar iets van de games begreep. Ook hadden ze een aantal Mario Kart Arcade-kasten staan en na wat puzzelen lukte het me om een race te rijden. Op de foto\'s kun je nog een aantal vreemde games zien, ook een aantal die echt fysieke inspanning vereisen. Het was bijvoorbeeld mogelijk om te fietsen, ballen te gooien, drummen en nog veel meer.

Gamen in Japan is groot, erg groot. Maar toch uiteindelijk niet zo heel groot als ik had verwacht. Het aantal game-shops en arcade-hallen is niet extreem groot, maar de grootte ervan is dan wel weer bizar. De PS2 en de Nintendo DS maken de dienst uit in Japan en ze kijken ook nog terug naar de oudere consoles, die nog steeds veel te koop zijn. De launch van de PS3 en de Wii lijkt nog niet veel momentum te hebben toen ik er was en ik kreeg een beetje het gevoel dat de Japanners nog veel te druk bezig zijn met de PS2 en de Nintendo DS om zich druk te maken over een nieuwe generatie consoles.