Bomberman Land
Als er op de Wii ergens genoeg van zijn, zijn het wel minigame-collections. Reden voor Hudson om nóg een minigame-collection te maken, en wel één die draait om de schattige Bomberman. Verder houdt de link al heel gauw op, want behalve in de Battle Mode zie je van de klassieke Bomberman-gameplay niets meer terug.In de hoofdmoot van de game, de Story Mode, moet je namelijk een toernooi zien te winnen. Dit toernooi wordt gehouden in het attractiepark \"Bomberman Land\" en win je door de attracties zo goed mogelijk uit te spelen. Deze attracties zijn verschillende minigames die variëren van Bomberman over een bepaald pad laten lopen tot het kapot schieten van meteoren.
Deze minigames schommelen qua fun-factor tussen \"wel aardig\" en \"stomvervelend\" en maken bovendien vaak gebruik van controls die net niet lekker werken, of die gebruik hadden kunnen maken van de Wiimote, maar dat niet doen. Het grootste manco van Bomberman Land is echter dat de verhaallijn enorm veel tijd in beslag neemt. De cutscenes zijn niet over te slaan en bevatten bovendien ettelijke kilometers aan script. Voordat je bijvoorbeeld aan de eerste minigame kunt beginnen ben je al bijna 45 minuten verder. Voor een spannende game met een goede verhaallijn zou dit wellicht nog acceptabel zijn, maar een minigame-collection zou juist om simpel vertier moeten draaien, zonder overbodige wachttijden. Zeker met een zwak verhaal als deze.
Zoals gezegd is de besturing niet altijd even soepel en dit resulteert in frustraties wanneer je weer eens een minigame verliest omdat de controller niet goed reageert. Daarnaast is er een enkele keer gekozen voor een besturing met de knoppen, waar besturing met de Wiimote meer voor de hand zou hebben gelegen. Zo moet je bij één minigame touwtjespringen door op het juiste moment op A te drukken, terwijl Rayman Raving Rabbids en Mario Party 8 al bewezen hebben dat dit vele malen leuker is om te doen als je het springen doet door middel van het omhoog slaan van de Wiimote.
Het leukste van minigame-collections is over het algemeen de multiplayer-mode, maar ook hierin faalt Bomberman Land jammerlijk. De Attraction Mode biedt je namelijk dezelfde vervelende minigames als de Story Mode en is dus eigenlijk alleen geschikt om vervelende gasten het huis uit te jagen. Battle Mode laat je de klassieke Bomberman-game spelen. Deze modus kun je in je eentje of tegen maximaal drie vrienden spelen, waarbij de eventuele niet menselijke spelers door de CPU bestuurd worden. Dit is eigenlijk de enige modus die de game enigszins het bezitten waard zou maken als het een budget-titel zou betreffen.
Grafisch is de game ook niet bepaald hoogstaand te noemen. Natuurlijk kan de Wii niet opboksen tegen de powerhouses Xbox 360 en PlayStation 3, maar zelfs de launchtitel Rayman Raving Rabbids was grafisch beter en ademde bovendien meer sfeer uit. Bomberman Land heeft bovendien niets te bieden op het gebied van audio, dus ook op dit vlak wordt er niets van sfeer opgebouwd. De aanwezige geluidseffectjes zijn zeer beperkt en worden hierdoor vaak herhaald. Bovendien doet de kwaliteit van de geluidjes denken aan het SNES-tijdperk.
