Halo 3: ODST
Laten we even één ding voorop stellen: Halo 3: ODST is een soort van uitbreiding. Niet zozeer dat het hetzelfde verhaal neemt en daar wat op uitdiept, de setting is immers compleet anders, maar het voelt wel heel herkenbaar als Halo 3. Haat je Halo 3 vanwege de vijanden, de wapens die kleur bevatten of de gayheid van het universum, dan is ODST niets voor jou. Heb je echter een voorliefde voor Halo of in ieder geval geen van tevoren vastgestelde haat, lees dan gerust door en leer waarom ODST de aanschaf waard is.
Goed, nu we al die huilies en PlayStation-fanboys hebben afgewimpeld kunnen we beginnen met de review. Halo 3: ODST (ODST staat trouwens voor Orbital Drop Shock Trooper) vertelt het verhaal van een wat normalere soldaat (al heeft hij nog steeds de ballen van een olifant) tijdens de eerste invasie van de aarde door de Covenant. Boven de Afrikaanse stad New Mombassa hangt een Assault Carrier van de Covenant (een heel heel heel erg groot schip) en een team van ODSTs is van plan om vanuit de ruimte in hun crashpods te landen op het schip en het van binnenuit te vernietigen. Tijdens het droppen naar het schip vliegt deze echter weg wat een enorme explosie en EMP ten gevolge heeft waardoor het team verspreid raakt over de stad. Jij wordt als jongste lid van het team zes uur na het crashen wakker en lijkt helemaal alleen in een stad die bezet is door de vijand. Tijd dus om te onderzoeken wat er met je team is gebeurd en te kijken of ze eventueel nog leven.
ODST bevat eigenlijk twee soorten gameplay. In de ene soort ben je de Rookie, ben je ’s nachts alleen in de stad New Mombassa en moet je op zoek gaan naar hints van waar je medesoldaten gebleven zouden kunnen zijn. Je bent echter geen Master Chief, dus je bent een stuk zwakker dan hem en je zult dan ook gebruik moeten maken van wat tactische aanvallen en cover om de groepen patrouillerende vijanden te overwinnen. In de andere vorm van gameplay blik je terug naar wat er met een teamlid is gebeurd en is het Halo 3-achtige actie: vaak samen met andere mariniers voer je grote aanvallen uit, verdedig je belangrijke gebouwen, rijd je in een tank door de stad of vlieg je rond en schiet je alles tot gort.
Het zijn vooral de stukken die je in het donker als de Rookie speelt die nieuw aanvoelen, waarbij je echt een andere ervaring hebt dan in Halo 3. Je zult gebruik moeten maken van je nachtkijker, je zult vijanden van een afstandje moeten afschieten en je zult goed op moeten passen dat je niet geflankt wordt. Was dit Halo 3, dan zou je gewoon als Master Chief tussen de vijanden in springen en ze allemaal vastplakken met granaten en ze anders doodmeppen met de achterkant van je geweer zonder dat je je zorgen hoefde te maken over of je dood zou gaan of niet. Als ODST-trooper heb je echter andere armor en regenereer je geen health en ben je dus afhankelijk van healthpacks om te overleven. Niet helemaal gelukkig, je hebt wel (net als in de eerste Halo eigenlijk) een schild welke flink wat klappen kan opvangen voor je health naar beneden gaat. Maar ook afgezien van het verschil in health ben je als ODST zwakker: je slaat minder hard, je springt minder hoog en je hebt minder ammo. Brutes zijn nu ook echt weer gevaarlijk terwijl ze in Halo 3 niet meer dan kanonnenvoer waren.
Gelukkig biedt New Mombassa genoeg kansen om tactisch uit de hoek te komen. Sommige gebouwen kun je binnenlopen om de vijand de flanken en er zijn vaak wel hoge punten te vinden om je sniperskills tentoon te stellen. Maar nog naast de handige tactische structuur van New Mombassa ziet de stad er erg sfeervol uit. De Halo-engine is helaas niet geupdate, dus de game draait nog steeds op een lage resolutie met enorm veel kartelrandjes, maar de belichting en sfeer zijn werkelijk fenomenaal. Het voelt als een soort Blade Runner in een uitgemoorde, uitgebrande stad, een sfeer waar de prachtige muziek zeker ook aan meehelpt. De terugblikstukjes van je andere teamleden verschillen enorm van sfeer, van uitgerekte vlaktes waar je in je Warthog op rondrijdt tot een in-door strijd om een gebouw veilig te houden. Ook tegen het eind van de game aan verandert de omgeving nog steeds keer op keer waardoor je iedere keer moet kijken welke wapens je het beste kunt gebruiken in welke situatie.
Een andere afwisseling is de zoektocht naar data-terminals die het verhaal vertellen van Sadie, een meisje die door de Covenant-invasie overvallen wordt. Het wordt allemaal verteld via stilstaande beelden en een hoorspel en is een erg leuke toevoeging, ook omdat het een blik geeft op de gebeurtenissen die voor jouw binnenkomst in de stad zijn gebeurd.
Dankzij de VISR zijn vijanden \'s nachts veel beter te spotten
