Monster Hunter Freedom 2
<\/center>Stel echter dat je je door de trainingsmissies hebt gewerkt, en je rugzak altijd klaar staat met alles er in (bijvoorbeeld dankzij één van de vele sprekende katten die je in kunt huren), dan gaat er een wereld voor je open. Je kunt kiezen om vele verschillende quests te doen die je vrij kunt kiezen uit een lijst en die in eerder genoemde drie varianten voorgeschoteld worden. Heb je alle quests van een bepaald level gehaald dan krijg je een speciale missie, waarna je toegang krijgt tot het volgende level, waarin je vervolgens nog meer quests kunt doen. Dit spel laat je namelijk niet rusten met een bijna oneindige lijst van meer dan 250 quests.
Heb je een quest voltooid, dan mag je even lekker bijkomen in je eigen tuintje, waar je je katten aan het werk kan zetten of in een boot op onderzoek kan laten gaan, of zelf een aantal verschillende resources kunt verzamelen. Anders dan de meer dan 250 verschillende quests gaan de mogelijkheden van je tuin niet zo snel vervelen en is het erg leuk om te zien hoe deze zich ontwikkelt. Ook kun je in je huis je equipment aanpassen, je inventory doorlopen, nog eens gek doen en wat verschillende combinaties van items proberen, of je huiskat een lekker maaltje voor je laten koken.
Er zijn dus veel verschillende quests, een hoop vermaak tussen de quests door, en een ontzettend grote hoeveelheid items om te verzamelen. Maar eigenlijk komt het uiteindelijk neer op hetzelfde riedeltje: sla als een maniak aan het items verzamelen, probeer iets te vinden dat je sterker maakt en zorg dat je sterk genoeg bent voor een volgende quest, vind daar meer items zodat je sterker wordt, waarna je sterk genoeg bent voor de volgende quest, enzovoort. Je moet erg dol zijn op een 100% rating, veel vrije tijd hebben of last hebben van een of andere vervelende aandoening waardoor je vergeet of een bepaalde quest je eerste of honderdste keer is, wil je dit spel leuk blijven vinden.
<\/center>Lichtpuntjes tussen al deze herhalingen zijn de monsterquests, waarbij je een uit de kluiten gewassen lelijkerd moet laten zien wie de baas is. De rottige camera en het gebrek aan een lock-on vallen wel extra op tijdens deze missies en zorgen er voor dat de beste en enige werkende tactiek is om rondjes te rennen om je vijand. De camera zit namelijk onder je vierpuntsdruktoets, en aangezien de meesten onder ons niet spontaan een zesde vinger kunnen laten groeien om deze tegelijkertijd met de analoge stick te bedienen zit je met een keuze tussen kijken en rennen. De keuze tussen deze twee opties lijkt me vrij eenvoudig en dus ben je al gauw rondjes aan het rennen terwijl je probeert op het juiste moment een flinke snee aan de achterkant van je vijand toe te brengen. Dat dit soms ruim een half uur kan duren (in plaats van snijden kun je ook kiezen voor schieten, maar een paar duizend kogels afvuren ging mij wel vervelen na verloop van tijd) is behoorlijk irritant en erg vermoeiend. Kortom: A for effort, maar de uitwerking mag zeker een stuk beter wil het in stukjes hakken van grote monsters gedurende zo ontzettend veel quests leuk blijven.
