Lowlands 2016

4. Zondag

In de Alpha hangen de ringen al vroeg klaar. Ondanks de stromende regen, die voor de rest nog wel zal gaan vallen, is een groot deel van de bezoekers toch afgekomen op die bijzondere lastminute toevoeging aan de line-up.

Olympisch turner Yuri van Gelder zal ongeveer vijf minuten in de ringen klimmen om te laten zien wat het publiek in Rio gemist heeft nadat hij door de organisatie naar huis gestuurd werd als disciplinaire maatregel. En dat het Lowlandspubliek heel lief kan zijn, wordt dan opnieuw duidelijk. De turner wordt bejubeld, begroet en uitgezwaaid met een oorverdovend applaus. Ook wanneer hij zijn erepenning van de "LLowlympsiche Spelen" in ontvangst neemt en hij met een ogenschijnlijk traantje op het gezicht het podium afloopt.

De regen houdt niet iedereen tegen (Foto: Michella Kuijkhoven)

Na een geslaagd optreden van Oh Wonder, een bijzondere ervaring bij het Smartphone Orchestra, en het nog steeds actuele Philip Glass Ensemble is het tijd voor nog zo’n aparte boeking. De grootste cabaretshow ooit, met in de hoofdrol Hans Teeuwen, die een uur van zijn programma Echte Rancune ten gehore mag gaan brengen. "Wat doen al die kankerfotografen hier? Kijk ze nou staan als fucking schaapjes" Juist, Teeuwen is in vorm en blaast het ene heilige huisje na het andere op met zijn bazooka aan meningontledingen. Ook het publiek blijft niet gespaard, want Teeuwen heeft nog steeds "een litteken van dat mes in m’n rug", wijzend op zijn gefaalde muziekprogramma. Aan het einde stelt Teeuwen de vraag hoe lang hij nog moet, gooit er een paar rijmpjes tegenaan en verlaat het podium met een snelle vaart. Het publiek vindt het allemaal goed, want een explosie aan applaus van ongeveer 20.000 mensen barst los.

Hans Teeuwen (Foto: Michella Kuijkhoven)

Zondag blijkt ook een dag van de rap te zijn, met als begin de Belgische Woodie Smalls, gevolgd door The Internet en Anderson .Paak met zijn The Free Nationals. Mix daar wat pop van Dua Lipa en wat bijzonder gitaargeweld van de Eagles of Death Metal doorheen en een geslaagd eerste deel van de zondag is de uitkomst van het recept. Maar ook Damien Marley, die de Bravo voor zijn rekening neemt, heeft buiten zijn achternaam om het publiek vanaf het eerste moment mee. De tent puilt uit en wordt ook weer verlaten met een positief geluid. Jammer voor de mensen die niet die tent in kwamen, en in de stromende regen er iets van probeerden te maken.

Eagles of Death Metal (Foto: Michella Kuijkhoven)

Als er wat avondeten naar binnen is gewerkt bij de dit jaar wat minder verrassende eettentjes, is het tijd voor een wilde verzameling van keuzes. Een live optreden van Chase & Status, voor hun optreden later in de avond als DJ-set in de Bravo. Of misschien toch die harde klanken van James Blake, vergezeld door zijn aparte maar prachtige stem. In ieder geval viel in weinig hoofden het kwartje wat betreft The Neighbourhood in de Heineken, simpelweg omdat er niet zoveel hoofden te zien waren en een slecht optreden die kwartjes niet eens verdient. Eveneens een tegenvallende zet is die van Kaytranada, wat er voor zorgt dat mensen eerder vertrekken voor een prachtexemplaar van een optreden van Foals.

The Last Shadow Puppets (Foto: Michella Kuijkhoven)

Dit is het vervolgstuk van een uitermate goede show van Alex Turner en Miles Kane, die zich als The Last Shadow Puppets volwassen opzetten tegenover het publiek in de Alpha. En dan is het tijd voor het slotstuk van het slotstuk. De Alpha moet aan stukken gescheurd worden door LCD Soundsystem, die dat gedurende een krap uur ook bijna voor elkaar weten te krijgen. Na zes jaar van stilte en een breakup is de zeven koppen tellende formatie weer terug, met desondanks geen nieuw materiaal, maar wel met knallers als ‘Daft Punk Is Playing At My House’ of ‘New York I Love You’, een ode aan de wereldstad. Het ritmegevoel wat van de band afstraalt is fenomenaal en het is dan ook niet gek dat de keuze voor de afsluiting valt op deze formatie. Want wauw, petje af.

Het was weer een mooie editie (Foto: Michella Kuijkhoven)

Maar het feestje gaat nog even door met alle mogelijke stijlen gemixt in de verschillende tenten. Wanneer het dan maandag wordt en de langslapers gewekt moeten worden, de laatste spullen bij elkaar geraapt worden, tenten worden gesloopt, partytenten de greppel in worden gegooid, knakworsten worden afgeschoten, of er gewoon nog even wat muziek klinkt door de zelf meegebrachte speakerinstallaties van verschillende kampen, kan iedereen weer met een vol gevoel naar huis, want de Lowlandshonger is weer voor een jaar gestild. Het was met recht een van de beste edities in de geschiedenis en het jubileum kan dan ook met veel optimisme tegemoet gegaan worden. Want dat er een Free State of LLow heerste dit weekend in Biddinghuizen, is een understatement.

Tot volgend jaar bij de vijfentwintigste editie van Lowlands!